Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Πάσχα... αναζητώντας το χαμένο νόημα

Έφτασε ξανά το Πάσχα, εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων, όπως μας λέει ένα από τα τροπάρια της εορτής. Μέσα στον κατακλυσμό όμως μηνυμάτων, διαφημίσεων, προτιμήσεων, καταναλωτικών ειδών, προκύπτει το πρόβλημα του πραγματικού νοήματος των ημερών.
Χάνουμε τις περισσότερες φορές το αληθινό νόημα της εορτής, το αντικαθιστούμε με υποκατάστατα, που είναι όλος αυτός ο καταναλωτικός θρίαμβος, συνειδητά ή ασυνείδητα προσπερνούμε την ουσία και μένουμε στο κέλυφος.
Τι δεν είναι Πάσχα;
Πάσχα δεν είναι το αρνί, δεν είναι το κόκκινο αυγό, δεν είναι το τσουρέκι, δεν είναι η λαμπάδα, δεν είναι τα καινούρια ρούχα, δεν είναι η παρουσία μας στην Εκκλησία δέκα λεπτά πριν το "Χριστός Ανέστη" και ένα λεπτό μετά.
Πάσχα δεν είναι η λατρεία του φαγητού, το πανηγύρι, ο χορός και το ποτό.
Πάσχα δεν είναι οι σούβλες στο δρόμο, δεν είναι η ανταλλαγή ευχών, δεν είναι η επιστροφή στο χωριό.
Ή, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτά.
Πάσχα είναι πάνω απ' όλα η γεύση της Βασιλείας του Θεού, η φωνή του Ουρανού που έρχεται μέσα μας, όταν μεταλαμβάνουμε στην Θεία Λειτουργία.
Τότε η ψυχή μας, έστω και για λίγο, μεταμορφώνεται, ηρεμεί, νιώθει κάτι από την συγγνώμη και την αγάπη που ανατέλλει μέσα από τον Τάφο.
Τότε, νιώθουμε πως μ' όλο τον κόσμο είμαστε αδέλφια, γιατί μετέχουμε του κοινού ποτηρίου της Ζωής.
Πάσχα είναι η αλλαγή της ζωής μας, η ανάστασή μας από τα πάθη και τις κακίες που μας δέρνουν.
Δεν αξίζει να λέμε ότι ήρθε το Πάσχα κι εμείς δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με το Θεό, το συνάνθρωπο, το γείτονα, τον εαυτό μας, ότι δεν νιώθουμε πιο ελεύθεροι από τα δεσμά της κακίας και του θανάτου. Πάσχα άλλωστε είναι η συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος: Θανάτω θάνατον πατήσας...
Πάσχα είναι η αφορμή για ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δεν γίνεται να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο πόλεμος και η διχόνοια κυριαρχεί στις ψυχές μας. Δεν γίνεται να λέμε ότι πιστεύουμε στα μηνύματα του Χριστού και να επικαλούμαστε αυτή την ιδιότητά μας και να συντρίβουμε λαούς, υπολήψεις, συνειδήσεις, συνανθρώπους, πλησίον, αδελφούς μας. Δεν γίνεται να κάνουμε Πάσχα με κακία για τους άλλους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, ό,τι κι αν μας έχουν κάνει!
Πάσχα δεν μπορεί όμως να νοηθεί και μακριά από την Εκκλησία. Όλα όσα περιλαμβάνει το φολκλορικό και παραδοσιακό μέρος της εορτής, αποκρυσταλλώνονται με τη βίωση της Πασχαλινής χαράς μέσα στην Εκκλησία. Αν δεν ακουστούν οι καμπάνες τ' Ουρανού μέσα στις ψυχές μας, αν δεν νιώσουμε ότι ο Θεός είναι παντού, αλλά κυρίως στο χώρο του Ναού, μικρού ή μεγάλου δεν έχει σημασία, τότε είναι σα να γιορτάζουμε όπως οι Ιουδαίοι, που σταύρωναν έναν Αθώο και δεν έμπαιναν μέσα στην αυλή του Πιλάτου για να μη μολυνθούν!
Την ώρα του Πάσχα η φύση βάζει την πιο καλή και πιο γλυκιά της ώρα.
Η Ανάσταση αποτελεί την κορυφαία γιορτή του πολιτισμού μας γιατί αποτυπώνει το θρίαμβο της αγάπης και της ζωής: ο Χριστός αγαπά τον καθέναν από μας και ζει αναστημένος για τον καθέναν από μας. Μας καλεί να ξαναβρούμε το αληθινό νόημα του Πάσχα, το οποίο φωλιάζει στη Λαμπριάτικη ατμόσφαιρα, όχι μόνο εξωτερικά, αλλά κυρίως εσωτερικά. Γιατί εκεί βρίσκεται το μόνο και αληθινό νόημα, στην μεταμόρφωση της καρδιάς μας, με τη χάρη του Θεού.

Έστω και για μια ημέρα, Χριστός Ανέστη!

1 σχόλιο:

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).