Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Η Χαρά του Έρωτα



Ο πατήρ Βαρνάβας Γάγκου, υπεύθυνος νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
Συζητάει με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο
Με θέμα την χαρά του έρωτα, τους νέους και το σεξ.

Εκπομπή Νέο Αρχονταρίκι - 26 Μαϊου 2013

Η σιωπή είναι ένας θαυμάσιος τόπος όπου συμβαίνουν υπέροχα πράγματα...


Στη σιωπή ερχόμαστε σε επαφή
Με την εσωτερική μας φωνή
Τη διαίσθηση
Τα βαθύτερα συναισθήματα μας
Τα όνειρα και τις επιθυμίες μας...
Στη σιωπή βρίσκουμε απαντήσεις στα ερωτηματικά
Που μας βασανίζουν και λύσεις
Σε προβλήματα που φαίνονται άλυτα...
Μη φοβάσαι λοιπόν τη σιωπή...
Αναζήτα την...
Η σιωπή είναι φίλος... είναι αληθινή ευλογία...
Απλά κάθισε και ηρέμησε... μην ασχοληθείς με τίποτε άλλο...
Επίτρεψε στον εαυτό σου να βολευτεί, χωρίς να σκέφτεσαι κάτι ιδιαίτερο...
Κλείσε την πόρτα σου και φτιάξε μια όαση γαλήνης και ηρεμίας για τον εαυτό σου
Και μη σκέφτεσαι κάτι συγκεκριμένο...
Άφησε το νου σου να περιπλανηθεί...
Η σιωπή είναι τροφή για την ψυχή, ένα δώρο από το Θεό...
Χωρίς τη σιωπή, μπορεί να χαθούμε, να μπερδευτούμε ή να μην καταφέρουμε
Να πραγματοποιήσουμε το πλήρες δυναμικό μας...

Πηγή: http://anemonpnoi-magdalini.blogspot.gr

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Η Ελευθερία του να ξενιτευτείς μέσα σου

Iεροκρυφίως... ..εάν αξιωθεί
Να βλέπει έτσι η ψυχή το υπέρλογο..
Τι να την κάνει την κοινή λογική φίλε μου;
Συνοδοιπόροι στην εύλογη ξενητεία
Μέσα στην ερημία των καιρών που ζούμε..
Και τελικά οι άνθρωποι
Που αγκαλιαζουν τη στιγμή της μεγαλοσύνης του απλού
Αναγνωρίζονται ευκολότερα μεταξύ τους.
Η Ελευθερία του να ξενιτευτείς μέσα σου
Του να αρνηθείς την ευκολία
Είναι αυτό που κάνει  στο δρόμο της ανθρωπότητας
Τα venceremos της ανθρωπιάς να ανθίζουν αμάραντα.

Θέλω να με φωνάζετε...

Έχουμε μια προσωπική μαρτυρία
Της αείμνηστης γερόντισσας Μακρίνας, μοναχής
Από την Πορταριά του Βόλου, που την διηγείτο τακτικά.
Την άκουσα και γω, προσωπικά
Παρουσία και άλλων χριστιανών.
Μια νεαρά σχετικώς κυρία
Είχε υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο
Με αποτέλεσμα να παραλύσει τελείως από τη μέση και κάτω
Και ελαφρά από τη δεξιά της πλευρά.
Το μυαλό της, όμως, και η ομιλία της δεν πειράχτηκαν καθόλου..
Από τη γερόντισσα Μακρίνα, αυτή η συγκεκριμένη κυρία
Είχε μάθει, πριν από τέσσερα - πέντε χρόνια, την ευχή
Και επικαλείτο συνεχώς, όχι μόνο το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
Αλλά και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Έτσι, κατάκοιτη και ακίνητη, όπως ήταν, με το ελεύθερο αριστερό της χέρι
Έκαμε συνέχεια κομποσχοίνι στο όνομα της Παναγίας, λέγοντας και φωνάζοντας με πόνο και θέρμη
"Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι".
"Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με".
"Παναγία μου, σώσε με, είμαι αμαρτωλή".
Ύστερα από αρκετές ημέρες συνεχών επικλήσεων, ω του θαύματος θα ανακράζαμε όλοι μαζί
Παρουσιάστηκε ένα βράδυ την ώρα που ήτο ξυπνητή, και απευθυνόταν προς την Παναγία με το κομποσχοινάκι της
Παρουσιάστηκε Εκείνη ολόλαμπρη μπροστά της.
Φωτεινή σαν τον ήλιο.
Και είχε τέτοια ομορφιά που θαμπώθηκε, όχι μόνον από την θεϊκή ακτινοβολία της
Αλλά και από την απερίγραπτη ωραιότητά της.
Το ανάστημά της ήτο μεγαλοπρεπέστατο, ουράνιο και ακατάληπτο.
Ενώ πίσω της εφαίνοντο πολύ καθαρά ένα πλήθος από τάγματα αγγέλων και αρχαγγέλων. Ταυτόχρονα είχε την ορατή αίσθηση ότι με τη θεία της παρουσία η Παναγία σκέπαζε ολόκληρο τον κόσμο.
Και μέσα στο Ιερό δέος της, τον θαυμασμό και την κατάπληξή της, άκουσε την ουράνια φωνή Της να την ρωτάει.
-Τι θέλεις να σου κάνω, Μαρία, παιδί μου;
Μαρία την λέγανε.
Και η άρρωστη αλλά η ευλαβής εκείνη χριστιανή, χωρίς δισταγμό, Της απάντησε:
-Θέλω να γυρίζω από το ένα πλευρό στο άλλο, γιατί είμαι παράλυτη απ’ τη μέση και κάτω, και δεν μπορώ.
Κουράστηκε η πλάτη μου απ’ την ακινησία. Ιδιαιτέρως, όμως, θέλω να σωθώ.
Τη σωτηρία μου ποθώ, γι΄ αυτό και Σε φωνάζω.
Και η Υπεραγία Θεοτόκος, η γλυκυτάτη Παναγία μας, που συμπονάει με τους πόνους μας και τα βάσανά μας, της απάντησε:
-Αυτά θα σου τα δώσω.
Και, γι΄ αυτό ήλθα, επειδή με φωνάζεις κάθε μέρα, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ.
Γιατί θέλω να με φωνάζετε!
Να με φωνάζετε συνεχώς.
Και γω ακούω και έρχομαι.
Θέλω να με φωνάζεις, της είπε.
Θέλω να με φωνάζετε όλοι σας, όλοι οι χριστιανοί, αυτό εννοούσε τώρα.
Πλημμύρισε, όχι μόνον το δωμάτιο από την υπέρλαμπρη φωτοχυσία της, και το ουράνιο άρωμά της, αλλά και ολόκληρο το σπίτι της.
Όλα τα μέλη της οικογένειάς της, κατά την μαρτυρία της αείμνηστης γερόντισσας, έζησαν αυτό το ολοζώντανο θαύμα.
Η δε ουράνια αυτή ευωδία παρέμεινε διάχυτη για μέρες μέσα στο σπίτι, και ιδιαίτερα στο δωμάτιο της άρρωστης.
Το πρόσωπο της Μαρίας έλαμπε από την πολλή χάρη που έλαβε.
Και όχι μόνον άρχιζε να κινεί το σώμα της, και να γυρίζει πλευρό με ευκολία
Αλλά σε λίγες μέρες έγινε τελείως καλά και σηκώθηκε υγιεστάτη.
Εγώ όμως δεν θα μείνω στο καταπληκτικό αυτό θαύμα της θείας παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου
Ούτε στο θαύμα της θεραπείας της άρρωστης.
Αλλά θα παραμείνω σ΄ αυτά που είπε η Παναγία μας, η Μητέρα όλων μας.
Τι είπε;
"Θέλω να με φωνάζετε".
Θέλω να με επικαλείσθε.
Και ΄γω ακούω και έρχομαι.
Θέλω να με φωνάζετε.
"Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ με"
"Υπεραγία Θεοτόκε σώσε με"
"Υπεραγία Θεοτόκε σώσε το παιδί μου"
Και ότι άλλο νομίζετε ότι μπορείτε να φωνάξτε απ΄ το βάθος της καρδιάς σας
Αυτό που μας πονάει συνήθως περισσότερο.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Τώρα κάνεις ρίζες βαθιές

Σπλάχνο μου της ψυχής, διατί αθυμείς;
Διατί απελπίζεσαι;
Διατί αποκάμνεις;
Ιδού ότι άφησεν ο Θεός τους δαίμονας
Να σε σινιάσουν ολίγον, να ιδής πού ευρίσκεσαι.
Να ταπεινωθεί η καρδία σου.
Να γίνεις συμπαθής προς τους αμαρτάνοντας
και ποσώς να μην τους κατακρίνεις.
Πώς θα γνωρίσεις της φύσεως την ασθένειαν
Εάν δεν σε ξυπνήσουν οι κόρακες;
Εάν ο γλυκύς Ιησούς δεν στείλει την Χάριν Του, πως εσύ θα μάθεις την τέχνην πασών των τεχνών;
Τώρα μανθάνεις την τέχνην, τώρα έχεις μισθόν, τώρα δεικνύεις ότι αγαπάς τον Χριστόν
Όχι όταν είναι η Χάρις…
Όταν φύγει η Χάρις, όχι εσύ και εγώ, αλλά μήτε οι Άγιοι Απόστολοι δεν θα ήσαν απόστολοι!
Δι΄ αυτό λοιπόν σου επήρε την Χάριν, διά να γίνεις σοφός.
Και πάλιν θα έλθει.
Δεν σε αφήνει.
Είναι νόμος Θεού.
Αλλά πάλιν θα φύγει.
Μα και πάλιν θα έλθει.
Βραδύνει ολίγον θέλων να σε διδάξει υπομονή και ταπείνωσιν.
Τώρα μανθάνεις τον πόλεμο, παιδί μου.
Τώρα κάμνεις ρίζες βαθιές, όπως τα δένδρα, όπου όσον τα φυσά ο αέρας, τόσο ριζώνουν βαθύτερα.
Τέλος, μάρτυς μου ο Θεός, ότι στους μεγαλύτερούς μου πειρασμούς εύρον την μεγαλύτεραν παράκλησιν.

Του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού

Η Άλωση της Πόλης


Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος είναι...
Να διαγράψεις τη μνήμη του
Να καταστρέψεις τα βιβλία του
Την κουλτούρα του
Και την ιστορία του.

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Οι πειρασμοί στις γιορτές...για να στερηθούν οι άνθρωποι τα θεία δώρα

-Γέροντα, γιατί στις γιορτές συνήθως συμβαίνει κάποιος πειρασμός;
-Δεν ξέρεις;
Στις γιορτές ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι
Έχουν χαρά και κερνούν, δίνουν ευλογίες
Δώρα πνευματικά στους ανθρώπους.
Εδώ οι γονείς κερνούν, όταν γιορτάζουν τα παιδιά ή
Οι βασιλείς χαρίζουν ποινές όταν γεννιέται κανένα βασιλόπουλο
Οι Άγιοι γιατί να μην κεράσουν;
Μάλιστα η χαρά που δίνουν κρατάει πολύ
Και βοηθιούνται πολύ οι ψυχές.
Γι΄ αυτό ο διάβολος επειδή το ξέρει αυτό
Δημιουργεί πειρασμούς, για να στερηθούν οι άνθρωποι τα θεία δώρα
Και να μη χαρούν ούτε να ωφεληθούν από την γιορτή.
Και βλέπεις, μερικές φορές στην οικογένεια, όταν σε μια γιορτή ετοιμάζονται όλοι να κοινωνήσουν
Τους βάζει ο πειρασμός να μαλώσουν, και όχι μόνο δεν κοινωνούν
Αλλά ούτε στην εκκλησία πηγαίνουν.
Τα φέρνει έτσι τα πράγματα το ταγκαλάκι, ώστε να στερηθούν όλη την Θεία βοήθεια.
Αυτό παρατηρείται και στην δική μας ,την καλογερική ζωή.
Πολλές φορές το ταγκαλάκι, επειδή γνωρίζει εκ πείρας ότι θα βοηθηθούμε πνευματικά σε κάποια γιορτή
Εκείνη την ημέρα, ή μάλλον από την παραμονή, δημιουργεί έναν πειρασμό- σαν πειρασμός που είναι
Και μας χαλάει όλη την διάθεση.
Μπορεί λ.χ. να μας βάλει να φιλονικήσουμε με ένα αδελφό
Και ύστερα μας θλίβει, μας τσακίζει ψυχικά και σωματικά.
Έτσι, δεν μας αφήνει να ωφεληθούμε από την γιορτή με τον χαρούμενο τρόπο της δοξολογίας.
Ο Καλός Θεός όμως, όταν δη ότι δεν δώσαμε εμείς αφορμή
Αλλά αυτό έγινε μόνον από φθόνο του πονηρού, μας βοηθάει.
Και ακόμη πιο θετικά μας ωφελεί, όταν εμείς παίρνουμε ταπεινά το σφάλμα επάνω μας
Και δεν κατηγορούμε όχι μόνον τον αδελφό μας αλλά ούτε και τον μισόκαλο διάβολο
Διότι η δουλειά του αυτή είναι:
Να δημιουργεί σκάνδαλα και να σκορπάει κακότητα
Ενώ ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού πρέπει να σκορπάει ειρήνη και καλοσύνη.

Γέροντας Παΐσιος 

Η αμφιλεγόμενη θεωρία ενός αμφιλεγόμενου δόκτωρα

"Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer)
Υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική.
Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε
Να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς.
Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση
Ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους
Που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης
Όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών.
Όπως λέει, η ασθένεια είναι η τέλεια λύση
Που βρίσκει ο εγκέφαλος - αυτή είναι η νέα ιατρική
Του Ζαν-Ζακ Κρεβκέρ
Στην περίπτωση αυτού του γιατρού
Μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους
Αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές
Εδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων
Πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής.
Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής:
"Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε.
Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια.
Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι.
Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους.
Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.
Ο καρκίνος των οστών αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης.
Ο καρκίνος των πνευμόνων στον έντονο φόβο του θανάτου.
Ο καρκίνος του αριστερού στήθους σε μια γυναίκα δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με ένα παιδί (πραγματικό, εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό).
Ο καρκίνος του δεξιού στήθους σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουση γενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίες αντιστρέφονται).
Ο καρκίνος του προστάτη αντιστοιχεί στη σεξουαλική εσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τους απογόνους (ή την ικανότητα δημιουργίας).
Και ούτω καθεξής, για όλους τους καρκίνους.
Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδες θεραπευτές (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε δεκάδες χιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό σε αυτήν την ανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση - εγκέφαλος – όργανο» λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις.
Όσο, δηλαδή, η εσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγει καρκινικά κύτταρα στο όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία.
Αντιθέτως, όταν το άτομο λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτε τρόπο και αν το κάνει αυτό) και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδια περιοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στη βιολογική διαδικασία, να σταματήσει την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και να καταστρέψει τον όγκο που έχει δημιουργηθεί στο όργανο...
Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστεί και συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και τους διαδόχους του.
Μέσα σε αυτούς τους φακέλους, απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημη ιατρική χαρακτηρίζει ως « αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες»:
Ανιχνεύσεις (με σκάνερ), αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεων που έγιναν σε νοσοκομεία, αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώς από καρκίνους, λευχαιμίες, σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις, σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις, αλλεργίες, κ.λπ.
Κατά τη διάρκεια μιας από τις αναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερστις οποίες ενάγων ήταν ο ιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να συγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με το ποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του (λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ' αυτόν, μερικές φορές στο τελευταίο τους στάδιο).
Αυτή η σύγκριση παρουσίασε: 95% επιβίωση για περισσότερα από 5 χρόνια για τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε εθνική κλίμακα στη Γερμανία.
Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των « εσωτερικών συγκρούσεων».
Εάν σταματούσα εδώ την παρουσίασή, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και με πολλές αμφιβολίες. Εάν δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει η ασθένεια, από βιολογική άποψη, οι θεραπείες μπορεί να φανούν... μαγικές.
Για να το καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμα παρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας αλεπούς που βρέθηκε σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της.
Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρή λεία εδώ και τρεις μέρες.
Βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την σωματική της επιβίωση, όταν επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα μικρό κουνέλι που περνάει από εκεί.
Τη στιγμή που ετοιμάζεται να το δαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού ακούει έναν από τους χειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει: τον κυνηγό.
Και τώρα η αλεπού μας βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν φάει το γεύμα της, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να σκοτωθεί με την κοιλιά γεμάτη, εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει ίσως να πεθάνει της πείνας λίγο αργότερα.
Για να βγει από αυτό το δίλημμα, αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά.
Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει να πεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτε να ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στο έντερο.
Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά σε μια έντονη και βίαιη εσωτερική σύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να χωνευτεί κάτι.
Για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του ατόμου : ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού.
Στόχος: η χώνεψη του ποδιού που έχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορές καλύτερα.
Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζει την παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερες επιδόσεις από τα κανονικά.
Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί εντελώς, μια διαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχει επιτευχθεί.
Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγής και δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβαιναν επικίνδυνα εάν παρέμεναν στο στομάχι.
Μερικές ημέρες αργότερα, εάν ναρκώσουμε την αλεπού και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης των υπερκυττάρων.
Συμπέρασμα:
Χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό,τον εγγεγραμμένο στη βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ο εγκέφαλος της αλεπούς διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή της.
Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναι ότι αυτά τα υπερκύτταρα είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρα του στομαχιού!
Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στο εργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίες με ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με πολλαπλάσιες επιδόσεις.
Ένα καρκινικό κύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικό κύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος παράγει πολύ περισσότερη ινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει πολύ περισσότερο γάλα, ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα ανταλλαγής οξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει σαφώς περισσότερο, κ.λπ..
Ας σημειώσουμε, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (Claude Sabbah) γενίκευσε τις ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οι ασθένειες, όποιες και αν είναι αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιο σοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή στρες που το βιώσαμε χωρίς να το εκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για την εξασφάλιση της επιβίωσης.
Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας;
Τότε, θα μου πείτε, εάν οι ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας, γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ' αυτόν.
Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία.
Για να το αποδείξουμε, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα
Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο:
Θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνση του καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος, κ.λπ.).
Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία
Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ' αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις.
Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένος και διαβάζατε.
Ο εγκέφαλός σας όμως επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία, σαν να ήταν πραγματική ·
Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιας κινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς προβάλει στο χείλος μιας στέγης, με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την οπτική γωνία του ήρωα, και εάν είστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην εικόνα, ο εγκέφαλός θα αντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο.
Εδώ, θα έχει επεξεργαστεί μια εικονική πληροφορία σα να ήταν πραγματική
Και τέλος, εάν σας ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλο δάνειο από την τράπεζα, θα αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σας.
Ο εγκέφαλος θα ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις, παρόλο που ή άβυσσος που έχετε μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική.
Έτσι, θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική πληροφορία σα να ήταν πραγματική.
Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ότι λέμε, ότι σκεφτόμαστε εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, την οποία έχει υποχρέωση να επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής.
Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: "αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ,δεν θα μπορέσω ποτέ να το χωνέψω ", και αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική.
Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στη σχέση σας με το άλλο άτομο είναι πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε να εκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε, είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλος να ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικών κυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε...
Η διαφορά με την περίπτωση του ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς, είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσεις σας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετε αυτό που σας έκανε.
Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί.
Και υπάκουα, θα συνεχίζει το πρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών κυττάρων.
Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά.
Θα σας γίνει τότε διάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι γιατροί θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.
Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει.
Ακόμα και αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε να δίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι.
Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήταν παρά η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο. Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκινολόγου σας και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει καινούργιο πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα.
Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.
Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε ;
Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώς τις διαδικασίες που, ξεκινώντας από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες, καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές ασθένειές μας.
Στα πλαίσια αυτού του άρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύει για όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον βαθμό έντασης και σοβαρότητάς τους.
Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, ο εγκέφαλος δε σφάλει ποτέ και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιεί όλες τις «ασθένειες» έτσι ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης.
Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησης είναι τεράστιο.
Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιά πάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν οφείλεται στην τύχη.
Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπως λέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.
Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά, που είναι αμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι μόνο να καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θα μπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε.
Πώς;
Μαθαίνοντας τις βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει : το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά να αντιπαρατίθεται στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και να δέχεται την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχει με τους άλλους, να συγχωρεί.
Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, για να εξετάσουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή να μας θεραπεύσουν... - να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο τρόπο.
Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε.
Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα.
Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.
Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις. - να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας :
Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα.
Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας.
Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε.
Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι.
Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται.
Σ' αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος).
Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες.
Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας. - να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους :
Πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβηνα μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ;
Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ;
Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους.
Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος : θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί.
Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη.
Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει ...
Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές.
Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους. - να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει.
Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας.
Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.
Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε.
Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ότι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο. - οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα :
Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο.
Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά.
Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε.
Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε.
Λάθος.
Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει.
Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε.
Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ. - να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη.
Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό.
Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους. - να συγχωρούμε : τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε.
 Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.
Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα.
Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας.
Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.
Συμπεράσματα:
Στο τέλος αυτού του άρθρου, θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα.
Πρώτα πρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά με την υγεία και την ασθένεια είναι λανθασμένες.
Ξέρω πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για να σας κάνω να αλλάξετε απόψεις.
Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας.
Εάν κάποια από αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ να εμβαθύνετε την έρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που αρχίζουν τώρα να βγαίνουν σχετικά με το θέμα ...
Και κυρίως, να πειραματιστείτε μόνοι σας με τον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια. Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο: η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία.
Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας.
Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστε πια από τους θεραπευτές που βρίσκονται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας.
Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας, την ελευθερία μας, την αυτοκυριαρχία μας.
Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες, έχουμε όλοι το καθήκον να ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη.
Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε.
Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμα μας.
Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει.
Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε;
Αυτό θα εξαρτηθεί από μας."

Πηγή: http://masterpcm.blogspot.gr/

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Ο άγνωστος εαυτός μου...

Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο.
Ξέρω το όνομά μου, την ηλικία μου, το βάρος μου
Το χρώμα των μαλλιών μου
Όμως τον εαυτό μου δεν τον γνωρίζω.
Αυτός σε μένα τον ίδιο, παραμένει κρυμμένος και άγνωστος.
Εσύ όμως Χριστέ μου...
Που "εξετάζεις νεφρούς και καρδιές" τον γνωρίζεις.
Εσύ γνωρίζεις κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο
"Εκ κοιλίας μητρός αυτού".
Εσύ κρατάς στα πλαστουργικά σου χέρια την φωτογραφία
Του μυστικού και αγνώστου εαυτού μου, σε όλες τις λεπτομέρειες.
Τι δεν θα έδινα να αποκτήσω αυτή την φωτογραφία Κύριέ μου!
Να την κρατήσω μπροστά στα μάτια μου.
Να δω επί τέλους ποιος είμαι.
Μια μυστική φωνή μου λέει πως δεν θα άντεχα να δω τη φωτογραφία μου αυτή.
Και αν την έβλεπα, πως δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου.
Γι΄ αυτό Κύριε είμαι ευχαριστημένος που Εσύ, γεμάτος αγάπη για μένα
Κρατάς αποκλειστικά δική σου την φωτογραφία του πραγματικού εαυτού μου.
Γιατί ξέρω πως Εσύ θα δουλέψεις μέσα μου
Για να αποκαταστήσεις την πραγματική εικόνα του εαυτού μου
Και να την παρουσιάσεις μη έχουσα σπίλο ή ρυτίδα αλλά ίνα αγία και άμωμος.
Κύριε θέλω να σου δώσω την δυνατότητα να επεξεργασθείς μέσα μου τον εαυτό μου...
Αμήν.

Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός, έλα εδώ,για να γίνεις δίκαιος

"Μα είμαι αμαρτωλός", λες
"Και δεν τολμώ ν΄ αντικρίσω τον Άγιο".
Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός
Έλα εδώ, για να γίνεις δίκαιος.
Ή μήπως δεν γνωρίζεις
Ότι και αυτοί που στέκονται μπροστά στο ιερό Θυσιαστήριο
Έχουν διαπράξει αμαρτίες;
Γι΄ αυτό οικονόμησε ο Θεός
Να υποφέρουν και οι ιερείς από κάποια πάθη
Ώστε να κατανοούν την ανθρώπινη αδυναμία
Και να συγχωρούν τους άλλους.
"Αφού όμως δεν τήρησα όσα άκουσα στην εκκλησία", θα μου πει κάποιος
"Πως μπορώ να έρθω πάλι";.
Έλα να ξανακούσεις τον θείο λόγο.
Και προσπάθησε τώρα να τον εφαρμόσεις.
Αν βάλεις φάρμακο πάνω στο τραύμα σου και δεν το επουλώσει την ίδια μέρα, δεν θα ξαναβάλεις και την επόμενη;
Αν ο ξυλοκόπος, που θέλει να κόψει μια βελανιδιά, δεν κατορθώσει να τη ρίξει με την πρώτη τσεκουριά
Δεν τη χτυπάει και δεύτερη και Πέμπτη και δέκατη φορά;
Κάνε κι εσύ το ίδιο.
Αλλά, θα μου πεις, σ΄ εμποδίζουν να εκκλησιαστείς η φτώχεια και η ανάγκη να εργαστείς.
Δεν είναι εύλογη ούτε τούτη η πρόφαση.
Εφτά μέρες έχει η εβδομάδα.
Αυτές τις εφτά μέρες τις μοιράστηκε ο Θεός μαζί μας.
Και σ΄ εμάς έδωσε έξι, ενώ για τον εαυτό Του κράτησε μόνο μία.
Αυτή τη μοναδική μέρα, λοιπόν, δεν δέχεσαι να σταματήσεις τις εργασίες;
Και γιατί λέω για ολόκληρη μέρα;
Εκείνο που έκανε στην περίπτωση της ελεημοσύνης η χήρα του Ευαγγελίου
Το ίδιο κάνε κι εσύ στη διάρκεια αυτής της μιας μέρας.
Έδωσε εκείνη δυο λεπτά και πήρε πολλή χάρη από το Θεό.
Δάνεισε κι εσύ δυο ώρες στο Θεό, πηγαίνοντας στην εκκλησία
Και θα φέρεις στο σπίτι σου κέρδη αμέτρητων ημερών.
Αν όμως δεν δέχεσαι να κάνεις κάτι τέτοιο
Σκέψου μήπως μ΄ αυτή σου τη στάση χάσεις τους κόπους πολλών ετών.
Γιατί ο Θεός, όταν περιφρονείται, γνωρίζει να σκορπίζει τα χρήματα
Που συγκεντρώνεις με την εργασία της Κυριακής.
Μα κι αν ακόμα έβρισκες ολόκληρο θησαυροφυλάκιο γεμάτο από χρυσάφι
Και εξ αιτίας του απουσίαζες από το ναό, θα ήταν πολύ μεγαλύτερη η ζημιά σου
Και τόσο μεγαλύτερη, όσο ανώτερα είναι τα πνευματικά από τα υλικά.
Γιατί τα υλικά πράγματα, κι αν ακόμα είναι πολλά και τρέχουν άφθονα από παντού
Δεν τα παίρνουμε στην άλλη ζωή, δεν μεταφέρονται μαζί μας στον ουρανό
Δεν παρουσιάζονται στο φοβερό εκείνο βήμα του Κυρίου.
Αλλά πολλές φορές, και πριν ακόμα πεθάνουμε, μας εγκαταλείπουν.
Αντίθετα, ο πνευματικός θησαυρός που αποκτούμε στην εκκλησία
Είναι κτήμα αναφαίρετο και μας ακολουθεί παντού.
"Ναι, αλλά μπορώ", λέει κάποιος άλλος, "να προσευχηθώ και στο σπίτι μου".
Απατάς τον εαυτό σου, άνθρωπε.
Βεβαίως, είναι δυνατό να προσευχηθείς και στο σπίτι σου
Είναι αδύνατον όμως να προσευχηθείς έτσι, όπως προσεύχεσαι στην εκκλησία
Όπου υπάρχει το πλήθος των πατέρων και όπου ομόφωνη κραυγή ικεσίας αναπέμπεται στο Θεό.
Δεν σε ακούει τόσο πολύ ο Κύριος όταν Τον παρακαλείς μόνος σου
Όσο όταν Τον παρακαλείς ενωμένος με τους αδελφούς σου.
Γιατί στην εκκλησία υπάρχουν περισσότερες πνευματικές προϋποθέσεις απ΄ όσες στο σπίτι.
Υπάρχουν η ομόνοια, η συμφωνία των πιστών, ο σύνδεσμος της αγάπης, οι ευχές των ιερέων.
Γι΄ αυτό, άλλωστε, οι ιερείς προϊστανται των ακολουθιών
Για να ενισχύονται με τις δυνατότερες ευχές τους οι ασθενέστερες ευχές του λαού
Κι έτσι όλες μαζί ν΄ ανεβαίνουν στον ουρανό.
Όταν προσευχόμαστε ο καθένας χωριστά, είμαστε ανίσχυροι
Όταν όμως συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί, τότε γινόμαστε πιο δυνατοί
Και εκλύουμε σε μεγαλύτερο βαθμό την ευσπλαχνία του Θεού.
Κάποτε ο Απόστολος Πέτρος βρισκόταν αλυσοδεμένος στη φυλακή.
Έγινε όμως θερμή προσευχή από τους συναγμένους πιστούς, κι αμέσως ελευθερώθηκε.
Τι θα μπορούσε, επομένως, να είναι πιο δυνατό από την κοινή προσευχή
Που ωφέλησε κι αυτούς ακόμα τους στύλους της Εκκλησίας;

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Πηγή: http://kotsarikos.com

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Ντοκιμαντέρ για τον Γέροντα Παΐσιο



Η επιτυχία της ταινίας ήταν τόση
Που οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να την προβάλουν τρεις φορές
Και ο κόσμος περίμενε υπομονετικά τη σειρά του να τη δει.

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Η αληθινή αγάπη που απευθύνεται;

Δεν υπήρχε αγάπη σε αυτό τον κόσμο.
Κανείς δεν με είχε αγαπήσει αληθινά για αυτό που είμαι.
Όλοι με "αγαπούσαν", αν είχαμε ωραίο πρόσωπο, σώμα, μάτια.
Αν όμως πάθαινα ένα ατύχημα
Και έχανα το πόδι μου ή παραμορφωνόταν το πρόσωπο μου
"Εγώ" πάλι δεν θα ήμουν το ίδιο πρόσωπο;
Κι όμως καμιά δεν θα έμενε δίπλα μου.
Καμιά δεν με αγαπούσε αληθινά.
Καμιά δεν αγαπούσε το βαθύτερο πυρήνα της ύπαρξης μου, τον εαυτό μου.
Ούτε καν σχετιζόταν μαζί μου.
Σχετιζόταν μόνο με την επιφάνεια το σώμα.
Οι φίλοι μου, γιατί με αγαπούσαν;
Για το μυαλό;
Τις ιδέες;
Για την μαγκιά;
Για τις γνώσεις;
Μα αν δεν είχα πάει πανεπιστήμιο, πάλι δεν θα ήμουν ο ίδιος;
Το ίδιο πρόσωπο;
Αν χτυπούσα το κεφάλι και γινόμουν λίγο βαρύς στο νου...
Ο βαθύτερος πυρήνας μου, η ψυχή μου, δε θα ήταν πάλι ο ίδιος;
Ποιος θα με αγαπούσε τότε;
Κανείς.
Ακόμη και η αγάπη των γονιών μου δεν ήταν καθαρή.
Την σκίαζαν κάποιες προσδοκίες.
Κάποια επιθυμία ανταπόδοσης στο μέλλον.
Εκτός από την φυσική αγάπη με αγαπούσαν για κάποιους λόγους.
Γιατί ήμουν έξυπνος, γιατί ήμουν καλός μαθητής, γιατί θα τους φρόντιζα στα γεράματα.
Μα δεν υπήρχε κανείς να με αγαπάει για αυτό που ήμουν;
Άδολα χωρίς συμφέρον, χωρίς να περιμένει καμιά ανταπόδοση;
Δεν είχε σημασία αν ήμουν έξυπνος ή χαζός, όμορφος ή άσχημος, καλός η κακός.
Υπήρχα εγώ, πίσω και πέρα απ΄ όλα αυτά τα επιφανειακά πράγματα, ο αληθινός εαυτός μου.
Ήθελα κάποιος να με αγαπήσει έτσι, χωρίς λόγο μόνο γιατί υπήρχα.
Να αγαπήσει το βαθύτερο πυρήνα της ύπαρξης μου και όχι τα κοινωνικά φτιασιδώματα.
Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά βλέπουν το άλλον
Πέρα από μια βιολογική υπόσταση, και τμήμα ενός κοινωνικού επιπέδου.

Απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Διονύσιου Φαρασιώτη
"Οι γκουρού, ο νέος και ο Γέροντας Παΐσιος" από τις εκδόσεις Θεσσαλονίκη.

Το κερί στη ζωή της Εκκλησίας μας

Πως όμως και γιατί επικράτησε το άναμμα των κεριών στους Ναούς μας;
Η χρήση βεβαίως των κεριών
Όπως και άλλων φωτιστικών μέσων
Γινόταν τον πρώτο καιρό για λόγους καθαρά πρακτικούς.
Υποκαθιστούσαν τα κεριά το φυσικό φως
Για να μπορούν οι πιστοί να βλέπουν
Στις λατρευτικές τους συνάξεις.
Η χρήση τους βέβαια έγινε ακόμη πιο αναγκαία
Την περίοδο των διωγμών τότε που η Εκκλησία του Χριστού
Βρισκόταν στις ανήλιαγες κατακόμβες και χρειαζόταν φως.
Από τον 4ο αιώνα και μετά όμως
Που η Εκκλησία εξήλθε δια διατάγματος του αγίου Κωνσταντίνου από τις κατακόμβες
Η χρήση διάφορων φωτιστικών μέσων διατηρείται στην Εκκλησία μας
Με χαρακτήρα έντονα συμβολικό πέραν του καθαρώς πρακτικού.
Έτσι το κερί αποτελεί μια υπόμνηση εσωτερικής αλλοιώσεως, αλλαγής.
Όπως αυτό αλλοιώνεται καθώς καίγεται
Έτσι καλούμαστε να αλλοιωνόμαστε κι εμείς με το φως του Χριστού
Το οποίο θα κατακαίει κάθε πάθος και κακία μας.
Το κερί αρχικά είναι σβησμένο και δεν έχει ούτε τη φωτιστική ιδιότητα ούτε τη θερμότητα.
Αυτά τα αποκτά αφού ανάψει από τη φλόγα κάποιου άλλου.
Με τον ίδιο τρόπο καλούμαστε κι εμείς να "ανάψουμε" από τη φλόγα του Παναγίου Πνεύματος
Να αποκτήσουμε τη θερμότητα της πίστεως
Και να ακτινοβολήσουμε το φως των καλών έργων στη ζωή μας και στην κοινωνία μας.
Το κερί όταν καίγεται φωτίζει, και όταν φωτίζει καίγεται και εκδαπανάται.
Έτσι και κάθε πιστός.
Μόνο όταν εκδαπανάται και προσφέρεται και θυσιάζεται με έργα αγάπης και φιλανθρωπίας
Φωτίζει το φως του Χριστού γύρω του.
Γι΄ αυτό κάθε φορά που ανάβουμε το κερί μας, καλούμαστε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας
Ότι πρέπει να συνεχίζουμε να ζούμε μέσα στο φως της χάρης του Θεού που πήραμε με τη Βάπτισή μας
Τότε που πρωτοφωτιστήκαμε με το ανέσπερο φως του Θεού.
Πριν ο πολιτισμός με το ηλεκτρικό του ρεύμα μπει και στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας
Ο φωτισμός των ιερών Ναών γινόταν με πολυελαίους που είχαν κεριά ή κανδήλια.
Ο πολυέλαιος και τότε αλλά και σήμερα, συμβολίζει τη θριαμβεύουσα Εκκλησία του Χριστού.
Τα κεριά ή σήμερα οι ηλεκτρικές λάμπες, συμβολίζουν τους Αγίους ή το φως των εν ουρανοίς ευρισκομένων Αγίων.
Γι΄ αυτό και σε Ιερές πανηγύρεις και Θείες Λειτουργίες, ιδιαίτερα στα Μοναστήρια
Σείουν τους πολυελαίους, για να φανερώσουν, ότι και οι Άγιοι στα επουράνια συνεορτάζουν
Και συμμετέχουν και συγχορεύουν με την επίγεια Εκκλησία του Χριστού.
Όχι λοιπόν!
Δεν είναι απλώς ένας τύπος το άναμμα του κεριού.
Ούτε είναι κάτι που, όπως λέγεται από πολλούς συχνά τελευταία, επινόησε και διατηρεί η Εκκλησία μας
Για καθαρά εισπρακτικούς και κερδοσκοπικούς λόγους.
Είναι μια βαθιά υπόμνηση.
Υπόμνηση για αγιασμό.
Για θυσία.
Για φωτισμό.
Κρύβει έναν μυστικό συμβολισμό που βοηθά τους πιστούς.
Γι΄ αυτό και αιώνες τώρα ο πιστός λαός μας διατηρεί αυτή την πρακτική.
Και θα πρέπει και ο καθένας μας με τέτοια συναίσθηση και αγίους πόθους να την επιτελεί
Και να τη διδάσκει σε μικρούς και μεγάλους.

Πηγή: http://www.xfd.gr/

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Η χάρη της ελεημοσύνης

Κάποτε που βάδιζα με τον άγιο στην πλατεία της πόλεως
Βλέπω δεξιά μου έναν άνθρωπο κάτι να ψιθυρίζει.
Τον ακολουθούσαν πολλοί φτωχοί ζητώντας του βοήθεια.
Κι εκείνος κάνοντας τάχα ότι τους διώχνει
Τους έβαζε στο χέρι την ελεημοσύνη του.
Έτσι κρυβόταν από τους ανθρώπους.
Μόλις το πρόσεξα, σκούντησα τον όσιο
Και του είπα για την αρετή του ανθρώπου αυτού.
Κι εκείνος μου λέει:
-Στα μάτια του Θεού είναι μέγας.
Τον ξέρω, γιατί αρκετές φορές βρεθήκαμε μαζί.
Ύστερα από μερικές ημέρες τον ρώτησα σχετικά με αυτή την αρετή και μου διηγήθηκε ένα παράδοξο θαύμα.
-Ήμουνα τότε, μου είπε, μικρό παιδί, δώδεκα χρονών περίπου
Και είχα πάει στην εκκλησία του Αποστόλου Θωμά να προσευχηθώ.
Βρήκα εκεί ένα Γέροντα να διδάσκει το λαό.
Μεταξύ άλλων, μίλησε και για την ελεημοσύνη.
Είπε ότι αυτός που δίνει κάτι στους φτωχούς είναι σαν να το καταθέτει στα χέρια του Κυρίου.
Όταν το άκουσα αυτό παραξενεύθηκα και κατέκρινα τον άνθρωπο του Θεού ότι ήταν ψεύτης.
Γιατί έλεγα μέσα μου:
Αφού ο Κύριος είναι στους ουρανούς στα δεξιά του Πατέρα του
Πως θα βρεθεί στη γη, για να πάρει αυτά που δίνουμε στους φτωχούς;
Καθώς όμως βάδιζα και συλλογιζόμουν όσα άκουσα, βλέπω κατά σύμπτωση ένα κουρελιάρη φτωχό
Που πάνω από το κεφάλι του -τι θαύμα!- στεκόταν η μορφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εκεί που προχωρούσε ο φτωχός τον συνάντησε κάποιος ελεήμων και του έδωσε ένα κομμάτι ψωμί.
Μόλις λοιπόν άπλωσε το χέρι του ο φιλόπτωχος εκείνος προς το ζητιάνο
Άπλωσε και ο Κύριος το χέρι του από την εικόνα, πήρε το ψωμί και τον ευχαρίστησε.
Έπειτα το έδωσε στον φτωχό.
Ούτε αυτός όμως ούτε κι ο ελεήμων κατάλαβαν τίποτε.
Θαύμασα και πίστεψα.
Από τότε ήξερα ότι όποιος δίνει στους αδελφούς ότι έχουν ανάγκη, το βάζει πραγματικά στα χέρια του Χριστού.
Αυτή την εικόνα του Χριστού τη βλέπω να στέκεται πάνω απ΄ όλους τους φτωχούς
Και γι΄ αυτό με δέος ασκώ όσο μπορώ, την αρετή της ελεημοσύνης που τόσο ευχαριστεί τον Κύριο.
.......................
Το ψωμί το δικό μου είναι υλικό ζήτημα.
Το ψωμί του αδελφού μου όμως είναι πνευματικό ζήτημα.
Αλέξανδρος Τσιριντάνης

H επικαιρότητα του "Αγαπήσωμεν αλλήλους"

Περί το μέσον εκάστης Θείας Λειτουργίας
Ακούμε την θαυμάσια προτροπή του λειτουργού
"Αγαπήσωμεν αλλήλους".
Η Λειτουργική αυτή φράση προέρχεται
Από την εντολή του Χριστού "αγαπάτε αλλήλους"(Ιω.15,17).
Και, βεβαίως, η φράση αυτή δεν είναι ένα ρητορικό σχήμα
Αλλά μία Θεία εντολή η οποία πρέπει να καθίσταται
Χειροπιαστή πραγματικότης στην ανθρώπινη κοινωνία.
Ο Χριστιανισμός δεν είναι ένα ιδεολόγημα και μία θεωρία.
Είναι βίωμα, τρόπος ζωής
Και ειδικότερα πράξη αγάπης και φιλανθρωπίας.
Η εφαρμογή της Χριστιανικής αυτής προτροπής
Θα πρέπει να βρίσκει έδαφος όχι μόνον στο στενό οικογενειακό περιβάλλον
Αλλά και στις γειτονικές και στις ευρύτερα κοινωνικές σχέσεις.
Ειδικότερα, αξίζει να επικρατεί στον εργασιακό χώρο
Στις εκπαιδευτικές κοινότητες, στις ιατρικές μονάδες, στους χώρους της απονομής δικαιοσύνης
Στα δημοσιογραφικά γραφεία, στις εν γένει κρατικές υπηρεσίες.
Το "αγαπήσωμεν αλλήλους" επ' ουδενί καταστρατηγεί την άλλη αρχή, εκείνην της δικαιοσύνης
Αλλ' ακριβώς την ενισχύει, και δημιουργεί το δίπτυχο αυτό τής αγάπης και της δικαιοσύνης
Μία κοινωνία αλληλοσεβασμού, σωφροσύνης, καταλλαγής και τελικά αληθούς ανθρωπισμού.
Η ιστορία των ανθρώπων και των λαών δεν εξαντλείται με τις διαμάχες
Τς μηνυτήριες αναφορές, τις έριδες, τα μίση, την βία και τους πολέμους.
Η αληθής ιστορία γράφεται με την αγάπη, και ο σπουδαιότερος πολιτισμός ενός λαού
Είναι ο πολιτισμός των έργων της αγάπης.
Αυτός μένει και στεφανούται.
Αντιθέτως, αν δεν υιοθετήσουμε το "αγαπήσωμεν αλλήλους", ιδιαίτερα τώρα στην πατρίδα μας
Με όλα αυτά που συμβαίνουν, η Παύλεια ρήση
"Ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπό αλλήλων αναλωθήτε" (Γαλ.5,15)
Θα είναι επί θύραις.

Αρχιμανδρίτης  Χρυσόστομος Παπαθανασίου, Δρ. Νομικής και Θεολογίας
Ιεροκήρυξ Καθεδρικού Ναού Αθηνών

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Καρδιά μου...

Δείξε κατανόηση για τις δοκιμασίες
Στις οποίες σε υποβάλλω.
Που σε γεμίζω, σε αδειάζω
Ταράζω τους ρυθμούς σου.
Μα να ξέρεις, το κάνω τόσο επίτηδες.
Έχω έναν στόχο!
Όταν μετά από πολλά πολλά χρόνια
Θα χτυπάς μέσα στο γερασμένο σώμα μου
Θέλω να είσαι χορτασμένη από τα πιο δυνατά συναισθήματα.
Θέλω να κοιτάμε προς τα πίσω
Και να χαμογελάμε από ικανοποίηση.
Και θέλω να σου εκμυστηρευτώ κάτι.
Είμαι πολύ υπερήφανη για σένα.
Που νιώθεις.
Και σ' ευχαριστώ.
Που τραντάζεις το σώμα μου με τους χτύπους σου και το κρατάς ζωντανό.

Πηγή: http://lenazip.blogspot.gr

Η ίδια η ζωή είναι το καλύτερο κήρυγμα

Αναφέρεται λοιπόν...
Ότι η ίδια η ζωή είναι το καλύτερο κήρυγμα.
Λένε κάποιοι:
Και πως κάποιος θα βρει τον Θεό αν δεν του μιλήσει κανείς;
Και πως θα καταλάβουμε ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος;
Πως θα ξυπνήσει μέσα στον άνθρωπο η επιθυμία για τον Θεό;
Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η ίδια η ζωή.
Δε χρειάζονται κηρύγματα...
Δε χρειάζονται διδάσκαλοι...
Δε χρειάζονται ιεραποστολικές φλυαρίες.
Ήδη η πρόνοια του Θεού μέσα απ΄ την προσωπική ζωή του καθενός
Μας ανοίγει την πόρτα για το μυστήριο της ζωής.
Εκατό κηρύγματα να κάνεις, χιλιάδες βιβλία να διαβάσεις
Δεν είναι τίποτα μπροστά στον τρόπο που βρίσκει ο Θεός να μιλήσει σε κάθε άνθρωπο.
Κι ο πιο συγκλονιστικός τρόπος που μιλά ο Θεός στον άνθρωπο
Είναι τα δικά μας αδιέξοδα, οι δικές μας απογοητεύσεις, οι δικές μας αποτυχίες.
Μ΄ αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε το μέτρο μας.
Καταλαβαίνουμε τις πραγματικές μας διαστάσεις.
Ο άνθρωπος ωριμάζει απ΄ την εμπειρία της ζωής και αυτό του γεννά τη διάκριση
Να διακρίνει και να αξιολογήσει τα πράγματα, τη ζωή και τις σχέσεις του.
Όσο αυτό δεν γίνεται είμαστε εγκλωβισμένοι στους λογισμούς μας
Στις αγωνίες μας, στις φαντασιώσεις μας, στο άγχος μας.

Απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτρι
ας Θεσσαλονίκης.

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Ο Ένας...

Υπάρχει ένας άνθρωπος για όλους μας.
Που δε θέλει πολλά.
Μπορεί να περάσει όλη τη μέρα του σε ένα παγκάκι μαζί σου
Mόνο με λίγο νερό.
Μπορεί να ζήσει με λίγο φαγητό
λλά δε μπορεί να ζήσει χωρίς εσένα.
Μπορεί να συγχρονίσει την ανάσα του
kαι το χτύπο της καρδιάς του με εσένα.
Τυχερός όποιος τον βρει;
Δεν ξέρω αν είναι τύχη, δεν πιστεύω στην τύχη.
Και να είσαι ευγνώμων
aν αξιώθηκες να δώσεις αγάπη πολλή, μέχρι να τον βρεις.
Όποιος τον βρει ας προσπαθήσει να τον κρατήσει κοντά του.
Προτροπή.
Όποιος δεν τον βρει, ας μη σταματήσει να τον ψάχνει.
Προτροπή.
Κι αν τον χάσεις να είσαι ευγνώμων για όσο έζησες κοντά του.
Και να ξανανοίξεις την καρδιά σου, και να ξαναγαπήσεις.
Γιατί πού ξέρεις;
Για κάποιον άλλο άνθρωπο σε αυτό τον κόσμο... μπορεί
Ο Ένας να είσαι εσύ.

Ένας Θεός στα μέτρα μου...

Διαστάσεις απόλυτες που δεν επιδέχονται τροποποιήσεων
Αλλαγών, υποχωρήσεων ή έστω συμβιβασμών…
Έχει συμβεί σε όλους μας, είναι σχεδόν βέβαιο
Να συζητάμε με κάποιον καλό μας φίλο ή συγγενή μας
Που έχει ενστάσεις για την αυστηρή μας τοποθέτηση
Πάνω σε ορισμένα ζητήματα…
-Λίγο νερό στο κρασί σου βρε αδερφέ…
-Λίγο λάσκα τα λουριά…
-Λίγο να ακολουθείς το σήμερα …την εποχή μας…
-Προχώρησε ο κόσμος άλλαξαν οι καιροί…
Προχώρησε ο κόσμος;
Και πού έφτασε λίγο-λίγο;
Μήπως στο χείλος του γκρεμού;
Μήπως στο απόλυτα φθοροποιό σκοτάδι;
Η μόνιμη επωδός, αυτό που συνήθως ακολουθεί όλα τα περισσεύματα αγάπης και πίστης
Που ανακαλούνται μέσα απ τα βάθη της ψυχής για να "παλέψουν"
Με αυτήν την Θεομίσητη χλιαρή αντιμετώπιση , είναι η εξής χιλιοακουσμένη φράση:
-Λέει στο Ευαγγέλιο κάτι τέτοιο;
-Που είπε ο Χριστός να μην ντύνονται τα παιδάκια στις Απόκριες;
-Που είπε να νηστεύουμε Τετάρτη και Παρασκευή;
-Που να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή;
-Και εγώ πιστεύω στον Χριστό και το κεράκι μου πάντα το ανάβω στις Γιορτές...
-Και νηστεύω και όλη την Μεγάλη Εβδομάδα, και πάω και στην Εκκλησία
Αλλά δεν κάνω και έτσι …λες και είμαι καλόγερος...
Τι να απαντήσεις...
Τι να πεις;
Κάποιοι σιωπούν προσευχητικά...
Μα για να σκεφτούμε...
Αν υπήρχε αυτή η ρητή αναφορά μέσα στις Ευαγγελικές λαλιές, εμείς θα τις τηρούσαμε κατά γράμμα;
Αν εφαρμόζαμε όσα Ιερά γράφτηκαν
Αν τηρούσαμε αταλάντευτα χωρίς την παραμικρή απόκλιση όσα είπε ο Χριστός μας κατά την επίγειο διδασκαλία του
Πόσο διαφορετικός θα΄ ταν ο κόσμος μας...
Τήρησε αδερφέ μου – εαυτέ μου το "Αγαπάτε αλλήλους" και τους εχθρούς σας ακόμα
Χωρίς να ξεχωρίζεις κανέναν...
Το μην κρίνετε...
Το να μην κάνετε όσα δεν θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι και τόσα ακόμα Θεοδίδακτα...
Του Χριστού μας τις Θείες και σωτήριες προτροπές...
Κάνε αδερφέ μου – εαυτέ μου όλα αυτά που είπε Εκείνος και έπειτα ντύσε το παιδί σου μασκαρά
Γιατί πουθενά δεν το απαγορεύει το Ευαγγέλιο!
Τήρησε τις παραινέσεις του Ευεργέτη σου και έπειτα φάε κρέας την Παρασκευή
Επειδή πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο στον Θεϊκό Λόγο!
Αδερφέ μου – Άθλιε εαυτέ μου παραδέξου το!
Θες έναν Θεό στα μέτρα σου!
Κατά το δοκούν!
Κατά την βόλεψή σου, κατά το κέφι σου και την διάθεσή σου!
Να Τον βγάζεις έξω από την πόρτα όποτε σε ενοχλεί και σε ελέγχει η συνείδησή σου...
Να Τον καλείς όποτε Τον έχεις ανάγκη, στα δύσκολα, στα απροσπέλαστα με τις δικές σου δυνάμεις.
Ένας Θεός στα μέτρα μου...
Στις προδιαγραφές μου...
Στα δικά μου θέλω...
Κάτι σαν συνεργάτης, σαν υπάλληλος που προσλαμβάνεις, χρησιμοποιείς
Και απολύεις δίχως ενοχές, χωρίς αποζημίωση.
Το αυτεξούσιο που Εκείνος σου χάρισε αντί να σε γεμίζει με ζωή, σε πλημμυρίζει με θάνατο.
Μα Αυτός σε περιμένει.
Βρίσκεται ακριβώς έξω από την σφαλισμένη πόρτα της ψυχής σου και σε καρτερά
Όπως ο Πατέρας το άσωτο σπλάχνο Του .
Αδελφέ μου –ταλαίπωρε εαυτέ μου να ζεις αληθινά μέσα στον κόσμο μα να μην συμπορεύεσαι τους πολλούς.
Να νοιώθεις μακάριος όταν εκείνοι σε δείχνουν με το δάκτυλο
Του ορθολογιστή άφρονος "σύγχρονου" ανθρώπου.
Με φρόνημα ουράνιο και όχι κοσμικό να έχεις τα μάτια τα μέσα σου στραμμένα στα υπέροχα άνω.
Γιατί όπως λέγεται και ταιριαστό θαρρώ είναι
Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που θα κοιτάς!
Με ζεστή καρδιά και όχι την χλιαρή που θα αποστραφεί ο Χριστός εν εκείνη την ημέρα.
Να φλέγεται από την αγάπη Του...
Θείος έρωτας...
Ζέουσα αγάπη...
Όχι βολική...
Όχι περιστασιακή...
Όχι του συμφέροντος....
Μα αγάπη ξέχειλη που να μην τελειώνει...
Να μην εξαντλείται...
Να μην εξαρτάται....
Να μην υποχωρεί...
Αγάπα τον Θεό με μια αγάπη που δεν μετριέται όχι έναν Θεό στα μέτρα σου!
Κοίτα τον Σταυρό και νιώσε πως η αγκαλιά Του μας χωρά όλους...
Ακόμα και όλους εμάς τους αμέτρητους ....μετρημένους....

Του Nώντα Σκοπετέα
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή  του  "Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως".

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Η εμπιστοσύνη στον Θεό

Η εμπιστοσύνη στον Θεό προϋποθέτει
Βαθιά πίστη και μεγάλη αγάπη προς Εκείνον
Που θυσίασε τη ζωή Του
Για χάρη της δικής μας σωτηρίας.
Ο άνθρωπος όταν αφήσει τον εαυτό του
Στα χέρια του στοργικού πατέρα του, του Θεού
Τότε αναπαύεται γιατί γνωρίζει ότι ο Θεός
Θα διαχειριστεί την ψυχή του με τον καταλληλότερο τρόπο
Για την πνευματική πρόοδο και προκοπή του.
Ακόμα και αν περνά δυσκολίες, χαίρεται γιατί γνωρίζει
Ότι τίποτα δεν είναι ικανό να τον βλάψει και να τον χωρίσει από την αγάπη του Χριστού.
Για να επιτρέψει ο Θεός να συμβεί κάτι, σημαίνει ότι έχει το σχέδιό Του για τον κάθε ένα
Γι΄ αυτό και ελπίζει σ΄ Αυτόν και νιώθει ασφαλισμένος στο λιμάνι της ελπίδας Του.
Όταν ο άνθρωπος έχει σύμμαχο τον Θεό και αφήνεται στη Θεία πρόνοια
Ξεπερνάει τους κινδύνους και οποιαδήποτε μορφή απελπισίας και δεν τα βάζει με τον Θεό.
Τα προβλήματα γίνονται αφορμή ο άνθρωπος να απιστεί περισσότερο προς τον εαυτό του
Και με περισσότερη ταπείνωση να ελπίζει στον Θεό.

Πηγή: http://h-agaph-panta-elpizei.blogspot.gr

Ψυχή έχουμε μόνο μία

Αν χάσεις χρήματα, μπορείς να αποκτήσεις πάλι
Το ίδιο, αν χάσεις το σπίτι σου, το ζώο σου
Οτιδήποτε από τα υπάρχοντά σου.
Αν όμως, χάσεις την ψυχή σου
Άλλη ψυχή δεν θα μπορέσεις ν΄ αποκτήσεις.
Κι αν όλος ο κόσμος είναι δικός σου
Κι αν κυριαρχείς στην οικουμένη
Δεν θα μπορέσεις, δίνοντας όσα έχεις
Και την οικουμένη ολόκληρη, ν΄ αγοράσεις μια ψυχή.
Φοράς όχι ένα άλλα χίλια βασιλικά στέμματα;
Αν το σώμα σου προσβληθεί από αγιάτρευτη αρρώστια
Δεν θα μπορέσεις να αποκαταστήσεις την υγεία του, δίνοντας ακόμα και το βασίλειό σου ολόκληρο.
Κι ας εξουσιάζεις τόσα και τόσα υγιή σώματα, τα σώματα των υπηκόων σου.
Αυτό λοιπόν που δεν μπορείς να κάνεις για το σώμα σου
Πολύ περισσότερο δεν μπορείς να το κάνεις για την ψυχή σου.
Ο Θεός μας έδωσε δύο χέρια, δύο πόδια, δύο μάτια, δύο αυτιά.
Έτσι, αν το ένα απ΄ αυτά πάθει κάποια βλάβη, μπορούμε να εξυπηρετηθούμε με το άλλο.
Ψυχή, όμως μας έδωσε μόνο μία.
Αν τη χάσουμε, που θα βρούμε άλλη;
Ας φροντίσουμε λοιπόν, την αθάνατη ψυχή μας
Ας προτιμήσουμε τα ουράνια από τα γήινα και τα άφθαρτα από τα φθαρτά αγαθά
Τα οποία εύχομαι ν΄ απολαύσουμε όλοι, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Δεν είσαι μόνος... "Πήγαινε και γίνε αυτό που πίστεψες"



Το επεισόδιο της παρακολουθεί την συναρπαστική περιπέτεια της διάδοσης της χριστιανικής θρησκείας
Με τη δράση των Αποστόλων και κυρίως του Αποστόλου των Εθνών, Παύλου.
Ο Χριστιανισμός αρχικά καταδιώχθηκε από το ιουδαϊκό ιερατείο
Επειδή, ανατρέποντας τα μέχρι τότε θρησκευτικά και φυλετικά δεδομένα
Είχε αρχίσει να εξαπλώνεται ραγδαία στον ελληνορωμαϊκό κόσμο.
Η παντοδύναμη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είδε την εξάπλωση αυτή ως απειλή
Προσπάθησε να την ανακόψει με συνεχείς και μαζικούς διωγμούς που στοίχισαν την ζωή
Σε εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι έγιναν μάρτυρες για την πίστη τους.
Στο Κολοσσαίο, όπως και σε όλα τα στάδια και τις αρένες της Μεσογείου
Οι χριστιανοί έρχονταν αντιμέτωποι με τον θάνατο, χωρίς να δειλιάζουν.
"Γίναμε το θέατρο του κόσμου", έγραψε ο Απόστολος Παύλος.
Όμως το νέο ήθος που κόμιζε ο Χριστιανισμός και η αποφασιστικότητα των Χριστιανών
Να πεθάνουν για την πίστη τους
Έφεραν τα αντίθετα αποτελέσματα:
Η νέα θρησκεία αποδείχτηκε πολύ πιο ισχυρή από διωγμούς και θανατώσεις.
Με τον Μ. Κωνσταντίνο σταματούν οι διωγμοί και επικρατεί ανεξιθρησκία
Εγκαινιάζεται η νέα πρωτεύουσα, η Κωνσταντινούπολη
Ενώ η Ρώμη λίγο αργότερα υποκύπτει στους βαρβάρους μισθοφόρους της.

Παραγωγή:Ελληνική
Σκηνοθέτης: Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού

Πως μπορεί να αντιμετωπισθεί το άγχος;

Στο ερώτημα, πως μπορεί ένας πνευματικός άνθρωπος
Να αντιμετωπίσει και να αξιοποίηση το άγχος
Ως εργαλείο πνευματικής προκοπής;
Μία επιγραμματική συνοπτική απάντηση θα ήταν
Στο ερώτημα αυτό η εξής:
-Να παραδώσει το άγχος και την ανασφάλεια που το συνοδεύει
Στο έλεος και την αγάπη του Θεού.
-Να προσπαθήσει να το ιδεί και να το κατανοήσει
Στην ψυχοδυναμική του ιδιαιτερότητα ως φοβίας
Ή αόριστης αγωνίας
Ή αναιτιολόγητης επιθετικής παρορμήσεως
Ή τέλος ως ενοχικής φοβικής ευαισθησίας, ως παράγοντα της παιδείας του Κυρίου!
-Να εντοπίσει ενδεχομένως το ενοχικό υπόστρωμα του άγχους
Που συνήθως αποτελεί την κυρία ψυχοδυναμική του αφετηρία.
Απωθημένες αμαρτητικές εμπειρίες, δηλαδή ανεξομολόγητες ενοχές, εκδικούνται με ασυνείδητη αγχώδη αντίδραση.
-Να συλλάβει την αφυπνιστική πνευματική σημασία του άγχους
Ως ερεθίσματος μιας εργασίας αυτογνωσίας με κριτήρια αντικειμενικά και όχι αυτοδικαιωτικά.
-Να μεταποιήσει τη δυναμική της αγχωτικής αγωνίας σε νηπτικό τρόπο βιώσεως της πνευματικής ζωής
Σύμφωνα με την μνημονευθείσα προτροπή του Αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου
Και ημείς τοίνυν βιασώμεθα και άγξωμεν εαυτούς εις την ταπεινοφροσύνην, την αγάπην και την πραότητα., ίνα αποστείλη το Πνεύμα αυτού εις τας καρδίας ημών ο Θεός!
Όντως τα αντίρροπα του άγχους είναι η ταπεινοφροσύνη, η αγάπη και η πραότητα!

Κορναράκης Ιωάννης
Ομότιμος Καθηγητής Ποιμαντικής Ψυχολογίας και Εξομολογητικής Πανεπιστημίου Αθηνών

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Έμαθα ελεύθερος να ζω



Στίχοι:      Ελεύθεροι
Μουσική:  Ελεύθεροι
Εκτέλεση: Ελεύθεροι

Εμπρός λαοί ας ενωθούμε η νέα τάξη μας καλεί να γίνουμε κονσέρβες στην ίδια μηχανή.
Θα τρως, θα πίνεις και θα κοιμάσαι
Θα σε ελέγχουν όπου πας
Θα ζεις για να δουλεύεις και να τους τα ακουμπάς.
Δεν θέλω μεγάλο αφεντικό γιατί έμαθα ελεύθερος να ζω
Και στους δρόμους θα το πω.
Κράτησε την πίστη σφιχτά, στα μεγάλα ιδανικά
Η πατρίδα δεν πουλιέται, η Εκκλησία δεν πεθαίνει
Κι η ιστορία δεν ξεχνιέται.
Συνθήκες κάνει και συμφωνίες, ο άθεος πολιτισμός
Δεν είσαι πλέον πρόσωπο μονάχα αριθμός.
Ηγέτες, Κροίσοι και Τραπεζίτες, ιδιοκτήτες καναλιών
Μαθαίνουν στα παιδιά μας το δρόμο το "σωστό"...
Δεν θέλω μεγάλο αφεντικό γιατί έμαθα ελεύθερος να ζω
Και στους δρόμους θα το πω.
Κράτησε την πίστη σφιχτά, στα μεγάλα ιδανικά
Η πατρίδα δεν πουλιέται, η Εκκλησία δεν πεθαίνει
Κι η ιστορία δεν ξεχνιέται.
Μιλούν για ειρήνη και βομβαρδίζουν, μας ασφαλίζουν με απειλές
Οι αστυνόμοι των λαών και οι "ανθρωπιστές".
Αγάπη, αλήθεια, δικαιοσύνη, τα τρώει ο εκσυγχρονισμός
Κρατήσου αδελφέ μου, υπάρχει και Θεός.
Δεν θέλω μεγάλο αφεντικό γιατί έμαθα ελεύθερος να ζω
Και στους δρόμους θα το πω.
Κράτησε την πίστη σφιχτά, στα μεγάλα ιδανικά
Η πατρίδα δεν πουλιέται, η Εκκλησία δεν πεθαίνει
Κι η ιστορία δεν ξεχνιέται.

Nτροπή να νιώθεις όταν αμαρτάνεις, μη ντρέπεσαι όταν μετανοείς

Κοίταξε τι σου έκανε ο διάβολος.
Υπάρχουν δύο πράγματα η αμαρτία και η μετάνοια.
H αμαρτία είναι τραύμα η μετάνοια φάρμακο.
Όπως ακριβώς για τα σώματα υπάρχουν φάρμακα και τραύματα
Το ίδιο και για την ψυχή υπάρχουν τα αμαρτήματα και η μετάνοια.
H αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή
Ενώ η μετάνοια έχει το θάρρος και την παρρησία.
Θέλω να με ακούσεις, σε παρακαλώ, με προσοχή
Μήπως και δεν αντιληφθείς πως είναι η τάξη των πραγμάτων
Και χάσεις έτσι την ωφέλεια.
Πρόσεξε τι θα πω!
Υπάρχει το τραύμα υπάρχει και το φάρμακο.
Υπάρχει η αμαρτία υπάρχει και η μετάνοια.
Tο τραύμα είναι η αμαρτία το φάρμακο η μετάνοια.
Στο τραύμα υπάρχει πύον και μόλυνση υπάρχει ντροπή υπάρχει χλεύη.
Στη μετάνοια υπάρχει παρρησία το φάρμακο η δύναμη να καθαρίζει αυτό που έχει μολυνθεί.
Στην αμαρτία υπάρχει μόλυνση υπάρχει ελευθερία υπάρχει καθαρισμός του αμαρτήματος. Παρακολούθησε με προσοχή τα λόγια μου!
Μετά την αμαρτία έρχεται η ντροπή μετά τη μετάνοια ακολουθεί το θάρρος και η παρρησία.
Έδωσες προσοχή σ΄ αυτό που είπα;
Αυτή την τάξη των πραγμάτων την αντέστρεψε ο διάβολος, και έδωσε στην αμαρτία παρρησία
Και στη μετάνοια έδωσε ντροπή.
O Θεός όμως, όταν εξαλείφει τα αμαρτήματα, δεν αφήνει σημάδι
Ούτε επιτρέπει να παραμείνει κάποιο ίχνος επάνω στην ψυχή
Αλλά μαζί με την υγεία χαρίζει και την ομορφιά
Μαζί με την απαλλαγή από την τιμωρία δίνει και τι δικαιοσύνη κι εκείνον που αμάρτησε
Τον κάνει να ΄ναι ίσος με αυτόν που δεν αμάρτησε.
Γατί αφαιρεί το αμάρτημα και κάνει όχι μόνο να μην υπάρχει τώρα πια αυτό
Αλλά και να μην έχει υπάρξει ούτε και στο παρελθόν.
M΄ αυτόν τον τρόπο ολοκληρωτικά το εξαλείφει.
Δεν υπάρχει πλέον ουλή δεν υπάρχει σημάδι δεν υπάρχει ίχνος που να θυμίζει το τραύμα
Δεν υπάρχει το παραμικρό που να φανερώνει πως υπήρξε πληγή.
Παρακολούθησε με προσοχή αυτά τα λόγια!
Γιατί για όλους είναι, όλους αφορούν και οδηγούν στη σωτηρία.
Παρασκευάζω φάρμακα, που είναι πιο σπουδαία από τα φάρμακα των ιατρών.
Στα χέρια της μετάνοιας σας παραδίδω για να γνωρίσετε τη δύναμη που έχει για να γνωρίσετε
Τι είναι ικανή να κατορθώσει και για να μάθετε πως δεν υπάρχει αμάρτημα
Που να μπορεί να τη νικήσει, ούτε παράβαση του νόμου που να μπορεί να υπερισχύσει
Πάνω απ΄ τη δική της δύναμη.
Γνωρίζοντας, λοιπόν, το φάρμακο αυτό της μετάνοιας, ας απευθύνουμε δοξολογία στο Θεό.
Γιατί η δόξα και η δύναμη αιώνια είναι δική Tου.
Αμήν.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Πηγή: http://kotsarikos.com

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Αυτοκυριαρχία



Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να κυριαρχούν στην καρδιά τους
Ακόμα λιγότερο μπορούν να κυριαρχούν στη γλώσσα τους.
Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να βάλουν τάξη στην ζωή τους
Ακόμα λιγότερο μπορούν να βάλουν τάξη στο κράτος.
Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν αν δουν κόσμο μέσα τους
Ακόμα λιγότερο μπορούν να δουν τον εαυτό τους στον κόσμο.
Οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να συμμετέχουν στον πόνο του άλλου
Ακόμα λιγότερο μπορούν να συμμετέχουν στη χαρά του άλλου.
Κράτα όλα τα πράγματα στην κατάλληλη απόσταση
Μόνο την ψυχή σου πλησίασε όσο περισσότερο στον Θεό.
Εάν χύσεις νερό στην φωτιά, δεν θα έχεις ούτε νερό ούτε φωτιά.
Εάν επιθυμήσεις το ξένο, θα μισήσεις το δικό σου και θα χάσεις και τα δυο.
Εάν πλησιάσεις την υπηρέτρια όσο και την γυναίκα σου, δεν θα έχεις ούτε υπηρέτρια ούτε γυναίκα.
Εάν πίνεις συχνά στην υγεία του άλλου, θα χάσεις τη δική σου.
Εάν ασταμάτητα μετράς χρήματα του άλλου, όλο και λιγότερο θα έχεις δικά σου.
Εάν ασταμάτητα μετράς τις αμαρτίας του άλλου, οι δικές σου θα αυξάνονται!

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Όταν συγχωρείς…άφησε όλη την οργή, εξαφάνισε την πληγή

Όταν συγχωρείς, κερδίζεις περισσότερα από εκείνα που δίδεις
Λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Μιλάει απλά, εποικοδομητικά
Θέλοντας να μας παιδαγωγήσει σε μία εποχή
Που το οφθαλμόν αντί οφθαλμού
Μοιάζει να ισχύει περισσότερο παρά ποτέ.
Ας παρακολουθήσουμε όσα εκείνος διδάσκει.
Μοιάζουν γνωστά κι απλά.
Παραμένουν όμως στη πράξη δύσκολα και μακρινά…
Θέλεις να μάθεις τη σημασία της αρετής;
Τα εξής παραγγέλλει ο Θεός στους ανθρώπους:
"Κανείς από σας ας μη διατηρεί στην καρδιά του κακία για τον αδελφό του" και
"Κανείς ας μη συλλογίζεται την κακίαν του άλλου".
Βλέπεις;
Δεν λέει μόνο, συγχώρεσε το κακό του άλλου
Αλλά μην το έχεις ούτε στη σκέψη σου
Μη το συλλογίζεσαι, άφησε όλη την οργή, εξαφάνισε την πληγή.
Νομίζεις, βεβαίως, ότι με την εκδικητικότητα τιμωρείς εκείνον που σε έβλαψε.
Γιατί εσύ ο ίδιος σαν άλλο δήμιο εγκατέστησες μέσα σου το θυμό και καταξεσκίζεις τα ίδια σου τα σπλάχνα.
Έχεις αδικηθεί πολύ και στερήθηκες πολλά εξαιτίας κάποιου
Κακολογήθηκες και ζημιώθηκες σε πολλά σοβαρά θέματά σου
Και γι αυτό θέλεις να δεις να τιμωρείται ο αδελφός σου;
Και εδώ πάλι σου είναι χρήσιμο να τον συγχωρήσεις.
Γιατί, εάν θελήσεις, εσύ ο ίδιος να εκδικηθείς και να επιτεθείς εναντίον του
Είτε με τα λόγια σου, είτε με κάποια ενέργειά σου, η με την κατάρα σου
Ο Θεός όχι μόνο δεν θα επέμβει κατ΄ αυτού -εφόσον εσύ ανέλαβες την τιμωρία του
Αλλά επιπλέον θα σε τιμωρήσει ως θεομάχο.
Άφησε τα πράγματα στο Θεό.
Αυτός θα τα τακτοποιήσει πολύ καλύτερα απ’ ότι εσύ θέλεις.
Σε σένα έδωσε μόνο την εντολή να προσεύχεσαι για τον άνθρωπο που σε λύπησε..

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Πηγή: http://kotsarikos.com

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Ο Εσπερινός της Αγάπης στο Βατοπαίδι

powered by StreamingVideoProvider

Στιγμιότυπα από την Ακολουθία του Εσπερινού της Αγάπης στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου.
Το Ευαγγέλιο διαβάστηκε σε δεκατρείς γλώσσες
Ενώ αποδόθηκε με βυζαντινό μέλος στην ομηρική διάλεκτο.

Πως γράφεται η λέξη μέλλον;

-Ένα χαρτομάντιλο; μια φωνή έκοψε σε χίλια κομμάτια τις σκέψεις μου.
Έπιασα να τις μαζέψω!
Δύσκολο..
Κοίταξα τριγύρω...
Να βρω τον υπαίτιο...
Να ζητήσω το λόγο..
Οι σκέψεις πέταξαν..!
Λέφτερες!!
-Χαρτομάντηλο; ..ακούστηκε ξανά η παιδική φωνή
Και νάτος που καθόταν πάνω σε ένα κομμάτι χαρτόνι μπροστά μου.
Τραντάχτηκε το βλέμμα μου.
Η μήπως ήταν η καρδιά μου;
Μπροστά μου καθισμένος ο μικρός
Μισοβουτηγμένος στην τσαλακωμένη σελίδα του μοναδικού του τετραδίου.
-Ξέρεις γράμματα; ...με ρωτάει
-Λίγα  ...πήγα να κάνω τον έξυπνο
-Αμα είναι λίγα δεν μου κάνουν…λίγα ξέρω κι εγώ μου λέει και ξανασκύβει στο τετράδιο του.
Τα μάτια του φώτιζαν μια το βιβλίο και μια το τετράδιο
-Τι κάνεις; του λέω και σκύβω κοντά του
-Αντιγραφή μου είπε κοφτά
-Έχω και ορθογραφία μερικές λέξεις, και…
-Πας στο σχολείο;
-Δεν προλαβαίνω πάντα, αλλά όποτε λείπω παίρνω τα μαθήματα από τον Χάρη μου λέει
Για λίγο έμεινα σιωπηλός.
Τι μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις για κείνα που μόνο η γλώσσα της ψυχής γνωρίζει;
Τούτος εδώ ο νεαρός φτέρωσε τις ελπίδες μου.
-Να σε ρωτήσω κάτι, άμα ξέρεις; ...μου λέει
-Για πες...
-Πως γράφεται η λέξη μέλλον;
-Με αγώνα μικρέ μου φίλε του λέω δακρυσμένος "με αγώνα"!

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/  

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Ας γίνουμε όπως ο Χριστός

Χτες σταυρωνόμουν μαζί με τον Χριστό
Σήμερα δοξάζομαι μαζί Του.
Χτες γινόμουν νεκρός μαζί Του
Σήμερα γίνομαι ζωντανός μαζί Του.
Χτες θαβόμουν μαζί Του
Σήμερα ανασταίνομαι μαζί Του...
Ας γίνουμε όπως ο Χριστός, γιατί και ο Χριστός έγινε όπως εμείς.
Ας γίνουμε θεοί γι' Αυτόν, επειδή κι Εκείνος
Έγινε άνθρωπος για χάρη μας.
Δέχτηκε το χειρότερο, για να δώσει το καλύτερο.
Έγινε φτωχός, για να γίνουμε εμείς πλούσιοι με τη δική Του φτώχεια.
Έλαβε μορφή δούλου, για να πάρουμε εμείς από Αυτόν την ελευθερία.
Κατέβηκε στη γη, για να υψωθούμε στον ουρανό.
Δοκιμάστηκε από πειρασμούς, για να νικήσουμε.
Ατιμάστηκε για να μας δοξάσει.
Πέθανε για να μας σώσει...
Ανέβηκε στους ουρανούς για να τραβήξει κοντά Του εμάς
Που βρισκόμαστε ριγμένοι κάτω με την πτώση στην αμαρτία.
Αμήν.

Ο ιερεύς δεν είναι άνθρωπος, αλλά η θυσία ενός ανθρώπου, που προστίθεται στη θυσία του Θεού

Ιεροσύνη!
Ο Ρουμάνος Βιργκίλ Γκεωργκίου
Ορίζει αυτή την έννοια ως εξής:
Ο ιερεύς δεν είναι άνθρωπος
Αλλά η θυσία ενός ανθρώπου
Που προστίθεται στη θυσία του Θεού.
Κι αυτό είναι η Ιερωσύνη!
Ο ίδιος έγραψε σε βιβλίο του ότι έκλαψε πικρά
Όταν μια Κυριακή συνειδητοποίησε
Ότι όλοι οι ενορίτες του ιερέα πατέρα του
Τον αποκαλούσαν "πατέρα" και ζητούσαν την ευλογία του.
Με παιδική αθωότητα θεώρησε ότι μοιραζόταν τον πατέρα του με όλο τον κόσμο.
Όταν συζήτησε το θέμα αυτό με τον πατέρα του
Κι όταν του είπε ότι ποθούσε να έχει τον απόλυτα δικό του πατέρα
Που να ανήκει αποκλειστικά σ΄ αυτόν, εκείνος του απάντησε:
"Είμαι πατέρας όλων γιατί είμαι ιερέας"

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Ανάσταση στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου



Προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος.

Απαγορεύεται να φοράμε σταυρό;

Κατά τη δίκη της Ιερά Μονής Βατοπεδίου
Στο Πενταμελές Εφετείο Θράκης στην Κομοτηνή
Συνέβη κάτι πρωτάκουστο.
Ο εισαγγελέας της έδρας Β. Φλωρίδης
Αδελφός του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γ. Φλωρίδη
Όπως αναφέρεται και σχολιάζεται σε αρκετές σελίδες του διαδικτύου
Είπε στη δικαστή που δικαζόταν για την υπόθεση Μ. Ψάλτη:
-Όταν είστε στην έδρα, είναι απαράδεκτο να φοράτε σταυρό
Γιατί είναι θρησκευτικό σύμβολο και επηρεάζετε!
Ναι, το είπε ακριβώς όπως το διαβάσατε.
Όπως εύστοχα σχολιάστηκε στις ιστοσελίδες
Η δικαιοσύνη δεν αποφασίζει βάσει στοιχείων
Αλλά βάσει το τι φοράει ο κάθε δικαστής..
Αυτό που φέρεται να είπε είναι απαράδεκτο και φοβερό.
Ένας εισαγγελέας να κρίνει μια συνάδελφο κατηγορουμένη από το αν φοράει ή όχι σταυρό.
Το ότι φορούσε η δικαστής σταυρό σε δικαστική αίθουσα το χαρακτήρισε απαράδεκτο θρησκευτικό σύμβολο.
Τότε να αφαιρέσουμε και την εικόνα του Χριστού και το ευαγγέλιο από το δικαστήριο.
Να μην ορκιζόμαστε στο ευαγγέλιο.
Να μην κάνουμε καθόλου το σταυρό μας.
Τι είδους σκεπτικό είναι αυτό;
Η κ. Ψάλτη ευθαρσώς είπε πως επί τρεις σχεδόν δεκαετίες δικάζει με ήσυχη τη συνείδησή της και ανέφερε:
-Μπορεί ο σταυρός να είναι το καύχημά μου, ουδέποτε όμως αποτέλεσε στοιχείο για την κρίση μου
Σε όσα της καταμαρτύρησε ο εισαγγελέας.
Για τον σταυρό είπε ότι τον φορά γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο
Και αποτελεί έκφραση της θρησκευτικής της πεποιθήσεως.
Μεγάλη απορία δημιούργησε στην ίδια και σε όλους το πως χρησιμοποιήθηκε ακόμη και ο σταυρός που φορούσε.
Για πρώτη φορά ακούσθηκε ότι ο σταυρός είναι σημείο προκλήσεως κι εντάσεως.
Το συγκεκριμένο θέμα είναι σοβαρό.
Δεν μπορεί δηλαδή ένας δικαστής να φορά σταυρό;
Δεν μπορεί να κάνει γνωστή τη χριστιανική του ιδιότητα;
Δεν μπορεί να εκκλησιάζεται, για να μην τον δουν και θεωρηθεί ότι είναι επηρεασμένος
Και σε μια εκκλησιαστική δίκη θα είναι μονομερώς τοποθετημένος;
Μήπως επιστρέφουμε σε Μεσαίωνα;
Μήπως θα αρχίσουμε να διωκόμεθα για την ορθόδοξη πίστη μας;
Είναι πολύ λυπηρά όλα αυτά.
Χρειάζεται αντικειμενικότητα, νηφαλιότητα και διάκριση.
Εμείς επί της ουσίας του συγκεκριμένου θέματος αναφερθήκαμε και όχι επί της ουσίας του όλου θέματος.
Τις πληροφορίες μας λάβαμε από το διαδίκτυο, όπου είναι ενυπόγραφα καταχωρημένες.
Αναφέρονται σε λεπτομέρειες που ξενίζουν και προβληματίζουν
Και δημιουργούν ισχυρά ερωτήματα για προκατάληψη και προαποφάσεις.
Ευχόμεθα να λάμπει η αλήθεια, το πραγματικό δίκαιο και η ευθυκρισία δίχως επηρεασμούς
Και σκοπιμότητες παντού και πάντοτε.
Ο σταυρός είναι σύμβολο ύψιστης ταπεινώσεως, αφάτου κενώσεως και μεγάλης θυσιαστικής αγάπης.
Γι΄ αυτό τον φοράμε και γι΄ αυτό τον προσκυνάμε.
Γι΄ αυτό κυριαρχεί σε όλη την εκκλησία.
Είναι μεγάλη η σημασία του και βαθύτατος ο συμβολισμός του.
Κάθε αντισταυρικός λόγος είναι μάλλον εκ του πονηρού.

Μωυσής Αγιορείτης

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Συνδοξασθήκαμε, επειδή συναναστηθήκαμε

Δημιουργηθήκαμε, για να ευεργετηθούμε.
Ευεργετηθήκαμε, επειδή δημιουργηθήκαμε.
Μας δόθηκε ο Παράδεισος, για να ευτυχήσουμε.
Λάβαμε εντολή, για να ευδοκιμήσουμε με τη διαφύλαξή της
Όχι γιατί ο Θεός αγνοούσε αυτό που θα γινόταν
Αλλά γιατί νομοθετούσε το αυτεξούσιο.
Απατηθήκαμε, γιατί μας φθόνησαν.
Ξεπέσαμε, γιατί παραβήκαμε την εντολή.
Είμαστε αναγκασμένοι σε νηστεία, γιατί δε νηστεύσαμε
Καθώς εξουσιασθήκαμε απ' το δένδρο της γνώσης.
Γιατί ήταν παλιά η εντολή και σύγχρονη με μας
Σαν κάποια διαπαιδαγώγηση της ψυχής και σωφρονισμό απ' τις απολαύσεις.
Τη λάβαμε εύλογα, για να απολαύσουμε με την τήρησή της αυτό που χάσαμε με τη μη διαφύλαξή της.
Χρειασθήκαμε Θεό που σαρκώθηκε και πέθανε, για να ζήσουμε.
Νεκρωθήκαμε μαζί Του, για να καθαρισθούμε.
Αναστηθήκαμε μαζί Του, επειδή μαζί Του και νεκρωθήκαμε.
Συνδοξασθήκαμε, επειδή συναναστηθήκαμε.
Είναι πολλά μεν λοιπόν τα θαύματα της τότε εποχής:
Θεός που σταυρώνεται, ήλιος που σκοτίζεται και πάλι ανατέλλει (γιατί έπρεπε και τα κτίσματα να συμπάσχουν με τον Κτίστη).
Καταπέτασμα που σχίζεται, αίμα και νερό που χύνεται απ' την πλευρά
(το μεν αίμα, γιατί ήταν άνθρωπος, το δε νερό γιατί ήταν πάνω απ' τον άνθρωπο).
Γη, που σείεται, πέτρες που σχίζονται για χάρη της πέτρας (που είναι ο Χριστός)
Νεκροί που ανασταίνονται, ως επιβεβαίωση της τελευταίας και κοινής αναστάσεως.
Τα σημεία δε στον τάφο, τα μετά τον τάφο, ποιος θα μπορούσε επάξια να τα υμνήσει;
Τίποτε δε δεν υπάρχει σαν το θαύμα της σωτηρίας μου:
Λίγες σταγόνες αίματος αναπλάθουν τον κόσμο όλο και γίνονται σαν χυμός γάλακτος
Για όλους τους ανθρώπους, που συνδέουν και συνάγουν εμάς σε μια ενότητα.
Αλλ' ω Πάσχα, το μέγα και ιερό, που καθαρίζεις τον κόσμο όλο!
Γιατί θα σου μιλήσω σαν κάτι έμψυχο.
Ω Λόγε Θεού και φως και ζωή και σοφία και δύναμη!
Γιατί χαίρομαι μ' όλα σου τα ονόματα!
Ω γέννημα κι ορμή και σφραγίδα του μεγάλου νου!
Ω Λόγε που νοείσαι κι άνθρωπε που φαίνεσαι, ο οποίος φέρεις τα πάντα προσδεδεμένα στο λόγο της δυνάμεώς σου!
Τώρα μεν ας δεχθείς το λόγο αυτό, όχι ως απαρχή
Αλλ' ως συμπλήρωση ίσως της δικιάς μας καρποφορίας, ευχαριστία το ίδιο κι ικεσία
Για να μην κακοπάθουμε εμείς τίποτε περισσότερο
Πέρα απ' τους αναγκαίους κόπους κι ιερούς πόνους για τις εντολές σου
Με τους οποίους ζήσαμε μέχρι τώρα.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Πηγή: http://1myblog.pblogs.gr

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).