Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Κοιμηθείτε ήσυχοι! Στην Ελλάδα υπάρχει δικαιοσύνη...Στη φυλακή ο Ηγούμενος Εφραίμ;

Μετά απο μαραθώνια απολογία
Ο Γέροντας της Ι.Μ.Μ Βατοπαιδίου
Αρχιμανδρίτης Εφραίμ
Εκρίθη προφυλακιστέος κατά την Ανακρίτρια
Κυρία Ειρήνη Καλού..!
Η διαφωνία του αρμοδίου εισαγγελέως όμως
Απέτρεψε τον εγκλεισμό του στη φυλακή
Και η διαφωνία των 2 θα κριθεί
Απο το δικαστικό συμβούλιο
Εντός των προσεχών ημερών....
Έτσι λοιπόν η Ελληνική Δικαιοσύνη
Κυρίαρχη και ανεξάρτητη απέδειξε για ακόμη μια φορά
Στον δύσμοιρο ελληνικό λαό
Ότι μπορεί να κοιμάται ήσυχος.
Οι κακοί βρίσκονται πάντα στη φυλακή
Και οι καλοί δικαίως ελεύθεροι!
Να ο Γέροντας Εφραίμ επί παραδείγματι:
Πρέπει κατά την Ανακρίτρια να κλειστεί στη φυλακή.
Γιατί άραγε;
Μήπως επειδή είναι αγνώστου διαμονής
Ύποπτος φυγής, ή μήπως ύποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων
Όπως προβλέπουν οι σχετικές διατάξεις;
Αν βεβαίως θεωρήσουμε ότι υπάρχουν στοιχεία ενοχής του...
Όχι βέβαια!
Ο Γέροντας Εφραίμ κατοικεί εδώ και 22 χρόνια στον ίδιο χώρο
Που έχει ακόμη και ειδικό Αστυνομικό Σταθμό!
Από τότε που άρχισε αυτή η ιστορία έχει μεταβεί τουλάχιστο 10 φορές στο εξωτερικό
Αλλά πάντοτε δήλωσε ΠΑΡΩΝ στα ραντεβού του με τη Δικαιοσύνη.
Έχει λευκό ποινικό μητρώο.
Κι όμως!
Κατά την Ανακρίτρια πρέπει να φυλακιστεί ως επικίνδυνος!
Τα εκατοντάδες προκλητικά πολιτικά λαμόγια
Οι προδότες
Οι μειοδότες
Οι ημέτεροι
Που κατάστρεψαν και καταστρέφουν τη χώρα
Από τη μεταπολίτευση και δω
ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ δεν τους έδειξε την πόρτα των Φυλακών..
Τι κι αν ο Γέροντας Εφραίμ απολαμβάνει του σεβασμού
Και της εκτίμησης προσωπικοτήτων του ύψους του Βλαντιμίρ Πούτιν;
Που δεν υπολείπτεται τους ανυπόλυπτους κωλοτούμπες πολιτικούς μας..!
Εμείς σεβόμαστε τον Γέροντα Εφραίμ
Και προσευχόμαστε, ελπίζουμε
Και πιστεύουμε πως το Δικαστικό Συμβούλιο
Με την απαιτούμενη αίσθηση ευθύνης
Θα επιτρέψει στον Ηγούμενο του Βατοπαιδίου να συνεχίσει το έργο του
Για το καλό της Εκκλησίας και της Πατρίδας.

Πηγή: http://greeknation.blogspot.com/ 

Παιχνίδι της φωτιάς.

Τα μαύρα δέντρα
Είναι το αγαπημένο παιχνίδι
Της φωτιάς.
Ένα τέτοιο δέντρο, κατάμαυρο
Συνάντησα, στην παιδική μου αυλή.
Παίζουμε;
Με ρωτάει
Τι να παίξουμε;
Παίζουμε τα δέντρα;
Μου ξαναλέει.
Από τότε έγινα κι εγώ
Ένας μεγάλος πεύκος
Και πάνω μου ξεκουράζονται
Πουλιά και σύννεφα
Τριζόνια και φωτιές.

Πηγή: http://blogspotcom-asma.blogspot.com/ 

Η Αγάπη...

Δε θυμώνει, δε φωνάζει, δε νευριάζει, δεν υποκρίνεται
Η Αγάπη...
Δεν εκδικείται, δεν περηφανεύεται, δεν αντιμιλά
Η Αγάπη...
Δε ζηλεύει, δεν ενοχλείται, δε ζητάει αντάλλαγμα
Η Αγάπη...
Συγχωρεί, μετανιώνει, σκύβει το κεφάλι
Η Αγάπη...
Σε γεμίζει, σε κυβερνά, σε κρατάει γερό
Η Αγάπη...
Σέβεται, εκτιμά, υποφέρει
Μα δε λυγίζει…
Είναι το χαμόγελο που σε ξυπνά
Ο ήλιος που μπαίνει στα μάτια σου
Η ακτίνα που τρυπάει την ψυχή σου
Η Αγάπη...
Είναι η δύναμη που σου δίνει ζωή
Είναι η τόλμη, η πίστη ,το θάρρος
Η ζωντάνια, το χαμόγελο, ο έρωτας
Η Αγάπη...
Δεν εξηγείται, δε φαίνεται, δε ντύνεται
Είναι ο αέρας που σ΄ ακουμπά και φεύγει
Είναι τα μάτια σου, τα μαλλιά σου
Η φωνή σου, το περπάτημά σου, το άγγιγμά σου
Αχ!
Η Αγάπη…
Πόσα είναι…
Πόσα ακόμα δεν ξέρουμε ότι είναι
Πόσα θα μάθουμε..
Αν συνεχίσω να σ΄ αγαπώ
Αν συνεχίσεις να μ΄ αγαπάς
Αν ελεύθεροι αφεθούμε στα χέρια της…άνθρωπε…

Και εάν έχω όλη τη  Πίστη ώστε να μετακινώ βουνά
Αλλά δεν έχω ΑΓΑΠΗ...  ...ουδέν ωφελούμαι...

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Απόψε, Χριστέ μου

Θα σε παρακαλέσω για τα παιδιά
Που τα εγκαταλείπουν οι γονείς τους.
Μαλώνουν αυτοί.
Χωρίζουν.
Φεύγουν απ΄ το σπίτι.
Παίρνει ο καθένας το δρόμο του
Και μένουν τα παιδιά χωρίς πατέρα και μητέρα.
Που να πάνε τα καημένα;
Πως θα ζήσουν;
Πως θα μεγαλώσουν χωρίς αγάπη;
Ποιος θα είναι κοντά τους στις δυσκολίες τους;
Και αν αρρωστήσουν;
Αν πέσουν σε χέρια κακών ανθρώπων;
Αν πάρουν τον κακό δρόμο;
Αν αρχίσουν να παίρνουν ναρκωτικά, για να ξεχάσουν τον πόνο τους;
Γι΄ αυτά τα παιδιά σε παρακαλώ απόψε, Κύριε Ιησού Χριστέ μου.
Φρόντισέ τα Εσύ.
Σώσε τα.
Στείλε ανθρώπους με την αγάπη Σου κοντά τους.

Ο κόσμος και εμείς

Αν περιορίζαμε ολόκληρη την ανθρωπότητα
Σε ένα χωριό εκατό κατοίκων
Αλλά διατηρούσαμε τις αναλογίες
Όλων των λαών
Τότε θα προέκυπταν τα εξής:
Από τους 100 κατοίκους
Οι 57 θα ήταν Ασιάτες
21 Ευρωπαίοι
14 Αμερικανοί
  8 Αφρικανοί.
52 γυναίκες, 48 άνδρες.
70 έγχρωμοι, 30 λευκοί.
70 μη Χριστιανοί, 30 Χριστιανοί.
 6 πρόσωπα θα κατείχαν το 59% του παγκόσμιου πλούτου.
Και τα έξι θα προέρχονταν από την Αμερική.
80 θα είχαν μη ικανοποιητικές συνθήκες κατοικίας.
70 θα ήταν αναλφάβητοι.
50 θα ήταν υποσιτισμένοι.
  1 άτομο θα πέθαινε.
  2 θα γεννιόνταν.
  1 άτομο θα είχε κομπιούτερ.
  1 άτομο θα είχε πτυχίο Πανεπιστημίου.
Αν κάποιος δει τον κόσμο από αυτή την οπτική γωνία
Γίνεται φανερό ότι η ανάγκη για ειρήνη, αγάπη, συναδέλφωση, κατανόηση, αποδοχή
Και μόρφωση είναι τεράστια.
Ακόμη:
Αν σήμερα το πρωί ξύπνησες υγιής και όχι άρρωστος
Τότε είσαι πιο τυχερός από 1 εκατομμύριο ανθρώπους
Οι οποίοι δεν πρόκειται να ζήσουν την επόμενη βδομάδα.
Αν δεν έζησες ποτέ ένα πόλεμο
Ούτε ένοιωσες τη μοναξιά της αιχμαλωσίας
Την αγωνία του τραυματισμού και την πείνα
Τότε είσαι πιο τυχερός από 500 εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο.
Αν μπορείς να πηγαίνεις στην εκκλησία
Χωρίς το φόβο ότι θα σε απειλήσουν
Θα σε συλλάβουν ή θα σε σκοτώσουν
Τότε είσαι πιο τυχερός από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο.
Αν έχεις φαγητό μέσα στο ψυγείο σου
Αν είσαι ντυμένος
Αν έχεις μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου και ένα κρεβάτι
Τότε είσαι πλουσιότερος από το 75% των κατοίκων αυτού του κόσμου.
Αν έχεις λογαριασμό στην τράπεζα
Λίγα λεφτά στο πορτοφόλι και λίγα ψιλά σε ένα κουμπαρά
Τότε ανήκεις στο 8% των εύπορων ανθρώπων αυτού του κόσμου...
Μήπως θα πρέπει να προβληματιστούμε…
Και μετά να δράσουμε!

Πηγή: http://agiabarbarapatras.blogspot.com/ 

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Τί πλεονέκτημα έχουν τα παιδιά έναντι των μεγάλων;

Έχουν τρία πλεονεκτήματα:
Την πίστη
Την υπακοή
Και την συγχωρητικότητα.
Το παιδί ρωτάει το γονιό του για τα πάντα
Και, ασχέτως του τι απαντά εκείνος
Πιστεύει το γονιό του.
Το παιδί υπακούει στο γονιό του
Και εύκολα υποτάσσει το θέλημά του στο θέλημα του γονιού του.
Το παιδί είναι συγχωρητικό
Και, μολονότι προκαλεί εύκολα
Συγχωρεί γρήγορα.
Ο Κύριός μας απαιτεί και τα τρία αυτά από όλους τους ανθρώπους
Δηλαδή πίστη, υπακοή και συγχωρητικότητα.
Επιθυμεί οι άνθρωποι να πιστεύουν σ’ Αυτόν απροϋπόθετα
Χωρίς όρους
Όπως ένα παιδί πιστεύει στο γονιό του
Και να είναι συγχωρητικοί ο ένας με τον άλλον, αμνησίκακοι
Χωρίς να απαντούν στο κακό με κακό.
Πίστη, υπακοή και συγχωρητικότητα
Είναι τα τρία βασικά χαρακτηριστικά της ψυχής ενός παιδιού.
Η αγνότητα και η χαρά είναι επιπρόσθετα στοιχεία.
Ένα παίδι δεν είναι άπληστο
Ένα παιδί δεν είναι φιλήδονο
Ένα παίδι δεν είναι ματαιόδοξο.
Τα μάτια του παιδιού είναι αμόλυντα απ’ τα ακόλαστα πάθη
Και η χαρά του αμόλυντη από τις μέριμνες.
Αδελφοί μου, ποιος άραγε μπορεί να μας κάνει ξανά σαν τα παιδιά;
Κανένας
Εκτός από τον Ένα Χριστό.
Εκείνος μπορεί να μας κάνει σαν τα παιδιά
Και να μας βοηθήσει να γεννηθούμε ξανά
Με το παράδειγμά Του
Τη διδασκαλία Του
Και τη δύναμη του Αγίου Του Πνεύματος.
Ω, Κύριε Ιησού, τέλειο Εσύ στην υπακοή και την ταπείνωση
Αιώνιο Παιδί του Ουράνιου Πατέρα
Βοήθησέ μας να γίνουμε σαν αρτιγέννητα βρέφη
Μέσα απ’ την πίστη σε Σένα
Την υπακοή σε Σένα
Και την συγχωρητικότητα προς αλλήλους.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Περάσματα από τον Παράδεισο

Γιατί νηστεύουμε;



Τράπεζα
Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου
Στην Καινή Διαθήκη η νηστεία
Λαμβάνει χριστοκεντρικό χαρα­κτήρα.
Οι χριστιανοί νηστεύουμε
Όπως ήδη είπαμε
Προς τιμήν του Χριστού.
Η νηστεία είναι αρετή ταπεινώσεως
Ταπεινώνει τη σάρκα
Η οποία με το πάθος της γαστριμαργίας
Επ­αναστατεί κατά του πνεύματος.
Η νηστεία είναι όπλο καταπολε­μήσεως
Των σαρκικών πειρασμών
Και κατευνασμού των σαρκικών παθών.
Η νηστεία είναι πένθος για τις α­μαρτίες μας.
Η νηστεία δημιουργεί στον άν­θρωπο καλή ψυχική διάθεση
Και ι­δίως διάθεση για προσευχή.
Η νηστεία συντελεί σε οικονο­μία προς άσκηση ελεημοσύνης.
Νηστεύσωμεν, ίνα ελεήσωμεν
Έλεγαν οι πρώτοι χριστιανοί.
Η νηστεία καταπολεμεί τον Διά­βολο και εκβάλλει δαιμόνια.
Για ιδι­αιτέρως ισχυρά δαιμόνια ο Χριστός είπε:
Τούτο το γένος ούκ εκπο­ρεύεται, εί μη έν προσευχή και νηστεία.
Με τη νηστεία ο άνθρωπος προσφέρει ύλη
Και λαμβάνει πνεύ­μα, λαμβάνει ουράνια χαρίσματα.
Για τον χαρισματούχο άγιο η Εκ­κλησία λέγει:
Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή ουράνια χαρίσματα λα­βών.

Η νηστεία ωφελεί και στην υ­γεία.
Οι πολλές ζωικές και λιπαρές τροφές επιβαρύνουν και καταστρέ­φουν την υγεία.
Για μας τούς αν­θρώπους της καταναλωτικής κοι­νωνίας είπε κάποιος
Ότι σκάβουμε τον τάφο μας με τα κουτάλια και με τα πιρούνια.
Με τη νηστεία αποτοξινώνεται ο οργανισμός
Προλαμβάνονται ασθένειες και θεραπεύονται ασθένειες.
Η νηστεία δεν έχει καλά αποτε­λέσματα μόνο σ’ αυτή τη ζωή.
Έχει και ανταμοιβή στον ουρανό.
Εδείχθη, ότι η νηστεία είναι δί­δαγμα της Γραφής
Εντολή Θεού
Θεσμός ιερός.
Εδείχθη επίσης, ότι η σημασία της νηστείας είναι πολ­λαπλή και πολύ σπουδαία.
Είναι δε προς το συμφέρον μας η νηστεία και για την παρούσα ζωή και για τη μέλλουσα.
Και γι΄ αυτούς τους λό­γους στα θρησκευτικά μας καθή­κοντα
Είναι και το καθήκον να νηστεύουμε.
Αλλά στο σημείο τούτο πρέπει να παρατηρηθεί, ότι
Όπως άλλα πράγματα, έτσι και η νηστεία πρέ­πει να γίνεται με διάκριση.
Όλοι οι οργανισμοί δεν έχουν την ιδία δύναμη.
Άλλοι οργανισμοί είναι ισχυ­ροί και άλλοι είναι αδύνατοι.
Γι΄ αυτό άλλοι δύνανται να νηστεύουν αυστηρώς και άλλοι επιεικώς.
Νη­στεία το κατά δύναμιν, λέγουν οι Πατέρες.
Υπάρχουν δε και περι­πτώσεις ασθενειών, οι όποιες δεν επιτρέπουν νηστεία.
Και αν σ΄ αυ­τές τις περιπτώσεις επιμένει κανείς να νηστεύει
Αμαρτάνει.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Ξύπνα λουλούδι του δάσους




Ξύπνα λουλούδι του δάσους
Πουλί του λιβαδιού
Που σεργιανάς στον ουρανό
Που ΄χεις τα μάτια μικρού ελαφιού
Σαν τα λουλούδια που πίνουν δροσιά
Έτσι χορταίνω όταν με κοιτάς
Σαν ευωδιά λουλουδιών πρωινή
Σαν ευωδιά μαραμένου φύλλου
Είναι η ανάσα σου
Κοίταξε με, κοίταξε με
Αίμα της καρδιάς μου
Η γη χαμογελάει
Τα νερά χαμογελάνε
Τα σύννεφα στον ουρανό
Όλα χαμογελάνε
Αγαπημένη μου
Ξύπνα λουλούδι του δάσους
Ξύπνα ξύπνα αγαπημένη.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Το μερίδιο του Θεού, του πλησίον και της ψυχής

Αδελφοί μου...
Ας έχουμε στο νου μας
Σαν χριστιανική υποχρέωσή μας
Τρία πράγματα:
Το μερίδιο του Θεού.
Μια πράξη αγάπης
Μια προσευχή στην αγαθότητά Του
Στη δύναμη Του
Στην ευσπλαχνία Του.
Μια ολόψυχη υποταγή στο θέλημά Του.
Μια φωνή συμπάθειας για τους αμαρτωλούς.
Το μερίδιο του πλησίον.
Μια ευχάριστη λέξη που χαροποιεί
Που καθησυχάζει
Που παρηγορεί
Που οικοδομεί.
Μια μικρή υπηρεσία που ελαφρώνει
Που απαλλάσσει από ένα κόπο τον αδελφό μας.
Μια συμβουλή που καθοδηγεί
Που προλαμβάνει ένα σφάλμα, επανορθώνει μια λησμοσύνη
Αλλά χωρίς να φαίνεται σαν διδασκαλία.
Μια πράξη αφοσιώσεως που απαιτεί λίγο κόπο.
Το μερίδιο της ψυχής.
Να μην περνά μέρα χωρίς προσευχή
Θερμή προσευχή, ευλαβή, ταπεινή, ευπειθή στο Θείο Θέλημα.
Να μην περνά μέρα χωρίς θρησκευτική μελέτη
Που ανυψώνει και φωτίζει τον νου
Που εξαγιάζει την καρδιά που δυναμώνει την θέληση.
Να μην περνά λεπτό με αργία
Με αστάθεια
Με αποθάρρυνση
Με θεληματική μελαγχολία και πίεση.
Να μην παραλείπεται
Να μην παραμελήται
Να μην αναβάλλεται το καθήκον, όσο πικρό κι αν είναι.
Να μην πέφτει κανείς, το βράδυ στο κρεβάτι του
Αν δεν υπάρχη τάξη γύρω του και ειρήνη στην ψυχή του.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Βάλε μέτρο σ' όλες τις ανάγκες σου

Τις σωματικές σου ανάγκες
Ρύθμισέ τες σύμφωνα
Με το θέλημα του Θεού
Και μην αφήσεις να εξελιχθούν σε πάθη.
Το θείο θέλημα είναι οικείο στη φύση σου
Αφού είσαι εικόνα του Θεού.
Τα πάθη σου είναι ανοίκεια
Γιατί τ' απέκτησες με την πτώση
Στην οποία σε παρέσυρε ο διάβολος.
Γι΄ αυτό βάλε μέτρο σ' όλες τις ανάγκες σου.
Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος
Αλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού.
Στον μέλλοντα αιώνα δεν θα τρεφόμαστε με υλική τροφή και υλικό πιοτό
Αλλά με τη θεία χάρη του Παναγίου Πνεύματος
Το καινόν βρώμα και πόμα για το οποίο μίλησε ο Κύριος
Όταν παρέδωσε το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας
Λέγω δε υμίν ότι ου μη πίω απ' άρτι εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου
Έως της ημέρας εκείνης, όταν αυτό πίνω μεθ' υμών καινόν εν τη Βασιλεία του πατρός μου.
Ο καθένας μας είναι άγγελος αλλά με ένα μόνο φτερό.
Ως εκ τούτου δεν μπορούμε να πετάξουμε παρά μονάχα με έναν τρόπο
Όταν δηλαδή αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον...

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Τότε...τώρα...πάντα...



Όλοι είμαστε...
Μικρά...
Φοβισμένα παιδιά.
Άλλοι.. ...πιο παιδιά.
Άλλοι.. ...πιο φοβισμένα.







Πηγή: http://evi-evis.blogspot.com/

Άφετε τα παιδία...

Για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους θέλει ένα Καιάδα
Γκρεμοτσακίστε τους!
Ν.Γκάτσος

Έτσι για μας τους Έλληνες.
Περάσανε από την πλάτη μας
Άγριες ανεμοζάλες κάθε λογής
Αγριάνθρωποι σκληροί, φονιάδες
Με σπαθιά με κοντάρια
Και με άρματα κάθε λογής
Πέρσες, Αλαμάνοι, Φράγκοι, Αραπάδες
Τούρκοι κι άλλοι.
Μας σφάζανε
Μας κομματιάζανε
Μας κρεμάζανε
Μας σουβλίζανε
Μα δεν πεθάναμε, γιατί μας ατσάλωνε ο αγώνας, δίναμε φωτιά στη φωτιά.
Φώτης Κόντογλου. "Μυστικά Άνθη"

Πρέπει, εμείς οι Ρωμιοί, να ξαναβρούμε τον εαυτό μας
Τα καίρια και τα ουσιώδη του βίου.
Είμαστε "καταδικασμένοι" ως έθνος ιστορικό να στραφούμε πίσω
'Ολα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός
Πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω
Γράφει ο σοφός αθηναιογράφος Δημ. Καμπούρογλου.
Να ανακαλύψουμε και πάλι
"Το άριστον εκείνο Ελληνικός ιδιότητα δεν έχ΄ η ανθρωπότης τιμιοτέραν" (Καβάφης).

"Να σωθεί το κράτος" ψελλίζουν τα ψοφίμια της πολιτικής
Και εννοούν την διαιώνιση της ελεεινής βιοτής τους
Την εξαπάτηση ενός ολόκληρου λαού, τον εκφυλισμό του.
Ας μην απορούμε για το κατάντημά μας.
Είναι ιστορικό αξίωμα.
Πριν φτάσεις στην υλική κατάρρευση προηγείται μια πνευματική ήττα.
Ο στρατηγός Μακρογιάννης συνοψίζει σε μία φράση την ήττα.
"Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη είς την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν".
Τρία πράγματα εχάλασαν την Ρωμανία κατά τον πατριδοφύλακα αγωνιστή:
Η απιστία, η αφιλοπατρία και η έλλειψη αρετής (και εξυπονοεί προφανώς την ανηθικότητα).
Αυτό είναι και το μυστικό υφάδι
Ο μίτος που θα μας επανενώσει με τους κεκοιμημένους μας
Τα ευκλεή λείψανα του Γένους που εβαρέθηκαν στο μνήμα εκαρτερώντας.
Και οφείλουμε, όσοι γράφουμε
Ψευτογράφουμε πέντε αράδες
Να ανασύρουμε από τις πνευματικές μας σιταποθήκες
Κείμενα πίστης, φιλοπατρίας και αρετής
Για να αναθαρρήσουμε, εμείς οι Έλληνες, σε τούτους τους καιρούς του ύστατους.
"Ο φόβος κερδίζει ολοένα έδαφος μέσα τους σαν γάγγραινα"
Μονολογεί με θλίψη ο Σεφέρης για τα χρόνια τα κατοχικά.
Και δεν μιλώ για χαζοαισιοδοξίες και παρηγοριές της μιας πεντάρας.
Οι Φράγκοι τοκογλύφοι και τα εντόπια άταφα πτώματα
Δεν θα μας σώσουν, έστω και οικονομικά
(Παλιόφραγκοι που πέφτετε σαν όρνια στα ψοφίμια εσείς πάντοτε κυνηγοί και πάντα εμείς αγρίμια"). Τα δυτικά "όρνια" θα μας "σώσουν"  αν υποκύψουμε στους εκβιασμούς της Τουρκίας
Και παραδώσουμε το Αιγαίο και όταν προδώσουμε την ιστορία της Μακεδονίας.
Τότε θα βρεθούν τα δισεκαταμμύρια εν μια νυκτί.
Θέλω να πω κάτι, δίκην εξομολογήσεως
Για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να αγωνίζεσαι
Εν μέσω ανείπωτης λύπης
Εν μέσω φόβου και τρόμου
Να αρθρώσεις μια λέξη, στηριγμού
Έναν καλό λόγο
Ένα "δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν" του Αγίου Χρυσοστόμου.
Χάρις και στις τηλεοπτικές εκκενώσεις, σε κάθε γωνιά της πατρίδας
Από άκρου εις άκρον, όλοι μας τονθορύζουμε (σημαίνει ψιθυρίζω μετά γογγυσμού )
Περί των μέτρων, των συνεπειών, για το μέλλον
Τα αποφώλια τέρατα της ανεργίας
Την αναξιοπρέπεια και την οδύνη της φτώχειας.
Το μαράζι μπήκε στα σπίτια, κατατρώει τα σωθικά των οικογενειών.
Τα παιδιά είναι μπροστά, βιώνουν (βλέπουν, ακούν, αισθάνονται) τραγωδίες.
Μία "παραπλευρη απώλεια"
Όπως θα υποστήριζαν τα σαπρόφυτα της Νέας Τάξης, είναι τα παιδιά.
Τα παιδιά σιγά-σιγά δεν παίζουν, τα παιδιά, τα Ελληνάκια, θα χάσουν
Θα μας στερήσουν ένα από τα ελάχιστα πράγματα
Που μας υπενθυμίζουν την ομορφιά του κόσμου
Την μεγαλοπρεπή απλότητα του παραδείσου:
Το γέλιο τους.
Πρώτες μέρες στο σχολείο, χωρίς βιβλία και
Μια παραίτηση για λόγους ευθιξίας δεν είδαμε!
Ευθιξία;
Τι είναι αυτό;
Τρώγεται;
Αναρωτιούνται οι εθνομητριές του υπουργείου διά βίου αμάθειας και βλακείας!!
Χωρίς επιχορηγήσεις
Δάσκαλοι τετρομαγμένοι, διότι το φάσγανο της "εφεδρείας" διαπερνά
Και τον στενό τομέα και ….στη μέση τα παιδιά.

Θα γράψει ο Ντοστογιέφσκι.
Οι τρεις θησαυροί που μας μένουν από τον χαμένο παράδεισο:
Τα γέλια των παιδιών
Τα χρώματα των λουλουδιών
Το κελαήδημα των πουλιών.
Κανόνας αναντίρρητος της τέχνης του δασκάλου είναι ότι αυτός διδάσκει με τη ζωή του.
Αυτό που είμαστε, αυτό εισπράττουν και αφομοιώνουν οι μαθητές.
Αρχέτυπον βίου, νόμος έμψυχος, κανών και όρος ευζωίας.
Τον γάρ διδάσκοντα τοιούτον είναι χρη
Ο δάσκαλος είναι πρότυπο και διαπαιδαγωγεί με το παράδειγμά του
Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος.
Ας αναλογιστούμε τις τρομερές αναθυμιάσεις
Την καταθλιπτική ατμόσφαιρα, που εισπνέουν τα παιδιά
Από δω και πέρα, εφεξής σε σπίτι και σχολείο.
Ήδη κάτι συμβαίνει μες στις τάξεις μας. (Μιλάω για παιδιά της Ε΄Δημοτικού).
Πλανάται ο φόβος.
Τα καημένα τα σακατεύουμε με την μαυρίλα
Και τις περιρρέουσες φοβέρες που νυχθημερόν εξαπολύει
Η υβριδιοκαθεστωτική μαγαρισιά και ανικανότητα.
Οφείλουμε όμως, όσοι ζωντανοί, να βάλλουμε υποστυλώματα
Να απλώσουμε, να τείνουμε "χείρα βοηθείας και συμπαθείας" στα θύματα
Στα πραγματικά αθώα θύματα της κρίσης.
Είναι ώρα να φανούμε Κυρηναίοι, να βαστάξουμε, εν ιλαρότητι καρδίας
Τα βάρη των εμπερίστατων οικογενιών.
Και, γιατί όχι, όσοι πιστοί, ας επαναλάβουμε τους στίχους
Από εκείνο το ωραιότατο ποίημα του βασιλέως Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως
Που προφανώς ευρισκόμενος εν μέσω θλίψεων και συμφορών του βίου
Προσφεύγει, ο τάλας, που αλλού, στην Θεοτόκο, την χαρά των θλιβομένων.
Τώρα που μας εκύκλωσαν αι ζάλαι του βίου, ωσπερ μέλισσαι κηρίον
Ας σηκώσουμε τα αγύριστα κεφάλια μας, το βλέμμα μας στον ουρανό.
Εκεί θα βρούμε σκέπη, προστασία και γαλήνη.
Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες, οι Ρωμηοί
Όταν κινδυνεύουμε δεν παρακαλάμε τα όρνια της Δύσης και της Ανατολής
Το πιο φρικτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε θα έλεγε σ’αυτήν την περίπτωση ο ποιητής
Αλλά ψάλλουμε παρακλητικούς κανόνες
Φωνάζουμε την Παναγία με τον τρόπο του Κολοκοτρώνη.
Ο Αναγνωσταράς, Μπεηζαντές, Μπούρας πάνε στο Λεοντάρι έμεινα μόνος μου με το άλογο μου
Εις το Χρυσοβίτσι γυρίζει ο Φλέσσας και λέγει ενός παιδιού:
Μείνε μαζί του μην τον φάνε τίποτες λύκοι.
Έκατσα έως που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους, απέ εκατέβηκα κάτου
Ήτον μία εκκλησία εις τον δρόμον (η Παναγία στο Χρυσοβίτσι)
Και το καθισιό μου ήτον όπου έκλαιγα την Ελλάς:
Παναγία μου, βοήθησε και τούτην την φορά τους Έλληνες διά να εμψυχωθούν.
Και επήρα έναν δρόμο κατά την Πιάνα.
Εις τον δρόμον απάντησα τον ξαδελφόν μου Αντώνιον, του Αναστάση Κολοκοτρώνη
Με εφτά άνηψίδια μου, εγινήκαμεν εννιά
Και το άλογο μου δέκα εγώ ήμουν και χωρίς τουφέκι.
(Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής φυλής»).
"Του λοιπού μη φοβού"  θα μας έλεγε ο Γέροντας Παϊσιος.

 Δημήτρης Νατσιός

Πηγή: http://www.antibaro.gr/ 

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου

Το βραβείο δεν το παίρνει πάντα αυτός που το αξίζει


Irena Sendler

Δείτε αυτή την κυρία
Ας μην ξεχάσουμε ποτέ...
Irena Sendler
Ο κόσμος δεν έγινε τώρα κακός.... πάντα ήταν!

Πλήρης ημερών  σε ηλικία 98 ετών 
Απεβίωσε η Πολωνέζα Ιρένα Σέντλερ
Μια από τις ηρωίδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Η οποία βοήθησε αρκετές οικογένειες φτωχών Εβραίων
Την εποχή της γερμανική κατοχής
Και φυγάδευσε περίπου 2.500 παιδιά
Από το γκέτο της Βαρσοβίας.
Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, έσωσε τα παιδιά φυγαδεύοντάς τα
Με κάθε τρόπο και βρίσκοντάς τους καταφύγιο
Σε οικογένειες Καθολικών και σε μοναστήρια.
Από το φθινόπωρο του 1940, η Σέντλερ εφοδίαζε
Με τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα τους εγκλείστους στο γκέτο
Βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή της.
Συνελήφθη και οι ναζί τη χτύπησαν πάρα πολύ άσχημα
Και της έσπασαν και τα χέρια και τα πόδια. 
Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει
Και το φύλαξε σ΄ένα γυάλινο βάζο που έθαψε κάτω από ένα δέντρο στην αυλή της.
Μετά τον πόλεμο, προσπάθησε να εντοπίσει όσους γονείς είχαν επιζήσει
Και επανένωσε τις οικογένειες.
Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πεθάνει στους θαλάμους αερίων.
Τα παιδιά αυτών, τα βοήθησε να τακτοποιηθούν σε θετές οικογένειες ή να υιοθετηθούν.
Η Ιρένα έβγαζε λαθραία βρέφη στον πάτο της εργαλειοθήκης της
Ή σε ένα σάκο από λινάτσα που είχε στην καρότσα του φορτηγού της τα μεγαλύτερα παιδιά.
Ακόμα, είχε ένα σκύλο στην καρότσα, που τον είχε εκπαιδεύσει να γαβγίζει
Όταν οι ναζί φαντάροι της άνοιγαν να μπει ή να βγει από το γκέτο.
Οι φαντάροι, φυσικά, δεν ήθελαν πάρε δώσε με το σκύλο
Ενώ το γάβγισμά του κάλυπτε τους θορύβους/ήχους που έκαναν τα βρέφη/παιδιά!

Το 2007, η Ιρένα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Δεν επελέγη!

Ο Πρόεδρος Ομπάμα το είχε κερδίσει ένα χρόνο πριν γίνει Πρόεδρος
Για την εργασία του ως "οργανωτής κοινότητας" για το ACORΝ...
Και ο Αλ Γκορ το κέρδισε το 2007
Για ένα φιλμ σχετικά με την υπερθέρμανση της γης...

Πηγή: http://anastasiosk.blogspot.com/

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Τρέλα!

Στο "Μετά φόβου Θεού"
Πολλοί πατέρες κοινώνησαν.
Έβαλα κι εγώ μετάνοια και μετέλαβα.
Από τη στιγμή που μετέλαβα
Μου ήλθε μια χαρά υπερβολική
Ένας ενθουσιασμός.
Μετά την ακολουθία έφυγα στο δάσος μόνος μου
Γεμάτος χαρά και αγαλλίαση.
Τρέλα!
Νοερώς έλεγα την Ευχαριστία πηγαίνοντας για την Καλύβα.
Με πάθος έτρεχα μες στο δάσος
Πηδούσα απ'τη χαρά μου
Άνοιγα σ'έκταση τα χέρια μ'ενθουσιασμό, δυνατά και φώναζα:
Δόξα Σοι ο Θεοοοός!
Δόξα Σοι ο Θεοοοός!
Ναι, τα χέρια μου μείνανε ξερά
Γίνανε κόκκαλο
Ξύλο κι ανοιγμένα ίσια σχημάτιζαν με το σώμα μου σταυρό.
Δηλαδή, αν με... έβλεπες απ'το πίσω μέρος
Θα έβλεπες ένα σταυρό.
Το κεφάλι μου σηκωμένο προς τον ουρανό
Το στέρνο ετέντωνε με τα χέρια να φύγει για τον ουρανό.
Το μέρος που είναι η καρδιά επήγαινε να πετάξει.
Αυτό που σας λέω είναι αλήθεια, το είχα πάθει.
Πόση ώρα ήμουν σ'αυτή την κατάσταση δεν ξέρω.
Όταν συνήλθα, έτσι όπως ήμουν
Κατέβασα τα χεράκια μου
Και σιωπηλός με δάκρυα προχώρησα πάλι με βρεγμένα τα μάτια μου.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Βίος και Λόγοι"
Του Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Πηγή: http://tistheosmegas.blogspot.com/ 

Ύμνος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου

Ω Γλυκειά μου Παναγία, που είσαι Μάννα του Ιησού
Δόσ’ μου λόγια να σε υμνήσω, καθάρισε μου Εσύ το νου
Τι να πρωτοθαυμάσω, τι να πρωτοθυμηθώ
Την αγνότητα την μεγάλη, ή την αγάπη σου εις τον Θεό;
Απ’ τα εισόδια σε γνωρίζω, πως μικρό παιδάκι Εσύ
Η Μητέρα σου η Αννα, εις τον Ναό σε οδηγεί
Ήσουν τριών χρονών παιδούλα, ήσουν γεμάτη Θείο Φως
Όταν σε κάλεσε ο Πατέρας, να προετοιμασθείς για τον Χριστό
Ο Γαβριήλ που επροστάχθη, να `ρθει για να σε φρουρεί
Έκθαμβος σε θεωρούσε, αγιασμένη Παιδούλα Εσύ
Γεμάτος φόβο σ’ αντικρίζει, γεμάτος δέος σε ομιλεί
Και την Παλαιά την Διαθήκη, σου διδάσκει γλυκειά μορφή
Ω Μεγάλη Εσύ Μητέρα, Ω Κυρία του Παντός
Ω Βασίλισσα του κόσμου, δόσ’ μου και μένα λίγο Φως
Συ Μητέρα Παναγία, χάιδεψε το ορφανό
Που μονάχο του τις νύχτες κλαίει, δίχως επίγειο οδηγό
Συ προστάτεψε την χήρα, έλεος στον αμαρτωλό
Το παιδί που εγκαταλείφθει, άσπλαχνα απ’ τον γονιό
Και `μεις απόψε γλυκειά Μητέρα, όπου γιορτάζει όλη η γη
Σου προσφέρουμε ένα δώρο, την καρδιά μας και την ψυχή
Είσαι η Μανούλα η δική μας, και εμείς οι μικροί σου νεοσσοί
Κράτησε μας γερά μην τύχει, ο αρχέκακος μας βρει
Μα τέτοια Μάννα δεν έχει άλλος , πιο μεγάλη πιο τρανή
Απ` την Μάννα του Ιησού μας, που προλαβαίνει το κάθε τι
Σ` αγαπούμε Σ` αγαπούμε, Σ` αγαπούμε πάρα πολύ
Δυο καρδιές δώσε σε όλες, η αγάπη να κλεισθεί
Ω Κυρία των Αγγέλων, Ω Βασίλισσα Εσύ
Θα σ`αγαπώ αιώνια τώρα, όσο θα ζω πάνω στην γη
Χαίρε όμορφο βλαστάρι, της Αννας και του Ιωακείμ
Χαίρε καύχημα του Ιησού μας, ευλογημένη εν γυναιξί
Χαίρε σου φωνάζουν όλοι, οι Αγγελοι τ` ουρανού
Και Κυρία τους σε γνωρίζουν, και με φόβο σε υμνούν
Χαίρε Μητέρα του Ιησού μας, Χαίρε Μάννα του Παντός
Χαίρε Βασίλισσα των Αγγέλων, Χαίρε Βασίλισσα των πιστών
Χαίρε Χαίρε Χαίρε Χαίρε, Χαίρε Μάννα του Ιησού
Χαίρε άνθος του παραδείσου, Χαίρε κρίνο του αγρού.

Πηγή: http://stratisandriotis.blogspot.com/ 

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Κωδωνοκρουσία στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας



Κωδωνοκρουσία από τον αριστοτέχνη καμπανάρη μοναχό π.Ευστάθιο
Ο οποίος με συντονισμένες απόλυτα κινήσεις χεριών και ποδών
Κρούοντας τις πολλές διαφόρων ήχων καμπάνες του κωδωνοστασίου
Δημιουργεί παναρμόνιο ήχημα.

Αγαπάτε αλλήλους

Εάν θέλουμε να περιπατούμε
Αξίως της κλήσεώς μας
Θα το πετύχουμε με ταπεινοφροσύνη
Και πραότητα
Ανεχόμενοι αλλήλους με αγάπη.
Γίνεσθε μεταξύ σας
Χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς
Υποτασσόμενοι μεταξύ σας με φόβο Θεού.
Την ιδιοτέλεια
Το μεγαλύτερο αποτέλεσμα
Της πτώσεώς μας
Μόνον η αγάπη μπορεί να τη συντρίψει
Και να τη μεταστρέψει σε ανιδιοτέλεια.
Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου
Πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω
Και το σπουδαιότερο
Εντέλλομαι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους.
Αυτή η αγάπη είναι ο απαραίτητος κανόνας
Και νόμος της ζωής
Της ενότητας
Της αρμονίας
Που καταλήγει στο Θεό
Γίνεται όπως είναι ο Θεός
Αθάνατος και αΐδιος.
Μέσω αυτής επιτυγχάνουμε την αρμονία του γάμου
Από αυτή τη ζωή ως την αιωνιότητα
Αφού ο Θεός, η παναγάπη, αποκαλύπτει ότι
Εγώ ζω και υμείς ζήσεσθε
Και «όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται.
Ποιος είναι ο δικός του διάκονος παρά ο υπηρέτης της αγάπης
Που όχι μόνο υπηρετεί ανιδιοτελώς
Αλλά και την ίδια την ψυχή του πρόθυμα διαθέτει
Αν η ανάγκη το απαιτεί, για τη ζωή των άλλων;
Δεν ευσταθούν οι προφάσεις
Της δήθεν ιδιαιτερότητας των χαρακτήρων ή των συνηθειών
Και της επιρροής του περιβάλλοντος
Ούτε και αυτής της κληρονομικότητας.
Η συγκατάβαση της σαρκώσεως του Θεού Λόγου
Του Κυρίου μας
Ανέπλασε και μεταμόρφωσε όλη τη μεταπτωτική μας διαστροφή
Και μας πρόσθεσε εξουσία να πατούμε
Επί όφεων και σκορπίων και πάσαν την δύναμιν του εχθρού.
Πάντα ισχύομεν εν τω ενδυναμούντι ημάς Χριστώ.
Αυτό το μαρτυρούν οι δεδικαιωμένοι δούλοι του Θεού
Που υπε­ρέβησαν τον νόμον της φθοράς και της διαστροφής.

Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

Ήμουν τυφλός δεν ήξερα δια να Σε δοξάζω

Ιησού μου ωραιότατε καμέ να σ΄ αγαπώ
Να σ΄ αγαπώ θερμότατα και άλλο δεν ζητώ
Ιησού μου επιθύμησα εξ΄ όλης της ψυχής
Παντοτινά να φλέγομαι αγάπης Θεϊκής
Και τούτο το ανέκφραστο Χριστέ μην αρνηθείς
Παντοτεινά να φλέγομαι αγάπης Θεϊκής
Ιησού μου επιθύμησα τα κάλλη τα δικά Σου
Να πράττω έργα αγαθά να είναι αρεστά Σου
Εργα Άγια Θεϊκά Εσένα να υμνούνε
Τον Σταυρικό Σου θάνατο να το δοξολογούνε
Ήμουν τυφλός δεν ήξερα δια να Σε δοξάζω
Μα τώρα που ανέβλεψα εγώ πολλά σου ψάλλω
Εσύ Σταυρώθηκες για μας και μεις αδιαφορούμε
Σώσε μας Πολυέλαιε να μην απωλεσθούμε
Την ώρα του κινδύνου μας που όλη η γη θα τρέμει
Εσύ Χριστέ μας πρόφθασε Σώσε την Οικουμένη
Προς χάριν της Μανούλας σου και Διδασκάλισσας
Εσύ Χριστέ μου Ιησού να σώσεις τας ψυχάς μας
Την Θείαν Βασιλείαν σου ταχύ στην γη να φέρεις
Και ως καλός Ποιμήν Εσύ τα πάντα να ποιμαίνεις
Ειρήνη αγαλλίασι να ιδούν τα έθνη όλα
Και τότε εμείς θα ψάλλουμε Ιησού με ένα στόμα.
Αμήν.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Άγιοι προστάτες

Άγιος Αρτέμιος, προστάτης των αστυνομικών.
Άγιος Αντύπας  προστάτης των οδοντιάτρων
Αγία Βαρβάρα  προστάτης του πυροβολικού
Άγιος Γεώργιος προστάτης του πεζικού
Άγιος Ελευθέριος, προστάτης των φυλακισμένων και των εγκύων.
Άγιος Ευφρόσυνος προστάτης των μαγείρων
Άγιος Μιχαήλ Μαυρουδής, προστάτης των αρτοποιών
Άγιος Ματθαίος ο Ευαγγελιστής, προστάτης των τελωνειακών
Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, προστάτης των δασικών υπαλλήλων
Άγιος Σαμψών, προστάτης των ξενοδόχων
Άγιος Στυλιανός, προστάτης αρρώστων με ανίατες ασθένειες.
Άγιος Συμεών ο Τραπεζούντιος, προστάτης των χρυσοχόων
Άγιος Τρύφων προστάτης των πτηνοτρόφων και των αμπελουργών
Άγιος Χρήστος, Νεομάρτυς, προστάτης των κηπουρών
Άγιος Ονούφριος, Προστάτης των δικαζόμενων.
Άγιος Χριστοφόρος, προστάτης των οδηγών
Ιωάννης ο Ρώσος, προστάτης των αιχμάλωτων πολέμου
Διονύσιος ο αρεοπαγίτης, προστάτης των δικαστικών.
Γαβριήλ ο Αρχάγγελος, προστατεύει τους ταχυδρόμους.
Εζεκίας ο Δίκαιος, προστατεύει τους υδραυλικούς
Γιατί κατασκεύασε υδραγωγείο και έφερνε νερό στα Ιεροσόλυμα.
Φίλιππος ο Απόστολος, προστάτης των σιδηροδρομικών.
Άννα, η Μητέρα της Παναγίας.
Χρήσιμη για επικλήσεις από ζευγάρια που θέλουν να κάνουν παιδί.
Ζαχαρίας και Ελισάβετ, γονείς του Ιωάννη του Βαπτιστή.
Προστάτες των ηλικιωμένων γονέων
Ή όλων αυτών που είναι άτεκνοι και παρακαλούν για ένα παιδί.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Εμείς και ο Θεός

Ο Θεός
Δεν εργάζεται και δεν πολεμάει
Ούτε με τα άρματα της παλιάς εποχής
Ούτε με τα σύγχρονα πολεμικά όπλα.
Ο Θεός
Παρεμβαίνει στον κόσμο
Με την ράβδο του Μωυσή
Και με την προσευχή του Ηλία
Και με τον Σταυρό Του, που είναι
Όπλο ειρήνης, αήττητο τρόπαιο.
Εμείς
Δεν ξέρουμε να ενεργούμε
Με τα όπλα του Θεού
Χωρίς τα όπλα τα επίγεια
Του κόσμου τούτου.
Γιατί;
Γιατί δεν ξέρουμε
Ούτε τι είναι ο Θεός
Ούτε τι είμαστε εμείς
Ούτε τι θέλουμε.
Και μη ξέροντάς τα
Νοιώθουμε μόνοι μας.
Και μας πιάνει ανία και άγχος
Που όλο και μεγαλώνει
Και μας πνίγει.
Λέγει ένας σοφός Άγιος
Θέλεις να αρχίσεις να ωριμάζεις;
Θέλεις να πάψεις να είσαι νήπιο
Στην πίστη νήπιο;
Βγάλε από μέσα σου την κακία.
Νήστευε.
Έχε εγκράτεια.
Μάθε να κυβερνάς τον εαυτό σου.
Ακακία.
Νηστεία.
Σωφροσύνη.
Οι εν Χριστώ νήπιοι,
Από αυτά αρχίζουν.

Πηγή: http://www.agiazoni.gr/ 

Είδα στα μάτια σου...

Καθαρότερα, είδα
Μέσα απ΄τους δρόμους των ματιών σου!
Μεγενθυμένο χαμόγελο
Είδα, να προχωράει....
Σε δύσκολες ανηφόρες, κουραστικές, ελπιδοφόρες!
Και είδα το πείσμα σου, μπροστά, να διασχίζει
Να κόβει τους κόμπους με τη γνώση
Να σβήνει τα λάθη με γομολάστιχα, απλή!
Γαλάζια θάλασσα, είδα, να σε περιβάλλει
Κι ολόγυρα δαντελένια ακρογιάλια να καρτερούν....
Ευκολότερα πετάς, με τους γλάρους
Στα ξερονήσια, τις βραχονησίδες
Που δεν χωρίζουν πια...
Μα στέκονται βάση και πέρασμα
Στη ματαιότητα κάθε ζωής....
Βλέπω ό,τι θέλω να δω!
Ότι ζωγραφίζεις με την ανθεκτική σου γραφή
Ότι γίνεται ρυθμός μελωδικός κι ανεβαίνει
Απ΄τις χορδές απαλής αναπνοής σου!
Ανοίγω τα χέρια μου διάπλατα
Και γεμίζω με κόσμο απέραντο.....
Τον κόσμο σου!
Δεν φοβάσαι..... δεν φοβάμαι!
Ελπίζεις κι ελπίζω!
Προχωράς..... ακολουθώ!
Κάθε μέρα θα ΄μαι εκεί.... στο ξέφωτο...
Για να τρέξεις, να κρυφτείς!
Μόνο απ΄τη μπόρα και τ΄άδικο.....
Ο ήλιος πάντα σε χρειάζεται να σ΄αγγίζει!

Πηγή: http://aroma.pblogs.gr/

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Η γοητεία της ωριμότητας

Τι όμορφη είν΄ η ζωή
Σαν φθάσει στα εξήντα
Τα νιάτα κι αν επέρασαν
Και έφθασες στα ...ήντα
Ξέρεις τι θέλεις, τι ζητάς
Και δεν πισωγυρίζεις
Τον εαυτό σου κυβερνάς
Χρόνο σου ορίζεις.
Έχεις το χρόνο να σκεφθείς
Το χρόνο να διαβάσεις
Χρόνο για να ξεκουραστείς
Χαρές να απολαύσεις.
Μπορείς να δεις τους φίλους σου
Την φύση να θαυμάσεις
Και τους καρπούς των κόπων σου
Τώρα να απολαύσεις.
Τα πόδια λίγο κι αν πονούν
Μη δίνεις σημασία
Η ηρεμία της ψυχής
Αυτή έχει αξία.

Πόπη Ελευθερίου

Ότι το να αμύνεται κανείς δεν είναι άδικο, αλλά...

Αυτό που λέμε θα ήταν λογικό
Αν ήταν εύκολο και χωρίς πολλές περιπλοκές.
Αν όμως, πριν να δικαιωθεί κανείς
Αδικείται χίλιες φορές
Τότε είναι καλύτερα να μην προσθέτει
Στην αδικία που του έγινε κι άλλο κακό.
Σας φαίνεται ότι μιλάω με αινίγματα;
Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας εξηγήσω.
Σκεφτείτε, αν θελήσει κανείς να αμυνθεί
Τι χρειάζεται να πάθει.
Πρώτα τον πλημμυρίζει ο θυμός και μετά τον διαλύει η οργή.
Γιατί πρώτα φέρνει στο μυαλό του αυτό που έπαθε
Και μετά οργίζεται και επιθυμεί την ανταπόδοση.
Τρίτο, προκαλεί ταραχή γύρω του.
Τέταρτο, κάνει χίλιους δυο λογισμούς.
Πέμπτο, τον πιάνει δέος και τρεμούλα και αγωνία
Γιατί τον τρώει ο θυμός και τον συγκλονίζει ο φόβος
Για το πως θα πετύχει την αντεπίθεσή του.
Δε σας φαίνεται λοιπόν πως τιμωρείται αυτός ο ίδιος, πριν τιμωρήσει τον άλλον;
Ενώ αυτός που φιλοσοφεί απαλλάσσεται από όλα αυτά.
Φυσικά.
Είναι κύριος της κατάστασης και εκεί τελειώνει το πράγμα.
Με τον άλλο δεν είναι έτσι
Χρειάζεται να βρει κατάλληλο χρόνο
Τόπο
Πονηριά και κακία
Όπλα και μεθόδους
Κολακεία και δουλικότητα και υποκρισία.
Βλέπετε πόσο δύσκολη είναι η κακία ενώ η αρετή είναι εύκολη;
Πόσο η μια είναι γεμάτη φασαρίες ενώ η άλλη ατάραχη;
Κι όσο ο πονηρός άνθρωπος τα παθαίνει αυτά
Άλλο τόσο απολαμβάνει γαλήνη αυτός που επιλέγει την αρετή.
Επιπλέον ,αυτός που αντεπιτίθεται
Ανοίγει ένα φαύλο κύκλο έχθρας
Ενώ αυτός που φιλοσοφεί βάζει γρήγορα στην έχθρα ένα τέλος.
Γι΄ αυτό το λόγο ημερεύει και τον άλλο, που είναι ανόητος
Και τον προκαλεί να γίνουν φίλοι.

Ισίδωρος Πηλουσιώτης

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Το ατύχημά μου κι εγώ

Κύριε
Αναμφισβήτητα  είναι κακό
Και το λέω χρησιμοποιώντας
Την πιο επιεική έκφραση.
Το παραδέχομαι, ότι είναι.
Το σκέπτομαι συνεχώς.
Με καίει.
Μ΄ αφήνει νύχτες ξάγρυπνο.
Έχω κλάψει πολύ.
Κι έχω προσευχηθεί γι’ αυτό όσο ποτέ άλλοτε.
Ζήτησα συγχώρηση.
Ικέτεψα έλεος.
Ποτέ δεν προσπάθησα να δικαιολογηθώ.
Το κακό έγινε.
Τρομερό!
Δεν είναι μόνο ότι δεν το ήθελα.
Μα, ούτε και θυμάμαι τίποτε.
Όταν ύστερα από καιρό μου το είπαν με τράνταξε.
Το παραδέχθηκα.
Πίστεψα, πως έγινε.
Τι σημασία μπορεί να έχει
Ότι έγινε μια ώρα που έκανα το ιερό χρέος μου
Και το καθήκον μου;
Έγινε.
Κι είχα κι εγώ συμμετοχή.
Έπαιξα κι εγώ ρόλο.
Κύριο.
Χωρίς να θυμάμαι τίποτα…
Μα, Κύριε, το κακό αυτό δεν το έκανα εγώ.
Εγώ το έπαθα.
Και πλήρωσα γι’ αυτό πολύ ακριβά σε οδύνη και πόνο.
Πέθανα πολλές φορές.
Μαρτύρησα.
Δεν έκανα το κακό.
Το έπαθα.
Θα το ζω σ’ όλη μου τη ζωή.
Τα σημάδια του μείναν ανεξίτηλα επάνω μου.
Στο σώμα και στην ψυχή μου.
Κύριε, γιατί να υπάρχουν τόσο κακοί άνθρωποι
Χειρότεροι πολλές φορές από το κακό, που να μου το θυμίζουν;
Τι να πω όμως και για τόσους άλλους πολύτιμους
Κι αγαπημένους Κηρυναίους αδελφούς που βοηθάνε
Να γίνεται ανάλαφρος ο σταυρός μου;
Ας έχεις δόξα Εσύ για ότι επέτρεψες .
Ας είναι ευλογημένο το Όνομά Σου για ό,τι έγινε.
Η ζωή μου ας μάθω πια να είναι μια υποταγή στο θείο Σου θέλημα.
Αμήν.
Από το βιβλίο:"Ακουσέ με" (κραυγές ικεσίας)

Πηγή: http://eisdoxantheou-gk.blogspot.com/

Μίμηση Χριστού

Ο Χριστός είναι ο πιο γλυκός σύντροφος.
Είναι ο φίλος που δεν απογοητεύει.
Υμείς φίλοι μου εστέ.
Είναι το φως της ψυχής.
Εγώ ειμί το Φως.
Ο Χριστός είναι ο γλυκασμός
Που γεμίζει με άφατη ευφροσύνη την καρδιά.
Έθελξας πόθω με, Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω Σου έρωτι.
Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος που μας αγαπά μέχρι θανάτου
Θανάτου δε σταυρού
Ο Νυμφίος που θυσιάστηκε για τη νύμφη ψυχή.
Ο Νυμφίος που με το αίμα Του άνοιξε για μας τον κλεισμένο Παράδεισο.
Είναι Σωτήρας και λυτρωτής.
Ο Ένας και μοναδικός.
Η αρχή και το τέλος
Το Α και το Ω, το παν.
Αυτός που αγαπά με όλη του τη δύναμη το Χριστό
Ζει τη γνήσια "εν Χριστώ" πνευματική ζωή.
Αποξενώνεται από τη δυναστεία της σάρκας, "ίνα Χριστόν κερδίση".
Περιφρονεί τα θέλγητρα του κόσμου
Απαρνείται τα αμαρτωλές απολαύσεις της ζωής
Σταυρώνει τον κακό εαυτό του
Σύμφωνα με τον Παύλειο λόγο "Χριστώ συνεσταύρωμαι".
Ο πιστός ζει και απολαμβάνει το Χριστό.
Η ψυχή αυτή αγαπά μαζί με το Χριστό και όλα τα του Χριστού
Τον κόσμο ολόκληρο
Όλους τους ανθρώπους, φίλους και εχθρούς.
Δε μισεί
Δεν εκδικείται
Δε βλάπτει
Δεν αδικεί
Δεν επιθυμεί τα του άλλου.
Δεν είναι προσκολλημένος στην ύλη
Δεν κοιτάζει το ατομικό του συμφέρον σε βάρος του πλησίον.
Θυσιάζεται για να εξυπηρετεί
Να βοηθεί
Να συντρέχει
Να παρηγορεί και να ανακουφίζει τους άλλους.
Ο πιστός δεν κυριαρχείται από τον εγωισμό
Δε ζηλεύει
Δε φθονεί
Δεν παροξύνεται.
Η αγάπη του
Πάντα στέγει
Πάντα υπομένει
Πάντα ελπίζει
Ου ζητεί τα εαυτής
Ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία.
Ζωή πνευματική ζει αυτός που θέλει με όλο του το είναι το θέλημα του Χριστού
Που ζει για το Χριστό
Που γι’ αυτόν ο Χριστός είναι το Α και το Ω της ζωής.
Εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος.
Πνευματική ζωή ζει αυτός ο οποίος ζει ταπεινά, ήσυχα, αθόρυβα, ήρεμα, ειλικρινά.
Η πνευματική "εν Χριστώ" ζωή είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.
Είναι καρπός της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας
Που διοχετεύει στην καρδιά του πιστού τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος
Που τον εξαγιάζει και τον ενδυναμώνει.
Ο πιστός, ο οποίος ειλικρινά επιθυμεί την πνευματική ζωή
Αγωνίζεται εναντίον του εγωισμού του
Και με την ταπείνωσή του ελκύει τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος.
Χωρίς Χάρη και ενίσχυση του Παναγίου Πνεύματος
Είναι αδύνατη η βίωση μιας γνήσιας πνευματικής ζωής.
Η σύνδεση του πιστού με τον Κύριο είναι η πηγή της δυνάμεώς του.
Ο Απόστολος Παύλος έλεγε:
Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ
Και ο Κύριος βεβαίωνε:
Χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν.
Έχει μεγάλη γλύκα η πνευματική ζωή, έχει ομορφιά, έχει χάρη.
Οι άνθρωποι του κόσμου δεν καταλαβαίνουν τη γλύκα της "εν Χριστώ" πνευματικής ζωής.
Γι’ αυτό την αποστρέφονται και τη θεωρούν απόβλητη.
Να ΄ξεραν πόσο σφάλλουν;
Η "εν Χριστώ" πνευματική ζωή είναι η πιο έξυπνη μορφή ζωής.
Είναι η ζωή της εσωτερικής γαλήνης και ειρήνης
Της ήρεμης συνείδησης, της πηγαίας χαράς, της πνευματικής ευτυχίας.
Είναι μεν στέρηση πρόσκαιρων αμαρτωλών απολαύσεων
Αλλά πρόγευση ουρανίων αγαθών, απόλαυση πραγματικά της ζωής.
Είναι διπλό κέρδος για τον άνθρωπο και τη ζωή του εδώ πάνω στη γη
Αλλά και για την αιώνια την πέρα από τον τάφο ζωή του.
Αυτής της ζωής είθε όλοι να γίνουμε μέτοχοι.

Από το βιβλίο: Η "εν Χριστώ" Πνευματική ζωή

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Σ΄αγαπώ κι αγαπώντας σε, σε περιέχω

Να υπάρχω μονάχα
Να σ΄ αγαπώ μονάχα
Και να μην έχω λόγο κανένα
Να το δηλώνω.
Ούτε την παρουσία μου
Να μη χρειάζεται
Να δηλώνω πια.
Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ
Όπως ξεχνάμε τα αυτονόητα
Και τα φυσικά.
Σ΄ αγαπώ τόσο που δεν σε κρίνω
Και εντελώς σε αποδέχομαι.
Γλίτωσα από το μαρτύριο
Να προσπαθώ συνεχώς
Να σε διορθώνω.
Σ’ αγαπώ τόσο που δεν σε θέλω.
Γιατί δεν θες παρά ότι σου λείπει
Κι εσύ πια δεν μου λείπεις
Αφού στης αγάπης τον τόπο
Δεν χωρά η απόσταση.
Σ΄ αγαπώ κι αγαπώντας σε
Σε περιέχω
Σε έχω αφού είμαι
Είμαι από σένα
Και μαζί σου
Κι όπου κι είμαι έρχεσαι.

Μάρω Βαμβουνάκη
Αποσπάσμα από το βιβλίο  "Η μοναξιά είναι απο χώμα"

Ένα παράδειγμα "1946"

Όλα γίνουνται στην Ελλάδα
Σα να μας κινεί ένα θανάσι­μο μίσος
Για τη λαλιά μας.
Το κακό είναι τόσο μεγάλο που μόνο σαν
Ένα φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας
Θα μπορούσε κανείς να το εξηγήσει.
Ίσως, ποιος ξέρει
Οι "απωθήσεις" που προκάλεσε
Μια δασκαλοκρατία πολλών αιώνων
Έπρεπε να καταλήξουν στις σημερινές μας νευρώσεις.
Στα χρόνια μας
Πρέπει να μην το ξεχνάμε
Το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική.
Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι Ελληνικά
Αν θα γράφουμε Ελληνικά ή ένα οποιοδήποτε ελληνόμορφο εσπεράντο.
Δυστυχώς όλα γίνουνται σα να προτιμούμε το εσπεράντο
Σα να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας.

Αυτά ειπώθηκαν πριν από περίπου 60 χρόνια
Από τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή
Γεώργιο Σεφέρη.
Δεν ζει σήμερα για να δει πόσο επιβεβαιώνεται!!

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Η νηστεία των Χριστουγέννων

Δεύτερη μακρά περίοδος νηστείας
Μετά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή
Είναι η νηστεία των Χριστουγέννων
Γνωστή στη γλώσσα του ορθοδόξου λαού μας
Και ως σαράντα(η)μερο.
Περιλαμβάνει και αυτή σαράντα ημέρες
Όμως δεν έχει την αυστηρότητα
Της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Αρχίζει την 15η Νοεμβρίου
Και λήγει την 24η Δεκεμβρίου.
Πως θα πρέπει να την νηστεύουμε;
Καθ΄ όλη τη διάρκεια του σαρανταημέρου
Δεν καταλύουμε κρέας, γαλακτερά και αυγά.
Αντίθετα, επιτρέπεται να καταλύουμε ψάρι όλες τις ήμερες
Πλην, φυσικά, της Τετάρτης και της Παρασκευής
Από την αρχή μέχρι και την 17η Δεκεμβρίου.
Ψάρι καταλύουμε επίσης και κατά την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου
Οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει.
Από την 18η μέχρι και την 24η Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής
Επιτρέπεται η κατάλυση οίνου και ελαίου μόνο
Εκτός, βέβαια, των ημερών Τετάρτης και Παρασκευής
Που θα παρεμβληθούν και κατά τις οποίες τηρούμε ανέλαιη νηστεία.
Επίσης με ξηροφαγία θα πρέπει να νηστεύουμε
Την πρώτη ήμερα της νηστείας, 15η Νοεμβρίου
Καθώς και την παραμονή της εορτής
Εκτός βέβαια κι αν πέσουν Σάββατο η Κυριακή.

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Παιδί μου...

Στη ζωή σου θα γνωρίσεις και την μόνωση.
Θα έχεις την εντύπωση
Πως κανείς δεν σε καταλαβαίνει.
Ίσως να σκέπτεσαι ακόμη
Πως κανείς δε σε αγαπά
Και πως και οι πιο δικοί σου
Οι γονείς σου και οι δάσκαλοί σου
Αδιαφορούν εντελώς για σένα
Ή δεν ασχολούνται παρά με το να σε δυσαρεστούν
Πως αγνοούν, σ΄ όλες τις περιπτώσεις τον κόσμο
Των σκέψεων και επιθυμιών
Που σκιρτούν μέσα στην καρδιά σου
Κι αναστατώνουν την ζωή σου.
Δεν κάνεις, εξ άλλου, μεγάλα πράγματα για να τους βοηθήσεις
Να διεισδύσουν στον εσωτερικό σου κόσμο.
Πολλοί από τους νέους είναι τρομερά κλειστά άτομα.
Συστολή;
Ντροπή;
Φόβος μήπως δεν τους καταλάβουν;
Φόβος μήπως χάσουν την εκτίμηση των άλλων
Δείχνοντας τους αγώνες τους και τις ήττες τους
Ή μήπως τους δουν να χλευάζουν τους ενθουσιασμούς
Και τις πιο ευγενικές εξάρσεις τους;
Όλα αυτά ενεργούν ανάμικτα για να σ’ απομονώσουν στον μυστικό τους κήπο.
Όμως πολύ το θέλουν κιόλας, να λευτερωθούν, αν ανοιχτούν και να εμπιστευτούν.
Και τι ανακούφιση, τι χαρά
Όταν μια μέρα τόλμησαν να μιλήσουν πέρα για πέρα ειλικρινά
Ν’ ανοίξουν την καρδιά τους
Να πουν όσο πιο καλά μπορούσαν τα πιο κρυμμένα μυστικά τους
Είτε οδυνηρά είτε περίλαμπρα…
Παιδί μου, μη μένεις μόνος.
Ψάξε να βρεις ένα καλό φίλο
Ένα σοφό σύμβουλο
Έναν έμπειρο καθοδηγητή.
Όταν το ζητήσεις με προσοχή και προσευχή αυτό το πρόσωπο, θα το βρεις:
Στον έμπιστο φίλο
Στον ομαδάρχη
Στον καθηγητή
Στον αξιωματικό
Στον πολύπειρο πνευματικό...
Άνοιξε την καρδιά σου.
Θα πάρεις κουράγιο και βοήθεια.
Ανακούφιση και χαρά.
Αυτόν δεν θέλεις να τον χάσεις ποτέ.

Η τραγικότητα της μοναξιάς

Ο άνθρωπος ζωόν εστι πολιτικόν
Έλεγε ο Αριστοτέλης.
Είμαστε κοινωνικά όντα.
Έχουμε ανάγκη ο ένας από τον άλλον.
Θέλουμε να ζούμε ο ένας με τον άλλον.
Γι αυτό και η αγάπη και η αλληλεγγύη
Είναι μεγάλες αρετές
Γιατί ενισχύουν την αμοιβαιότητα
Την κοινωνία
Την αδελφοσύνη.
Η Εκκλησία μας αποκαλεί αδελφούς
Διότι προερχόμαστε από την "ιδίαν δελφύν"
Την ίδια μήτρα.
Κάθε τι που διασπά την ενότητά μας
είναι ότι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί.
Η μοναξιά...
Η απουσία κοινωνίας  είναι βασανιστήριο
Κόλαση και δράμα.
Είναι σαν δεύτερος, αργός θάνατος.
Είναι τόσο διαπεραστική όσο και ο θάνατος.
Η μόνη της διαφορά έγκειται στο ότι μπορεί να συνοδεύεται από ανθρώπινη ελπίδα
Ενώ η σκέψη του θανάτου όχι.
Όταν τη βιώνεις νοιώθεις σαν να γκρεμοτσακίζεσαι
Και να μην μπορείς από κάπου να πιαστείς.
Σαν να ασφυκτιάς και να μη βρίσκεις λίγο αέρα να αναπνεύσεις.
Σαν να τρελαίνεσαι μέσα στο σκοτάδι και να μη βρίσκεις ένα σπίρτο να ανάψεις.
Και η μοναξιά χρωματικά εκφράζεται με το μαύρο.
Η μοναξιά λοιπόν κατά τη διαδικασία του επερχόμενου θανάτου
Αποτελεί μια από τις πλέον επώδυνες καταστάσεις.
Και μάλιστα, όταν συνοδεύεται από αίσθημα έντονου σωματικού πόνου και ψυχική αγωνία.
Όλα αυτά μαζί, συνθλίβουν κυριολεκτικά την ανθρώπινη υπόσταση.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Ξεφυλλίζοντας τη Σιωπή

Είναι γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι
Δεν μπόρεσαν ποτέ ν ' απλώσουν
Τα ''ρούχα'' τους στον ήλιο
Να τα στεγνώσουν...
Πάντα βρεγμένα τα φορούν...
Δεν είναι η ζωή που φταίει γι ' αυτό
Κι ας της ρίχνουν όλα τα βάρη.
Ούτε οι ίδιοι, βέβαια, φταίνε.
Φταίει το ότι δεν τους χάρισε
Ποτέ κανείς έναν ήλιο.
Έναν ολόδικό τους ήλιο...
Ν' ανατέλλει
Να δύει
Και πάλι ν ' ανατέλλει λαμπερός μέσα τους.

Αλκυόνη Παπαδάκη

Πηγή: http://evi-evis.blogspot.com/

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Η φρικτότητα του θανάτου

Ο θάνατος είναι φοβερός ως κατάσταση.
Κατανοητός στο αποτέλεσμά του
Αλλά ασύλληπτος στην ουσία
Στην αιτία
Στους τρόπους
Και στο μέγεθος των συνεπειών του.
Κατά τη διάρκεια της ζωής μας
Όταν κάποιος πεθαίνει, λέμε ότι "τον χάσαμε".
Στην καθημερινή διάλεκτο
Όταν κάποιος δικός μας φύγει για πάντα
Από αυτό τον κόσμο μιλάμε για "απώλεια".
Ο θάνατος βιώνεται ως αμετάκλητο "τέλος", "χωρισμός" οριστικός.
Το χρώμα του είναι μαύρο.
Η έκφρασή του έχει πόνο, δάκρυα, θλίψη, απορία.
Η πορεία του είναι ή προς το τίποτα, ή στην καλύτερη περίπτωση, προς το άγνωστο.
Μόνον οι θρησκείες μιλούν για συνέχεια.
Μόνον ο Χριστιανισμός μιλάει για Ανάσταση.
Μόνον η Εκκλησία μιλάει για μεταθανάτια δόξα
Για μακαριότητα και ανάπαυση το γιορτάζει , το διαλαλεί.
Το ερώτημα είναι αν και πώς ο καθένας μας το ζει.
Μέσα σ’ όλην αυτήν την κατάσταση υπάρχει κάτι το πολύ τραγικό.
Αν ο θάνατος δεν οδηγεί στην όντως ζωή
Τότε όσο περισσότερη είναι η αγάπη τόσο μεγαλύτερο είναι το τραύμα του χωρισμού.
Δεν είναι το ίδιο να χωρίζουν δυο διαρκώς διαφωνούντες
Ή και αντίπαλοι ή αμοιβαίως μισούμενοι από τη μία μεριά
Και δύο πολύ αγαπημένοι από την άλλη.
Η βεβαία παρουσία του θανάτου στη ζωή μας κάνει να φοβόμαστε την αγάπη μας
Να δυσκολευόμαστε να δοθούμε.
Πεθαίνει ένας νέος και μας πνίγει αφ΄ ενός μεν το ασύνηθες του γεγονότος
Αφ΄ ετέρου δε η απώλεια των ωραίων οραμάτων μας γι΄ αυτόν, για το μέλλον του.
Πεθαίνει ένας γέροντας και μας συντρίβει το σβήσιμο μιας ζωής
Γεμάτης αναμνήσεις, εμπειρίες,  στιγμές κοινής πορείας, το παρελθόν του.
Ο μακροχρόνιος θάνατος ταλαιπωρεί, ο ξαφνικός αιφνιδιάζει.
Ο μεμονωμένος επικεντρώνει τον πόνο, ο ομαδικός συγκλονίζει την κοινωνία.
Όποια και να είναι η μορφή του θανάτου, η γεύση του είναι ότι πιο πικρό υπάρχει.
Η αίσθηση του οριστικού χωρισμού από τον αγαπημένο μας
Η πορεία του προς το άγνωστο
Η απειλή του τέλους πραγματικά συντρίβουν αμφότερους.
Η αντικατάσταση της εικόνας, της φωνής
Της φυσικής επαφής
Της ζωντανής επικοινωνίας του διαλόγου
Με την ανάμνηση μόνο και τη φαντασία
Αντί να παρηγορούν
Βαθαίνουν το τραύμα του χωρισμού
Και δίνουν στην πληγή υπαρξιακό διαμέτρημα.
Ο ερχομός του είναι καθολικός και δεν έχει ούτε μια εξαίρεση.
Είναι και αδυσώπητος.
Δεν τον αναχαιτίζει ούτε η γνώση
Ούτε η τεχνολογία
Ούτε η κοσμική δύναμη
Ούτε η οικονομική παντοδυναμία
Ούτε και το θαύμα.
Όλα αυτά ίσως λίγο τον μεταμορφώνουν
Και κάποιες φορές μπορούν λίγο να τον αναβάλλουν
Αδυνατούν όμως να αντισταθούν στην παντοδυναμία του.

Τα πάντα αντέχω και μπορώ με τη δύνα­μη του Χριστού, που με ενισχύει

Ακούμε συχνά τη δυσάρεστη δήλωση
Που εκφέρεται συν­ήθως
Και με κάποια αποτομία:
Δεν αντέχω άλλο.
Δεν πάει άλλο!
Έφθασα στα όριά μου.
Στα­ματώ τον αγώνα μου.
Ένας ασθενής, που υποφέρει και τα­λαιπωρείται
Από τις δυσάρεστες συν­έπειες της αρρώστιας του
Μπορεί να πει τέτοιους ή παρόμοιους λόγους.
Ένας άνθρωπος που αδικείται, που συκοφαν­τείται
Ή αντιμετωπίζει μία αδικαιολόγη­τη πολεμική
Από τούς συνανθρώπους του.
Ένας βιοπαλαιστής, που αντιμετω­πίζει οικονομικές δυσκολίες
Και αγωνί­ζεται με το μεροκάματό του να ζήσει την οικογένεια.
Μία πολύτεκνη μητέρα, που παλεύει όλη μέρα, και όλη τη νύχτα συχνά
Να μεγαλώσει τα παιδιά της, να υπηρετήσει τις ποικίλες ανάγκες τους
Να υπομείνει τα πείσματά τους, να δι­ορθώνει τα λάθη τους.
Ένας νέος, που πολεμάει σκληρά με τον ασυνθηκολόγητο εχθρό διάβολο
Με την αμαρτωλή νοοτροπία του σύγχρονου κόσμου
Με τις προσωπικές του εμπάθειες και αδυ­ναμίες
Προκειμένου να διατηρήσει την αγνότητα και καθαρότητά του
Και να μείνει σταθερός στην πίστη του.
Κουράζεται κάποτε ο άνθρωπος
Εξαντλούνται οι δυνάμεις
Απογοητεύεται η ψυχή
Και βγαίνει αυθόρμητα ο γεμάτος απογοήτευση και πικρία λόγος:
Δεν αντέχω άλλο.
Και όσο το λέει κανείς, τόσο το πιστεύει.
Και όσο το πιστεύει, τόσο παραλύουν οι δυνάμεις και παύει ο αγώνας.
Στις δύσκολες αυτές ώρες, που αι­σθανόμαστε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν
Και λυγίζει η ψυχή μας
Ας σταθούμε με ψυχραιμία και ας σκε­φθούμε με νηφαλιότητα.
Έχει πολλές δυνάμεις ο άνθρωπος, που δεν τις δίνει όλες στον αγώνα της ζωής του.
Είναι δυνάμεις σωματικές και δυνάμεις ψυχικές, που παραμένουν κρυμμένες μέσα του
Και αναξιοποίητες.
O καθένας μας έχει αποθέματα, εφεδρεί­ες αντοχής, που δεν τις γνωρίζει
Διότι μένουν ανενέργητες
Μέχρι τότε που κά­τι έκτακτο θα συμβεί
Και κάποιος ειδι­κός λόγος θα προκαλέσει την εμφάνισή τους
Και την ενεργό δράση τους στη ζωή μας.
Ασφαλώς σ' όλους μας κάποτε θα έ­χει συμβεί
Κάποια στιγμή που νιώθαμε τελείως εξαντλημένοι
Να παρουσιάσθη­κε ένα έκτακτο γεγονός
Που μας κράτη­σε άγρυπνους για πολλές ακόμη ώρες
Μάλιστα με έντονη δράση και επίμονες προσπάθειες για την αντιμετώπισή του.
Και απορούμε τότε:
Πως άντεξα;
Πως δεν κατέρρευσα κάτω από τον πολύ ε­πιπλέον κόπο;
Που βρήκα τη δύναμη και πάλεψα τότε
Με τόσο αντίξοες συν­θήκες και έδωσε ο Θεός και τα κατά­φερα;
Μάλιστα, έδωσε ο Θεός.
Έδωσε απο­θέματα πολλών δυνάμεων στον άνθρω­πο.
Και αντέχει ο άνθρωπος.
Γι' αυτό και ενώ ίσως πολλές φορές στο παρελθόν είπαμε τον δυσάρεστο λόγο:
Δεν αντέ­χω άλλο
Όμως αντέξαμε και αντέχου­με ακόμη.
Και θ' αντέξουμε και στη συνέ­χεια.
Πολλές φορές πάλι ακούμε για τις περιπέτειες που πέρασαν κάποιοι συν­άνθρωποί μας
Και λέμε με φόβο:
Εγώ δεν θ' άντεχα στη θέση τους.
Όταν ό­μως ήλθαν στη ζωή μας περιστάσεις δυσκολότερες ίσως απ’ αυτές
Αντέξα­με.
Διότι δίνει δύναμη ο Θεός.
Το πόσο αντέχεις δεν το γνωρίζεις εσύ.
Το γνωρί­ζει άλλος.
Και Εκείνος, αν πράγματι δεν αντέχεις άλλο
Θα πάρει τη δοκιμασία και θα ανακουφισθείς.
Αν όμως δεν ση­κώνει ακόμη τον πειρασμό
Αυτό θα πει ότι αντέχεις ακόμη
Με τη βοήθεια της παντοδύναμης Χάρης Του
Και πρέπει να παλέψεις
Και να παλέψεις με προθυ­μία και ενθουσιασμό.
Θα βγεις τότε νι­κητής και δυναμωμένος πολύ από την πάλη σου
Θα στεφανωθείς για τη νίκη σου.
Και θα δοξάσεις τον Θεό πιο πολύ για τους μεγάλους πειρασμούς της ζωής σου
Μέσα από τους οποίους η πάνσοφη πρόνοιά Του
Και η άπειρη αγάπη Του δυνάμωνε την ψυχή σου
Και εργαζόταν τη σωτηρία σου.
Αντέχεις, αδελφέ μου.
Αντέχεις.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Αόρατος πόλεμος

Υπάρχει ένας πόλεμος της ψυχής
Που ενεργείται στα κρυφά με λογισμούς
Από τα πνεύματα της πονηρίας.
Επειδή η ψυχή είναι αόρατη
Οι επίβουλες εκείνες δυνάμεις της επιτίθενται
Με αόρατο πόλεμο
Όπως ταιριάζει στην ουσία της.
Και μπορεί να δει κανείς ανάμεσα σ' αυτές
Και σ' εκείνη όπλα και παράταξη
Και δόλια τεχνάσματα
Και πόλεμο φοβερό
Και συμπλοκή πεισματώδη
Και νίκες
Και ήττες
Και από τα δύο μέρη.
Μόνο ένα πράγμα λείπει από αυτόν το νοητό πόλεμο
Για τον οποίο μιλάω
Που υπάρχει στον αισθητό.
Ο καιρός του πολέμου.
Γιατί ο αισθητός πόλεμος ξέρει να προσδιορίζει
Και τον καιρό
Και την τάξη της διεξαγωγής του.
Ενώ ο νοητός ξεσπά ξαφνικά
Και απροειδοποίητα στα βάθη της καρδιάς
Και με ενέδρα χτυπά καίρια την ψυχή
Και τα θανατώνει με την αμαρτία.

Θεέ μου και Κύριε του κόσμου

Συ ο αγαθότατος πατέρας των ανθρώπων
Συ που είσαι άναρχος
Και αιώνιος
Και αναλλοίωτος
Και αμετάβλητος
Συ που η ουσία σου
Και το μέγεθός σου
Και η αγαθότητά σου η άπειρη
Δεν χωρεί στον μικρό και περιορισμένο νου μας
Συ που είσαι η πλουσιώτατη πηγή
Και η απερίγραπτη άβυσσος της δύναμης και της σοφίας
Σ΄ευχαριστώ και σε δοξάζω που είδες με συμπάθεια και αγάπη
Κι εμένα το μικρό και αδύνατο και αμαρτωλό.
Σ΄ευχαριστώ που με λύτρωσες από σκέψεις και πράξεις κακές, μοχθηρές και μάταιες
Και με έσωσες από τις πολλές και διάφορες παγίδες του διαβόλου
Που είναι ο άρχοντας του σκότους και της πλάνης.
Σ΄ευχαριστώ, Κύριε, και σε δοξολογώ γιατί έδειξες
Με θαυμαστό τρόπο την αγάπη σου σε μένα
Και έγινες ο φιλανθρωπότατος τροφοδότης μου σε όλες τις περιπτώσεις
Και κυβερνήτης
Και φύλακας
Και προστάτης
Και καταφύγιο
Και σωτήρας
Και κηδεμόνας της ψυχής και του σώματός μου.
Σ΄ευχαριστώ, πού, παρ΄όλη την απροσεξία και την αμέλειά μου
Με αρπάζεις και με γλιτώνεις από το κακό
Όπως η μητέρα το μικρό της παιδί.
Σ΄ευχαριστώ και σε δοξολογώ που βάζεις μέσα μου
Θέληση μετανοίας για τις αμαρτίες μου
Και μου χαρίζεις μύριες ευκαιρίες για να επιστρέφω σε Σένα.
Σ΄ευχαριστώ και σε δοξολογώ που με δυναμώνεις στις ώρες της αδυναμίας
Και δεν μ΄αφήνεις να πέσω
Αλλά απλώνεις το παντοδύναμο χέρι Σου
Και με σηκώνεις και με φέρνεις κοντά Σου.
Τι να ανταποδώσω, Πανάγαθε Θεέ μου, για όλες τις ευεργεσίες που μου έκανες
Και εξακολουθείς να μου κάνεις;
Ποιες ευχαριστίες να σου πω;
Γι΄αυτό σαν το γλυκόλαλο αηδόνι θα σε υμνώ και θα σε δοξολογώ.
Και όλες τις ημέρες της ζωής μου θα ευλογώ το Άγιο Όνομα Σου
Δημιουργέ και Ευεργέτη και Προστάτη μου άγρυπνε
Μολονότι δεν είμαι άξιος να μιλώ μαζί Σου στις προσευχές.
Η δική σου όμως αγάπη για μένα και η μακροθυμία Σου
Μου δίνει το θάρρος να σου μιλώ, να σ΄ευχαριστώ και να σε δοξολογώ.
Και θα το κάνω πάντοτε, γιατί μου κάνει πολύ καλό.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Τον Κύριον Υμνείτε



Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία του Μιχάλη Μακρή.

Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, πάντα τα έργα Κυρίου, τον Κύριον, υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας.
Ευλογείτε, άγγελοι Κυρίου, ουρανοί Κυρίου, τον Κύριον.
Ευλογείτε, ύδατα τα υπεράνω τον ουρανόν, πάσαι αι Δυνάμεις Κυρίου, τον Κύριον.
Ευλογείτε, ήλιος και σελήνη, άστρα του ουρανού, τον Κύριον.
Ευλογείτε, φως και σκότος, νύκτες και ημέραι, τον Κύριον.
Ευλογείτε, πας όμβρος και δρόσος, πάντα τα πνεύματα, τον Κύριον.
Ευλογείτε, πυρ και καύμα, ψύχος και καύσων, τόν Κύριον.
Ευλογείτε, δρόσοι και νιφετοί, πάγοι και ψύχος, τον Κύριον.
Ευλογείτε, πάχναι και χιόνες, αστραπαί και νεφέλαι τον Κύριον.
Ευλογείτε, γη, όρη και βουνοί, και πάντα τα φυόμενα εν αυτή, τον Κύριον.
Ευλογείτε, πηγαί, θάλασσα, και ποταμοί, κήτη, και πάντα τα κινούμενα εν τοις ύδασι, τον Κύριον.
Ευλογείτε, πάντα τα πετεινά του οὐρανού, τα θηρία και πάντα τα κτήνη, τον Κύριον.
Ευλογείτε, υιοί των ανθρώπων, ευλογείτω τον Κύριον.
Ευλογείτε, Ιερείς Κυρίου, δούλοι Κυρίου, τον Κύριον.
Ευλογείτε, πνεύματα και ψυχαί Δικαίων, όσιοι και ταπεινοί τη καρδία, τον Κύριον.
Ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία, και Μισαήλ, τον Κύριον.
Ευλογείτε, Απόστολοι, Προφήται, και Μάρτυρες Κυρίου, τον Κύριον.
Ευλογούμεν Πατέρα Υιόν, και Άγιον Πνεύμα τον Κύριον.
Αινούμεν, ευλογούμεν, και προσκυνούμεν τον Κύριον.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Αν συγχωρείς

Αν σιωπάς
Να σιωπάς από αγάπη.
Αν μιλάς
Να μιλάς από αγάπη.
Αν διορθώνεις κάποιον
Να τον διορθώνεις από αγάπη.
Αν συγχωρείς
Να συγχωρείς από αγάπη.
Στο βάθος της καρδιάς σου να έχεις τη ρίζα της αγάπης.
Από μια τέτοια ρίζα, μόνο καλό μπορεί να προέλθει.
Αγάπα τον Θεό, και κάνε ό,τι θέλεις.

Με ακούς;

Όπου και να'σαι
Κουράστηκα
Ακούς;
Μέσα στις παρέες σου
Τις ώρες σου, τις φτηνές
Κουράστηκα
Ακούς;
Να με κρατήσεις για λίγο
Να με κοιτάξεις
Ακούς;
Κουράστηκα να μην κουράζομαι
Να κατανοώ
Να υπομένω...
Θέλω να μείνω ακίνητος,χαμένος, κοιμισμένος
Μέσα στα χέρια σου
Ακούς;
Να σκέφτομαι τις κακίες σου
Και τις κακίες μου κουράστηκα
Ακούς;
Τις βουβές μας μέσα από τα σύρματα στιγμές τις κουράστηκα
Ακούς;
Να μην είσαι εδώ
Και εμένα να μην με νοιάζει
Να είσαι απών στα νέα μου ξεκινήματα
Στις νέες μου συγκινήσεις,
Να τις μοιράζομαι με άχαρους και άχρωμους
Κουράστηκα
Ακούς;
Να αισθάνομαι ό,τι αισθάνεσαι
Κι ας έχω χτίσει γύρω μου πέτρινα τείχη
Κουράστηκα
Ακούς;
Να μην είσαι, κι ας είσαι...
Κι αφού είσαι
Η θέση σου ποτέ να μην μένει κενή..
Αύριο θα μετανιώσω..
Μα σήμερα...
Σήμερα κουράστηκα...
Με ακούς;

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Ο Θεός μαζί μας

Τον διεσπαρμένον μου νου συνάγαγε Κύριε
Και την χερσωθείσαν μου καρδίαν καθάρισον
Ως τω Πέτρω διδούς μοι μετάνοιαν
Ως τω τελώνη στεναγμόν
Και ως τη πόρνη δάκρυα
Ίνα μεγάλη τη φωνή κραυγάζω σοι
Ο Θεός σώσον με
Ως μόνος εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος

Κάπου διάβασα...

Σήμερα ξύπνησα
Με μία περίεργη αίσθηση..
Σαν κάτι
Κάποιος, κάπου να με σκέφτεται
Να με φωνάζει..
Προσπάθησα να διώξω αυτή την αίσθηση
Και άρχισα να διαβάζω
Τυχαία στιχάκια και σκέψεις άλλων
Σκορπισμένες αβέβαια και δειλά στο διαδίκτυο.
Κάπου διάβασα μια σκέψη που με μαγνήτισε
Με τράβηξε
Με προβλημάτισε:
Ακόμη κατάλαβα ότι δε φταίει ο άνθρωπος
Που έχει κάτι γκρίζο να δώσει
Αλλά ο άλλος άνθρωπος που δεν έχει τη διάθεση
Να χαραμίσει λίγο από το δήθεν λευκό του για να τον βοηθήσει...
''Δεν φταίει ο άνθρωπος που ΄χει κάτι γκρίζο να δώσει''
Δεν φταίει...δεν φταίει βέβαια, γιατί
Εάν όλοι μας εξετάσουμε βαθιά και ουσιαστικά την συμπεριφορά και τις αντιδράσεις μας
Θα δούμε ότι τις περισσότερες φορές οι γκρίζες εκφάνσεις μας
Βγαίνουν αυθόρμητα, ξεπηδούν από μέσα μας χωρίς να ζητήσουν άδεια εξόδου
Και όταν τελικά βγουν, είναι ηδη αργά.
Το γκρίζο υπάρχει μέσα μας, εν υπνώσει ή σε εγρήγορση
Και είναι αυτό που γεννά τις σκοτεινές μας σκέψεις
Τις στιγμές απελπισίας, τις φουρτούνες της θάλασσας μέσα μας..
Κάποιοι άνθρωποι ίσως το βάζουν σε θρόνους
Το αφήνουν να κατακλύσει την ψυχή τους, να ορίσει την ζωή τους.
Δεν πρέπει να ξεχνώ όμως ποτέ
Ότι το γκρίζο περιέχει μέσα του το μαύρο
Το σκοτάδι
Περιέχει όμως συνάμα και το λευκό..!
Κάπου μέσα στο γκρίζο του άλλου υπάρχει το λευκό του!
Φταίει ο άλλος άνθρωπος που δεν έχει τη διάθεση να χαραμίσει λίγο
Από το δήθεν λευκό του για να τον βοηθήσει...
Χρειάζεται αγάπη πολύ, υπομονή απέραντη
Για να αντέξει κανείς το γκρίζο του άλλου
Για να ανασύρει τα λευκά κομμάτια που κρύβονται μέσα του
Για να δει μαζί του το φως.
Κι αν μου πεις:
Γιατί να μπω εγώ σε αυτή τη διαδικασία για τον άλλο;
Ας κάνει ο άλλος αυτή τη προσπάθεια για μένα
Ας λύσει ο καθένας μόνος του την μοναξιά του γκρίζου του
Κι ας έρθει να με βρει όταν σταθεί στα πόδια του
Όταν βρει το λευκό του
Τότε θα σου απαντήσω ότι δεν έχεις αγάπη μέσα σου
Έχεις χτίσει τη ζωή σου γύρω από τον εαυτό σου
Και  δυστυχώς, αυτό ποτέ δεν θα μπορέσει να σε κάνει ευτυχισμένο.
Η αγάπη είναι πόλεμος!
Θα πολεμήσω το γκρίζο σου και θα θυσιάσω το λευκό μου για μας!
Θα βγούμε μαζί νικητές, γιατί θα στηρίξουμε την αγάπη μας στο μεγαλείο της θυσίας
Και τότε ούτε ο ουρανός θα μπορέσει να αρνηθεί τη νίκη μας!
Τα λάφυρά μας είναι οτι θα δούμε το φως μαζί
Τα κομμάτια της ψυχής μου που θυσίασα για σένα
Θα μου τα συμπληρώσεις εσύ με τα κομμάτια που κέρδισες απο την δική μου θυσία
Έτσι που θα είμαστε δύο ψυχές ενωμένες σαν  δύο κρίκοι μιας αλυσίδας...!
Όλο κάτι προσπαθώ να πω, και όλο τίποτα δεν λέω..
Δεν μπορώ να βρω τα σωστά λόγια
Και οι σκέψεις μου μένουν ατελείς όταν τις διαβάζω αποτυπωμένες στο χαρτί..
Ωστόσο με ανακουφίζει πολύ η προσπάθεια της επικοινωνίας
Με τον εαυτό μου μέσα απο τις λέξεις..
Κι ας είναι τόσο αναπόφευκτα ατελής..
Και καθώς στερεύουν οι λέξεις
Και σβήνουν οι σκέψεις
Επανέρχεται δειλά, σιγανά αυτή η αίσθηση..
Σαν κάτι να με φωνάζει...
Είμαι εδώ, δες καθαρά, είμαι εδώ, μην φοβάσαι...
Το ''πάντα'' της αγάπης είναι αθάνατο
Δεν είναι ψεύτικο
Δεν λήγει
Δεν αναιρείται απο τις δικές μας επιλογές
Από τις αποστάσεις που διαλέγουμε.
Μακάρι να έβρισκα έναν τρόπο
Να σβήσω με τρόπο βέβαιο και αναντίρρητο τον φόβο σου
Μα δεν μπορώ.
Το μόνο που μπορώ
Είναι να σου λέω
Είμαι εδώ, είμαι εδώ
Όλα τα αισθάνομαι και σε καταλαβαίνω..
ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ
Είμαι εδώ, είμαι εδώ...

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).