Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Εγωισμός...

Ο εγωισμός είναι όπως η μετριοφροσύνη
Μία έκφραση που λέμε σκοπτικά
"Είμαι και μετριόφρων"
Δηλαδή από την στιγμή που το δηλώνω
Δεν είμαι μετριόφρων
Έτσι και όσοι δηλώνουν
Ότι δεν είναι εγωιστές ή δεν έχουν εγωισμό
Είναι οι μεγαλύτεροι εγωιστές.
Εγωισμό λιγότερο ή περισσότερο έχουμε όλοι μας
Είναι συστατικό της προσωπικότητας μας
Οι Έλληνες δε είναι από αρχαιοτάτων χρόνων
Οι καθ'εαυτό εγωιστές με όλη την σημασία της λέξεως.
Το θέμα είναι κατά πόσο μπορεί ο καθένας να συνειδητοποιήσει
Το μέγεθος του εγωισμού του ώστε να τον κρατήσει σε λογικά πλαίσια
Και να μην γίνει θεριό που θα τον κατασπαράξει.
Στις ημέρες μας για ευνόητους λόγους προωθείται ο έντονος εγωισμός ως αξία σε όλους
Και ειδικότερα στις γυναίκες
Διότι εγωισμός με εγωισμό αν συναντηθούν
Τότε μιλάμε γιά ατομική έκρηξη μεγατόνων.
Μεγαλύτερη από της Χιροσίμα τόσο μεγάλη που διαλύει κοινωνίες και έθνη
Όπως περίπου συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα.

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Σ΄αγαπώ, σε λατρεύω

Σ' αυτά τα δυο ρήματα στηρίζεται η ζωή μας
Η δική μου και η δική σου
Όταν σ' ακούω να μου λες, "σ΄αγαπώ, σε λατρεύω"
Και τα ανταποδίδω, σ' αγαπώ, σε λατρεύω, ψυχή μου.
Έτσι προσευχόμαστε κάθε μέρα
Έτσι ζημώνεται το φρέσκο ψωμί, η καθημερινή τροφή μας.
Για φαντάσου, από δυο λέξεις
Από δυο ρήματα κρέμεται η ζωή μας.
"Σ΄αγαπώ, σε λατρεύω".
Σ' αυτήν, που ανακατεύει τις ημερομηνίες με τα μαλλιά της
Ματώνει τα νύχια βαθειά στην άμμο να στερεώσει τα όνειρα
Από θάλασσα, κοχύλια και άνεμο.
Σ' αυτήν, που έμαθε από τη μάνα της τη γλώσσα των αερικών
Να τρέχει πίσω από το απρόβλεπτο δεμένη
Από το χρησμό συλλαβών ακατανόητων και μοιραίων.
Σ'αυτήν, που ξεμυάλισε τον χρόνο και επανέφερε την αιτία των όντων
Στην καταγωγική τους σχέση με το άφατο της ύπαρξής της.
Σ'αυτήν, την πληγωμένη από τη μωρία και την καταισχύνη
Σοφίας βλάσφημης και μορφωμένης στην αγένεια του κόσμου.
Σ' αυτήν, που ξεμυάλισε τον χρόνο και στον ίσκιο της ζωής
Μ' ένα κερί στο χέρι ανιχνεύει μυστικά και προφητείες ξεχασμένες.
Σ' αυτήν που ξεμυάλισε και ξεμυαλίστηκε έτσι ξαφνικά
Σ' αυτήν, που άνοιξε μια τρύπα γαλάζιου ουρανού στο σκοτεινό τοπίο
Σ΄αυτήν...
Όταν τα φτερά των αγγέλων βρίσκονται μέσα στις φωλιές των άστρων
Και τα φοράνε οι ευχές που ανέβηκαν στον ουρανό από την καρδιά μου
Επιστρέφουν να με βρουν ανεβασμένο στον πύργο
Που έχτιζες με τα χέρια σου στην άμμο.
Μη κλαις, που πέφτουν οι ευχές με άδειες αγκαλιές στης αμμουδιάς τα κάστρα...
Όνειρo ήταν και πάει...όνειρο μονάκριβο, όνειρο μοναδικό, ομορφότερο από τα όνειρα
Έξοδος στον ανοιχτό ορίζοντα και στον ουρανό
Ανεπανάληπτη αγάπη και έρωτας μεγάλος, μια ανείπωτη ευτυχία.
Και...χάθηκε.
Έτσι σαν αστραπή φώτισε το στερέωμα και έσβησε μέσα στη βροχή.

Πηγή: http://blogspotcom-asma.blogspot.com/ 

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Δειλία και φόβος

Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφορά
Μιας ψυχής που γέρασε στην κενοδοξία.
Η δειλία είναι απομάκρυνση της πίστης
Με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά.
Ο φόβος είναι κίνδυνος που προμελετάται.
Ή διαφορετικά, ο φόβος
Είναι μια έντρομη καρδιακή αίσθηση
Που συγκλονίζεται και αγωνιά
Από αναμονή απρόβλεπτων συμφορών...
Όταν όλα τα δυσάρεστα και απροσδόκητα
Τα δεχόμαστε πρόθυμα
Με συντετριμμένη την καρδιά
Τότε ελευθερωθήκαμε πραγματικά από τη δειλία.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Πως να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου όταν θυμώνει

Μη λες ότι αυτά και αυτά έπαθα
Ότι το και το μου είπαν
Γιατί εσύ είσαι που ελέγχεις τα πάντα.
Ακριβώς όπως μπορείς να σβήσεις
Και να ανάψεις μια σπίθα
Έτσι και το θυμό μπορείς μέσα σου να τον ξανάψεις
Ή να τον συγκρατήσεις.
Όταν δεις εκείνον που σε στενοχωρεί
Ή όταν έρθουν στο νου σου όσα σου είπε
Ή σου έκανε και σε στενοχώρησε
Να τα ξεχάσεις όλα αυτά.
Κι αν τα θυμηθείς , να τα ρίχνεις στον πειρασμό.
Αντίθετα, ψάξε και βρες κάτι καλό που μπορεί να είπε ή να έκανε κάποτε.
Και αν έχεις αυτά στο μυαλό σου, γρήγορα θα νικήσεις την εχθρότητα.
Και αν πρόκειται να του πεις το σφάλμα του και να κάνεις συζήτηση μαζί του
Πρώτα βγάλε από μέσα σου το πάθος και σβήσε το θυμό σου
Και τότε να του ζητήσεις ευθύνες και να τον ελέγξεις για τις πράξεις του.
Και έτσι θα μπορέσεις εύκολα να είσαι σε θέση υπεροχής .
Γιατί όταν είμαστε θυμωμένοι, δεν μπορούμε ούτε να πούμε, ούτε να ακούσουμε τίποτα σωστό.
Αν όμως απαλλαγούμε από το πάθος, τότε ούτε θα μας ξεφύγει κάποια σκληρή κουβέντα
Ούτε και θα μας φανεί σκληρό κάτι που είπαν οι άλλοι.
Γιατί συνήθως δε μας εξαγριώνουν τα ίδια τα λόγια που θα μας πουν
Αλλά η εχθρική διάθεση που έχουμε.
Πολλές φορές ,αν τα ίδια περιπαιχτικά λόγια τα ακούσουμε από φίλους που αστειεύονται
Ή από μικρά παιδιά, δεν θα νιώσουμε δυσαρέσκεια, ούτε θα θυμώσουμε
Αλλά θα γελάσουμε και θα τα πάρουμε για αστεία.
Γιατί δεν τα ακούσαμε με κακή διάθεση, ούτε με την ψυχή μας προκατειλημμένη από το θυμό. Επομένως και με αυτούς που έχεις πρόβλημα, αν σβήσεις το θυμό
Και διώξεις την εχθρότητα, τίποτα από όσα λέγονται δεν θα μπορέσει να σε στενοχωρήσει.
Χωρίς αγάπη, υψώνοντας τη φωνή μας , αποκαλύπτουμε το ψέμα της ζωής μας.

Ζητούνται "Άνθρωποι" κύριοι!

Θα φανεί παράξενο, όπως φάνηκε παράξενο κάποτε
Που ο Διογένης άναψε μέρα μεσημέρι το φανάρι του
Κι έψαχνε να βρει ανθρώπους!
Ζητούνται "Άνθρωποι" κύριοι!
Σε μια εποχή, που το πιο φθηνό υλικό είναι το ανθρώπινο υλικό
Ώστε να το εξοντώνουν τόσο εύκολα...
Και όμως η μεγαλύτερη ανάγκη του κόσμου
Είναι να βρεις ανθρώπους!
Η μεγάλη μας έλλειψη αυτή είναι:
Έχουμε πολλούς επιστήμονες.
Δεν μας λείπουν οι διανοούμενοι και οι συγγραφείς.
Θα μπορούσαμε να κάνουμε και εξαγωγή πολιτευομένων...
Μας λείπουν όμως οι άνθρωποι!
Άνθρωποι με αγάπη, με χαρακτήρα, με ειλικρίνεια, με συνέπεια.
Όπου να γυρίσουμε θα δούμε αυτή την ανάγκη.
Στη γειτονιά, στο σχολείο, στο δικαστήριο, στην αγορά.
Παντού, στη δημόσια ζωή και στην κοινωνική ζωή.
Μια μέρα ο Ιησούς βγήκε γυρεύοντας ανθρώπους.
Και τους βρήκε.
Μάλλον τους πήρε για να τους φτιάξει.
Στάθηκε και τους προσκάλεσε με απλά λόγια:
"Ελάτε και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων"!
Πέρασαν 20 αιώνες από τότε.
Οι ανάγκες του κόσμου είναι το ίδιο επιτακτικές.
Και ο Κύριος με την ίδια διάθεση και με την ίδια δύναμη προσκαλεί:
Ελάτε μαζί μου και εγώ θα σας κάμω ανθρώπους.
Και αφού σας κάμω, θα σας χρησιμοποιήσω για να βρούμε και άλλους ανθρώπους!
Δεν τελείωσε το έργο του Χριστού.
Συνεχίζεται.
Και ζητεί ανθρώπους.
Άνδρες και γυναίκες.
Αγόρια και κορίτσια.
Μορφωμένους και αγραμμάτους.
Γιατί αυτό, που είναι η μεγαλύτερη ανάγκη μας, αποτελεί τη δική Του φροντίδα.
Ζητεί ανθρώπους ατελείς κι αδυνάτους, αμαρτωλούς και καταφρονεμένους.
Για να τους κάνει όργανα της Βασιλείας Του.
Ο Χριστός ζητεί ανθρώπους:
Αρκετά ειλικρινείς για να παραδεχθούν πως είναι αμαρτωλοί, ώστε να ζητήσουν συγχώρηση.
Αρκετά θαρραλέους, ώστε να Τον ακολουθήσουν παρ΄ όλον ότι οι πολλοί θα τους ειρωνευθούν.
Αρκετά αποφασιστικούς
Ώστε να τα ριψοκινδυνεύσουν όλα για να υπηρετήσουν την υπόθεση του Ευαγγελίου.
Αν είσαι αρκετά απογοητευμένος από τον κόσμο και αρκετά ταπεινός
Ώστε να παραδέχεσαι τις ελλείψεις σου
ΕΛΑ.
Είσαι ένας από τους ανθρώπους που ζητά ο Χριστός.

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Εσύ μπορείς...

Θέλω να ξέρεις πόσο σημαντική είσαι για μένα
Πόσο μπορείς να γίνεις ο δημιουργός
Του πλάσματος που κρύβεται μέσα μου
Αν πραγματικά το θελήσεις.
Μόνο εσύ μπορείς να γκρεμίσεις τον τοίχο
Που πίσω του στέκω τρέμοντας.
Μόνο εσύ μπορείς να δεις πίσω απο τη μάσκα μου.
Μόνο εσύ μπορείς να μ'απελευθερώσεις
Από το σκοτεινό κόσμο του πανικού
Της αβεβαιότητας και της μοναξιάς μου.
Γι'αυτο, μη με προσπερνάς.
Ξέρω πως δεν θα είναι εύκολο για σένα.
Όσο πιο πολύ με πλησιάζεις, τόσο πιο άγρια θα σου επιτεθώ.
Βλέπεις, πολεμάω αυτό ακριβώς που χρειάζομαι περισσότερο.
Έχω ακούσει πως η αγάπη είναι πιο δυνατή
Από τα τείχη και σ'αυτό στηρίζονται όλες μου οι ελπίδες.
Γι'αυτό άρχισε να χτυπάς τον τοίχο με τα σταθερά σου χέρια
Γιατί το παιδί που κρύβεται μέσα μου είναι πολύ ευαίσθητο
Και δεν μπορεί να μεγαλώσει πίσω απο τοίχους.
Μην τα παρατάς!
Σε έχω ανάγκη...!
Κάπως έτσι ο άνθρωπος του σήμερα κλείνεται πίσω απο τείχη που έχει φτιάξει
Λόγω της αδυναμίας του να εμπιστευτεί τον συνάνθρωπο
Να τον αγγίξει, να τον αγαπήσει...
Αλλά όλοι έχουμε ανάγκη από αγάπη...
Και αν κάποιος από εμάς αισθάνεται λιγάκι πιο δυνατός
Λιγάκι πιο τρελός ώστε να εμπιστεύεται τον συνάνθρωπο
Και να μπορεί να αγαπήσει
Ας προσπαθήσει να γκρεμίσει αυτά τα τείχη για εκείνους που αγαπά
Και να ακούσει αυτές τις φωνές..
Γιατί δεν υπάρχει μόνο ''Εγώ'' και ''Εσύ''...
Σκοπός μας και ο αγώνας μας πρέπει να συμπεριλαμβάνει και το ''Εμείς''!!!

Πηγή: http://apostagmatakardias.blogspot.com/

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Εσύ, Αυτός και η αγάπη Του

Κράτα στην καρδιά σου τον Θεό. 
Να θυμάσαι πως είσαι παιδί Του.
Παιδί αγαπημένο, μονάκριβο.
Και ότι σε αυτή τη γη είμαστε όλοι περαστικοί.
Γι'αυτό, μη βγάζεις ρίζες 

Προς τα κάτω
Προς τη γη
Στα γήινα, στα υλικά.
Αλλά διαρκώς να κοιτάς προς τα πάνω
Προς Αυτόν

Προς το θέλημά Του.
Την αγάπη του.
Αυτός ποτέ δεν θα σε αφήσει να χαθείς.
Και ό,τι και να κάνεις
Όσο και να Τον πληγώσεις
Όσο μακρυά Του και να'σαι
Εκείνος πάντα θα σε περιμένει και θα σε αγαπά...

Το αύριο κατάντησε ένας εφιάλτης

Το αύριο κατάντησε ένας εφιάλτης
Στη ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων.
Μας απασχολεί το αύριο, μας φοβίζει το μέλλον.
Πολλοί άνθρωποι το αντιμετωπίζουν με φόβο και αγωνία.
Απασχολεί το αύριο τον πατέρα τη μάνα.
Τι να γίνουν τα παιδιά τους;
Θα μπορέσουν να τα ζήσουν και να τα μεγαλώσουν;
Θα μπορέσουν να τα μορφώσουν και να τα αποκαταστήσουν;
Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο νέος.
Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται
Ο γέροντας και η γερόντισσα.
Αν αρρωστήσω, αν μείνω μόνος
Αν με εγκαταλείψουν τα παιδιά μου;
Αυτό το αν, απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους.
Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται ανασφαλή τον εαυτό του για το αύριο.
Ποιος μας εξασφαλίζει το μέλλον, το αύριο;
Την απάντηση μας τη δίνει εκείνος
Που έκανε το σήμερα και το αύριο.
Ο Κύριος είπε:
Μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα;
Πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος
ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων.
Η ανησυχία μας για το αύριο οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.
Το παράδειγμα του Κυρίου είναι πολύ πειστικό.
Αυτός που μεριμνά για τα άνθη του αγρού, αυτός που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού
Είναι ποτέ δυνατό να αδιαφορήσει για τα παιδιά του;
Έχουμε ξεχάσει, έχουμε λησμονήσει, οι περισσότεροι άνθρωποι
Ότι έχουμε πατέρα στον ουρανό.
Σε απασχόλησε ποτέ εάν αύριο θα βγει ο ήλιος, εάν θα έχει οξυγόνο για να αναπνεύσεις;
Γιατί γνωρίζεις πολύ καλά, ότι αυτός που έβγαλε τον ήλιο χθες
Και έδωσε το οξυγόνο σήμερα, θα το κάνει και αύριο.
Διότι γνωρίζει ότι το έχουμε ανάγκη.
Πού οφείλεται η ανησυχία αυτή για το αύριο;
Οφείλεται κατά μέγα μέρος στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.
Είδες ποτέ το παιδί σου να ανησυχεί για το αύριο;
Ποτέ!
Γιατί άραγε;
Διότι γνωρίζει ότι έχει πατέρα που φροντίζει για αυτό.
Γιατί εμείς λησμονούμε ότι έχουμε πατέρα που μεριμνά και φροντίζει για μας;
Για ρίξε μια ματιά στο παρελθόν της ζωής σου.
Δεν πέρασες δυσκολίες, δεν βρέθηκες πολλές φορές σε αδιέξοδο
Και όμως ο Θεός δεν σε εγκατέλειψε, δεν σε άφησε.
Πόσες φορές δεν είδες το χέρι του Θεού να απλώνεται επάνω σου!
Γιατί τώρα ανησυχείς, γιατί αγωνιάς, γιατί χάνεις τον ύπνο σου;
Άλλαξε ο Θεός;
Λιγόστευσε η δύναμη του;
Μη γένοιτο!
Ο Θεός εξακολουθεί να είναι ο πατέρας σου.
Σε σκέπτεται, σε αγαπά, σε παρακολουθεί.
Το αύριο ανήκει στο Θεό.
Στα χέρια Του βρίσκεται η ζωή μας, η υγεία μας, τα παιδιά μας.
Εμπιστεύσου το Θεό.
Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του.
Μην ανησυχείς για το αύριο, για το μέλλον.
Ο Θεός θα σε αναλάβει κάτω από τη σκέπη του.
Βέβαια εμπιστοσύνη στο Θεό δεν σημαίνει μοιρολατρεία, σταύρωμα των χεριών.
Ο γεωργός θα σπείρει το χωράφι του, αλλά ο Θεός θα βρέξει για να καρποφορήσει.
Εμείς θα σκεφτούμε, θα σχεδιάσουμε.
Αλλά ο Θεός θα πραγματοποιήσει.
Ο προφήτης λέγει:
"Εάν μή Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες"
Με αυτό το πνεύμα, με αυτή την πίστη
Ο πιστός άνθρωπος εμπιστεύεται το παρόν και το μέλλον στα χέρια του Θεού.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Δύσκολες ώρες για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

Δύσκολες ώρες περνάει
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος
Ο οποίος μετέβη στη Γερμανία
Όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος
Το έχουν κάνει ήδη εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας
Όπου του έδωσαν ελπίδες
Για το πολύ δύσκολο θέμα υγείας που ...
Τον ταλαιπωρεί και είναι ανάλογο
Με αυτού του Μακαριστού Χριστόδουλου.
Κάποιοι γιατροί του επισήμαναν ότι στην Ελλάδα
Δεν γίνεται κάτι λιγότερο, πιστεύουν δικαιολογημένα μάλλον
Ότι "έξω" σου τρώνε τα λεφτά αλλά ανθρώπινο δικαίωμα του ασθενή
Του οποιουδήποτε ασθενή είναι να προσπαθεί να εξαντλεί
Όλα τα περιθώρια ελπίδας.
Αν είχατε ένα παιδί με καρκίνο με μεταστάσεις
Και οι γιατροί εδώ σας έλεγαν ότι υπάρχει μία πιθανότητα
Στη Γερμανία να σωθεί δεν θα πηγαίνατε;
Ο απλός λαός δεν ήταν αυτός που έτρεχε κατά χιλιάδες να προμηθευτεί
Το νερό του Καματερού, το δηλητήριο του Σκορπιού από την Κούβα
Τη συσκευή όζοντος γνωρίζοντας ότι κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για φούμαρα ;
Πάνω από 1.000.000 Έλληνες όμως προμηθεύτηκαν ...φούμαρα!
Ας μην είναι χολερικοί κάποιοι
Που δεν έχουν νιώσει τι εστί καρκίνος σε προχωρημένο στάδιο.
Είναι η ώρα που χάνεται η ορθολογική σκέψη και ο άνθρωπος το δικαιούται
Παλεύει για την παραμικρή πιθανότητα να γλιτώσει.
Άλλωστε οι θρησκείες υποστηρίζουν τη ζωή.
Στα όντα που ζουν απευθύνονται.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παραιτείται από τη ζωή.
Έτσι μετέβη στο εξειδικευμένο κορυφαίο
Universitätsklinikum Gießen und Marburg GmbH της Γερμανίας
Και σε κανέναν από εμάς δεν πέφτει λόγος να σχολιάσουμε την απόφασή του
Παρά το γεγονός ότι πιθανώς να μη μπορεί να του προσφέρει κάτι παραπάνω.
Όσο σκατόψυχος, καθυστερημένος διανοητικά να είναι κανείς
Δεν μπορεί να υποδεικνύει σε ένα καρκινοπαθή το πώς θα χειριστεί την ασθένειά του.
Επίσης, η παραίτηση από τη ζωή, δεν περιλαμβάνεται στις Χριστιανικές αρχές
Όπως κάποιοι ηλίθιοι διατείνονται, γιατί με αυτή την έννοια
Όποιος πάθει οξεία σκωληκοειδίτιδα, πρέπει να λέει
Α, δεν θα κάνω εγχείριση θα με κάνει ο Θεός καλά;.
Ας σεβαστούν οι λιγοστοί κομπλεξικοί ηλίθιοι το ανθρώπινο δράμα του
Κι ας ευχηθούμε, όπως για κάθε άνθρωπο, να μπορέσει να ζήσει.
Για όποιον δεν το εύχεται υπάρχει και η Νέμεσις.
Ένας καρκίνος 4ου βαθμού με μεταστάσεις παντού
Στο οικογενειακό περιβάλλον του κρετίνου
Σας διαβεβαιώνουμε ότι φέρνει ακόμη
Και τον πιο ηλίθιο στα συγκαλά του.....

Πηγή: http://amethystosbooks.blogspot.com/ 

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Η βραδυνή προσευχή ύστερα από μια κουραστική μέρα

Το βράδυ, κατάκοπος καθώς είμαι
Από το μόχθο της ημέρας
Δεν έχω όρεξη για προσευχή.
Άλλωστε, γιατί να προσευχηθώ;...
Μα πως είναι δυνατό
Να μην έχει κανείς διάθεση επικοινωνίας με τον Κύριο
Έστω και εξουθενωμένος σωματικά;
Μήπως οι οποιεσδήποτε διασκεδάσεις
Ξεκουράζουν τον άνθρωπο;
Όχι, αυτές τον καταπονούν περισσότερο
Ενώ η προσευχή έλκει τη θεία χάρη, που αναπαύει σώμα και ψυχή.
Δεν προσεύχεστε, λοιπόν…
Ή είστε θυμωμένοι με το Θεό ή πιστεύετε ότι δεν Τον έχετε ανάγκη.
Γιατί να προσευχηθώ;
Αναρωτιέστε.
Νιώθετε αυτάρκεια και αυτοϊκανοποίηση.
Είστε χορτάτοι!
Και δεν θέλετε να ζητάτε…
Κάθε βράδυ, όσο κουρασμένοι κι αν είστε, μην παραλείπετε να καταφεύγετε σ’ Εκείνον.
Να προσεύχεστε γονατιστοί ή καθισμένοι.
Και όταν μπορείτε, να σηκώνεστε όρθιοι.
Δεν έχει τόση σημασία ή στάση, φτάνει να προσεύχεστε.
Να ευχαριστείτε τον Κύριο για την ημέρα που πέρασε, όσο δύσκολη κι αν ήταν
Να Τον παρακαλάτε για μια καλή νύχτα και να ζητάτε συγχώρηση
Με βαθειά μετάνοια για τα σφάλματά σας.
Προσευχή τη νύχτα στο κρεβάτι.
Στη διάρκεια της νύχτας, όποτε ξυπνάτε για λίγο και πριν σας ξαναπάρει ό ύπνος
Να προσεύχεστε έτσι όπως είστε ξαπλωμένοι.
Αυτό δεν είναι κακό.
Απεναντίας μάλιστα, αν συνηθίσετε να λέτε την ευχή
Ή κάποιον ψαλμό στα μεσοδιαστήματα του ύπνου
Θα διώχνετε όλους τους κακούς λογισμούς, που σας πολεμούν εκείνη την ώρα.

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ. Παρακλήτου.

Πηγή: http://leimwnas.blogspot.com/ 

Το κατηγορώ ενός παιδιού

Πατέρα και μητέρα
Πρώτα θέλω να σας ευχαριστήσω
Και ύστερα να σας κατηγορήσω
Για ότι κάνατε για μένα.
Πως να το πω;
Μου δώσατε πολλά.
Τα ρούχα, ποτέ δε μου έλειψαν.
Εσείς φροντίσατε να μορφωθώ.
Εσείς με στείλατε στο χοροδιδασκαλείο να μάθω μουσική.
Εσείς στο κολυμβητήριο
Εσείς στα σχολεία ξένων γλωσσών.
Με θρέψατε σαν το θρεφτάρι
Με στολίσετε και μ’ μάθατε να καμαρώνω σαν το παγώνι.
Το γνωρίζω
Ήμουν το είδωλό σας, η μεγάλη σας αδυναμία, ο Θεός σας.
Ποτέ δε μου αρνηθήκατε τίποτα.
Ότι ζήτησα το πήρα.
Και ότι ήθελα το έκανα.
Ποτέ δεν θυμάμαι να μου είπατε ένα όχι.
Ότι ώρα ήθελα έφευγα από το σπίτι.
Και όσες φορές γύριζα στο σπίτι αργά το βράδυ, εσείς πάντα σιωπούσατε.
Ποτέ δεν υψώσατε τη φωνή σας να διαμαρτυρηθείτε.
Τα μόνα λόγια που θυμάμαι είναι η επωδός των λόγων σας:
Αυτό που εγώ στερήθηκα στην ηλικία σου, εσύ να μη το στερηθείς.
Όμως πρέπει να γνωρίζετε πως τώρα σας κατηγορώ.
Ναι, σας κατηγορώ εγώ, το παιδί σας.
Όλα μου τα δώσατε, και εκείνα ακόμα που δεν θα έπρεπε.
Στα παιδικά μου χέρια άμετρος ευδαιμονισμός
Και απόλυτη ελευθερία ήταν δίκοπο μαχαίρι που πλήγωσαν το κορμί μου
Και μάτωσαν την ψυχή μου.
Όλα  μου τα δώσατε και όμως μου αρνηθήκατε το ένα.
Δεν μου δώσατε το Θεό!
Παραμελήσατε να με μάθετε να προσεύχομαι σ’ Αυτόν.
Δεν σύρατε τα βήματά μου στον Ιερό Ναό να εκκλησιαστώ
Και να μεταλάβω των Αχράντων Μυστηρίων.
Δεν μου κάνατε λόγο ποτέ για το κατηχητικό
Και αρνηθήκατε επίμονα να με οδηγήσετε στον Πνευματικό.
Δεν με διδάξατε να μελετώ τον νόμο του Θεού.
Ποτέ δεν μου είπατε πως η τιμή της αγνότητας είναι ο ατίμητος θησαυρός
Που όποιος νέος τον χάσει δεν τον ξαναβρίσκει.
Πότε, αλήθεια, δουλέψατε στην καρδιά μου;
Τι κάνατε για την προσωπικότητά μου;
Λησμονήσατε, να μου πείτε πως η ζωή δεν είναι ένα αδιάκοπο γλέντι
Αλλά ένας συνεχής και αδιάκοπος αγώνας
Με επιτυχίες και αποτυχίες, με νίκες και ήττες, με ευχάριστα και δυσάρεστα.
Για ότι είμαι σήμερα, φταίτε εσείς.
Σας συγχωρώ, αλλά δεν θα σταματήσω να σας κατηγορώ!
Το παιδί σας!

Ο Θεός να μας φωτίζει όλους τους γονείς
Για να κάνουμε αυτό που πρέπει για τα παιδιά μας!

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Το ''Μαζί''

Τι φταις αλήθεια.
Κανείς δε σου 'μαθε το δρόμο για το "εμείς".
Και το χειρότερο, κανένας δε σε εκπαίδευσε
Να επενδύεις στο "εγώ".
Σαν επαίτης εκλιπαρείς μπροστά στην πόρτα του "εσείς".
Έσπασες αμέτρητες φορές τα μούτρα σου, προσπαθώντας
Ανάμεσα σε σκοτάδια ν' ανακαλύψεις το "εσύ".
Σ' έπιανε πάντα πανικός στη θέα και στη σκέψη του "αυτοί".
Και στην απελπισία, στο χαμό σου, φώναξες
Αυτός!
Αυτός!
Κι έπιασες ένα πιστόλι, να πολεμάς.
Τι φταις!
Αν κάποτε καθίσεις λίγο να ξαποστάσεις από τη μάχη σου,
Θυμήσου μια λεξούλα που σου ξέφυγε.
Θα 'θελα να στην κρύψω ανάμεσα στις χούφτες σου
(θυμάσαι το "δαχτυλιδάκι" που παίζαμε παιδιά; )
"Μαζί".
"Μαζί".
Τη λένε τη λεξούλα μου τη μαγική.
Και μη βιαστείς να την πετάξεις.
Μπορεί μια μέρα να σου χρειαστεί.
Πολλά φιλιά.
Συχνά όταν βρίσκομαι σε πανηγύρια, σε γλέντια,
Σε πολύβουες χαρές, αισθάνομαι σα να μην έχω "εισιτήριο".
Σαν να χω βρεθεί εκεί λαθραία.
Μέχρι που μου 'ρχεται να το βάλω στα πόδια.
Είν αυτή η κατάρα που με δέρνει, να διαβάζω ανάποδα τον κόσμο.
Να επικεντρώνω την προσοχή μου στα υστερόγραφα.
Να μην βάζω τίτλους στα κεφάλαια.
Που βρίσκομαι;
Ρωτάς;
Σε μια έρημο και περιφέρομαι άσκοπα.
Σε λίγο θα νυχτώσει και φοβάμαι.
Μου λείπει η σιγουριά της πάχνης στο τζάμι του δωματίου μου.
Μου λείπει το κόκκινο σάλι μου.
Οι πικροδάφνες στους μεγάλους δρόμους
Οι μενεξέδες στα παρτέρια των πάρκων.
Μου λείπει η φλυαρία της μοναξιάς μου.
Ο ζεστός καφές παρέα με το φίλο μου.
Τα σοκολατάκια στην παλιά φοντανιέρα της μαμάς μου.
Η μαρμελάδα από βατόμουρα.
Μου λείπει η τζανεριά στην άκρη του ακάλυπτου.
Το κλουβί με τα καναρίνια στο αντικρινό μπαλκόνι.
Η γάτα μου, η Μάργκω.
Τα χαρτιά και τα μολύβια μου
(Κι ας μην κατάφεραν ποτέ να δώσουν άσυλο στην ψυχή μου).
Σε μια έρημο βρίσκομαι.
Και σε παρακαλώ μη με ρωτάς γιατί.
Ξέρεις πως είμαι ανίκανη να δώσω εξηγήσεις.
Όμως.
Απ όλα περισσότερο, θέλεις να μάθεις τι μου λείπει;
Το παραμύθι.
Το παραμύθι πως μια μέρα θα βρίσκαμε μια όαση μαζί!
Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να πικραίνεσαι.
Γέμισε ο τόπος σαλτιμπάγκους, που ξεπουλούν
Στους πάγκους τους το μέλλον σου.
Γέμισε ο τόπος καταπατητές, που μεταμφιεσμένοι
Σε σωτήρες ακολουθούν σαν τα σκυλιά τα βήματά σου.
Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να μπλοκάρεις.
Σου σερβίρουν σε κονσέρβες αποφάσεις που δε διάλεξες.
Ψάχνουν μεθοδικά να σε απελάσουν από την ψυχή σου.
Να κρεμάσουν τα σχέδια σου ανάποδα, σαν νυχτερίδες,
Στους πασσάλους που οριοθέτησαν τον ορίζοντά σου.
Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να φρικάρεις.
Όμως κρατήσου.
Μην αφεθείς.
Τα πέντε πράγματα που κρύβεις μέσα σου, υπεράσπισέ τα.
Κάτι θα γίνει.
Δεν μπορεί.
Η ζωή ποτέ δεν περιφρόνησε τους εραστές της.
Και κάτι άλλο.
Ίσως πιο ποιητικό.
Φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου.
Κι ύστερα βρες ένα μικρούλι ξέφωτο και κάθισε.
Ν΄ απολαύσεις τ άρωμά τους.
Α!
Κι αν θέλεις μην ξεχάσεις πως υπάρχουν πάντα κάποιοι
Που αξίζει να τους προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο!
Μήπως πρέπει...
Μήπως...
Μια γνώμη λέω.
Να βάλεις "φραγή" σε ορισμένα πρόσωπα που σε περικυκλώνουν
Και ισχυρίζονται ότι αποτελούν το πλαίσιο σου;
Την κορνίζα σου, και καλά.
Και τι κορνίζα Θεέ μου!
Όλο χρυσόσκονη!
Μήπως πρέπει να απενεργοποιήσεις ορισμένα συναισθήματα
Που αποδείχτηκαν υπερβολικά και ανώφελα;
Η γενναιοδωρία, φίλε, έχει κάποια όρια.
Κάποια στοπ.
Όταν τα ξεπεράσεις ξέρεις που οδηγείσαι;
Στο διασυρμό και στην αυτοκαταστροφή.
Έτσι είναι.
Κι ας μη σ αρέσει να το δεις.
Αυτή πια η ανόητη προσμονή σου,
Πως οι "άλλοι" κάποτε θ αλλάξουν.
Ξέχνα την, να χαρείς.
Οι "άλλοι" την έχουν καταβρεί στην πουπουλένια σου πλατούλα.
Εσύ ν αλλάξεις ρότα.
Τώρα.
Αν μπορείς.
Αν δεν μπορείς τουλάχιστον μη θορυβείς.
Έχεις ακούσει μήπως για τη μητέρα Τερέζα;
Καμία σχέση!
Είναι γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν
Ποτέ ν απλώσουν τα "ρούχα" τους στον ήλιο, να τα στεγνώσουν.
Πάντα βρεγμένα τα φορούν.
Δεν είναι η ζωή που φταίει γι αυτό, κι ας της ρίχνουν όλα τα βάρη.
Ούτε οι ίδιοι, βέβαια, φταίνε.
Φταίει το ότι δεν τους χάρισε ποτέ κανείς έναν ήλιο.
Έναν ολόδικό τους ήλιο.
Ν ανατέλλει, να δύει και πάλι ν ανατέλλει λαμπερός μέσα τους.

"Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή"
 Αλκυόνη Παπαδάκη

Πηγή: http://apostagmatakardias.blogspot.com/ 

Η πραγματική αγάπη

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε
Συνυφασμένη με την προσφορά
Τη θυσία, την ανιδιοτέλεια.
Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται
Και να λυπάσαι με αυτόν που πονά.
Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του
Χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν
Να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι.
Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος
Χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή.
Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου
Την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.
Παρεξηγημένη αγάπη είναι όταν ο άλλος γίνεται το αντικείμενο
Με το οποίο ικανοποιώ εγώ τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου.
Κάτι τέτοιο μάλλον προσκόλληση και αδυναμία πρέπει να ονομάζεται παρά αγάπη.
Καταντούμε σε αυτή την παρεξηγημένη κατάσταση
Είτε όταν είμαστε φίλαυτοι  δηλαδή “εγωιστές”
Είτε όταν πάσχουμε από κοινωνική ανασφάλεια.
Σε αυτή την δεύτερη περίπτωση, ο φόβος μη τυχόν και μας απορρίψουν οι άλλοι
Μας κάνει να απαιτούμε συνεχώς επιβεβαίωση
Πες μου ότι με αγαπάς ...
Μα μόλις τώρα σου το είπα !
Η ανασφάλεια, με τις απαιτήσεις που προτάσσει
Μας εμποδίζει από το να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον άλλο
Για αυτό που πραγματικά είναι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο
Που μας εμποδίζουν οι απαιτήσεις που προτάσσει η φιλαυτία, ο «εγωισμός».
Ποια από τις δύο πιο πάνω μορφές αγάπης έχουμε εμείς μέσα μας;
Κριτήριο είναι η στάση μας απέναντι στους δύσκολους ανθρώπους:
Αν τους αγαπούμε και αυτούς με την ίδια προθυμία, τότε η αγάπη μας είναι πραγματική.
Αν όμως αγαπάμε μόνο όσους ανθρώπους βρίσκουμε ευχάριστους και βολικούς
Τότε μάλλον η αγάπη μας εμπίπτει στην δεύτερη κατηγορία.
Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου
Είναι σαν ένα δέντρο που σιγά  σιγά μεγαλώνει
Και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του.
Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της
Καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά
Που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.

Πηγή: http://h-agaph-panta-elpizei.blogspot.com/ 

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Η αλληγορία της άμαξας...

Όπως κοιτάζω αφηρημένος δεξιά
Με τρομάζει ξαφνικά μια απότομη κίνηση της άμαξας.
Σκύβω έξω και βλέπω ότι έχουμε ανέβει στο πεζοδρόμιο.
Φωνάζω στον αμαξά να προσέχει
Κι αυτός αμέσως ξαναμπαίνει στο δρόμο.
Δεν καταλαβαίνω πως αφαιρέθηκε τόσο πολύ
Και δεν είδε ότι ξέφυγε από την πορεία του.
Φαίνεται πως γέρασε.
Γυρίζω το κεφάλι αριστερά
Να κάνω νόημα στον συνταξιδιώτη μου
Να μην ανησυχεί γιατί είναι όλα εντάξει…
Αλλά δεν τον βλέπω πουθενά!
Ταράζομαι.
Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ ως τώρα.
Δεν έχουμε ξαναχαθεί στο δρόμο.
Από την πρώτη μας συνάντηση, δεν έχουμε χωρίσει λεπτό.
΄Ηταν μια σιωπηρή συμφωνία.
Σταμάταγε ο ένας, σταμάταγε κι ο άλλος.
Βιαζόταν ο ένας, πήγαινε γρηγορότερα κι ο άλλος.
Παίρναμε μαζί τη στροφή, αν ο ένας από τους δύο ήθελε να στρίψει.
Μα τώρα, χάθηκε.
Ξαφνικά, έγινε άφαντος.
Μάταια βγάζω το κεφάλι και κοιτάζω τον δρόμο δεξιά κι αριστερά.
Δεν φαίνεται πουθενά.
Ρωτάω τον αμαξά, κι αυτός ομολογεί πως εδώ και λίγη ώρα τον είχε πάρει ο ύπνος στη θέση του
Μου δικαιολογείται ότι πολλές φορές ο ένας από τους δύο αμαξάδες κοιμάται λιγάκι
Και αφήνει τον άλλον να προσέχει τον δρόμο.
Ήταν φορές που και τα άλογα ακόμα σταματούσαν να πηγαίνουν με τον δικό τους ρυθμό
Και ακολουθούσαν τον ρυθμό των αλόγων της διπλανής άμαξας.
Ήμαστε σαν δύο άτομα που τα οδηγούσε η επιθυμία, σαν δύο πρόσωπα
Με ένα μυαλό, σαν δύο άνθρωποι σε ένα σώμα.
Κι έξαφνα,μοναξιά,σιωπή,αμηχανία….
Να έπαθε κάποιο ατύχημα την ώρα που εγώ, αφηρημένος, δεν κοιτούσα προς το μέρος του;
Μήπως πήραν τα άλογα λάθος δρόμο, αφού και τους δύο αμαξάδες τους πήρε ο ύπνος….
Μπορεί, όμως, και να προχώρησε η δική του άμαξα χωρίς να αντιληφθεί ο αμαξάς του
Την απουσία μας, και να συνέχιζαν τώρα την πορεία τους προπορευόμενοι.
Βγάζω το κεφάλι μου απ’ το παραθυράκι άλλη μια φορά και φωνάζω:
"Εεειιι!!!"
Περιμένω λίγα δευτερόλεπτα και ξαναφωνάζω στον έρημο δρόμο:
"Γειαααααααααααα!!!"
Και ξανά, ακόμα μια φορά:
"Που είσαι;"
Καμία απάντηση.
Θα έπρεπε άραγε να γυρίσω πίσω…
Ή μήπως να μείνω ακίνητος εδώ που είμαι και να τον περιμένω….
Ή να πω, καλύτερα, στον αμαξά να τρέξει για να τον προφτάσουμε;
Πάει πολύς καιρός που δεν μου ήταν πρόβλημα αυτές οι αποφάσεις.
Είχα αποφασίσει, εκεί και τότε, να είμαι δίπλα του και να τον ακολουθώ
Όπου θα μας έβγαζε ο δρόμος.
Τώρα όμως….
Ο φόβος μήπως χάθηκε και η ανησυχία πως μπορεί κάτι να έπαθε όλο και υποχωρούν
Και στη θέση τους εμφανίζεται ένα συναίσθημα διαφορετικό.
Και αν αποφάσισε να μη συνεχίσει μαζί μου;
Μετά από λίγο συνειδητοποιώ πως όσο και να περιμένω, δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει.
Πάντως, όχι στο μέρος αυτό.
Οι επιλογές μου είναι να συνεχίσω ή να μείνω εδώ και να πεθάνω.
Να πεθάνω.
Με ερεθίζει αυτή η ιδέα.
Ξεζεύω τα άλογα και ζητάω από τον αμαξά να κατέβει.
Μας κοιτάζω:
Την άμαξα, τον αμαξά, τα άλογα, εμένα τον ίδιο….
Έτσι αισθάνομαι: διχασμένος, χαμένος, συντρίμμια.
Αλλού οι σκέψεις μου, αλλού τα συναισθήματά μου, αλλού το σώμα, αλλού η ψυχή μου.
Και το μυαλό μου, η συνείδηση του εαυτού μου καθηλωμένα εκεί….
Σηκώνω τα μάτια και κοιτάζω τον δρόμο μπροστά.
Από εδώ που βρίσκομαι, το τοπίο μοιάζει βαλτότοπος.
Λίγα μέτρα πιο πέρα, το έδαφος γίνεται έλος.
Εκατοντάδες έλη και λάσπες  όλα δείχνουν πως το μονοπάτι είναι ολισθηρό και επικίνδυνο…
Δεν είναι η βροχή που μούσκεψε το χώμα.
Είναι τα δάκρυα όσων πέρασαν κάποτε από αυτόν τον δρόμο και θρηνούσαν μιαν απώλεια.
Το ίδιο και τα δικά μου, νομίζω…σύντομα θα μουσκέψουν το μονοπάτι….
Έτσι ξεκινάει ο δρόμος των δακρύων.
Έτσι, φέρνοντάς μας σε επαφή με αυτό που πονάει.
Γιατί έτσι μπαίνει κανείς σ΄αυτό το μονοπάτι, με αυτό το βάρος, με αυτό το φορτίο.
Και ακόμη, με την αναπόφευκτη  αν και πάντοτε απατηλή  πεποίθηση, ότι δεν πρόκειται να το αντέξουμε.
Παρόλο που φαίνεται απίστευτο, όλοι νομίζουμε στην αρχή του δρόμου πως είναι αβάσταχτος.
Δεν είναι δικό μας το φταίξιμο, ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο δικό μας το φταίξιμο…
Μας έμαθαν από το σχολείο να πιστεύουμε ότι είμαστε βασικά ανίκανοι
Να αντέξουμε τον πόνο μιας απώλειας.
Ότι κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου.
Ότι θα πεθαίναμε αν μας άφηνε αυτός που αγαπάμε, και δεν θα μπορούσαμε να υποφέρουμε
Ούτε για ένα λεπτό τον ακραίο πόνο μιας σημαντικής απώλειας
Γιατί η θλίψη είναι ζοφερή και καταστροφική…
Κι εμείς ζήσαμε όλη μας τη ζωή με βάση αυτές τις σκέψεις…
Ωστόσο, όπως σχεδόν πάντοτε συμβαίνει, οι αντιλήψεις αυτές που διδαχτήκαμε
Κι έγιναν δικές μας πεποιθήσεις, είναι μια συντροφιά επικίνδυνη.
Συχνά λειτουργούν σαν φοβεροί εχθροί και κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό
Από αυτό που υποτίθεται ότι αποτρέπουν.
Στην περίπτωση του πένθους
(σ.σ. λέγοντας "πένθος" δεν εννοώ μόνο τον θάνατο, αλλά
Και τον χωρισμό από κάποιο αγαπημένο πρόσωπο)
Για παράδειγμα, μας αποπροσανατολίζουν από την πορεία μας
Προς την οριστική απελευθέρωση, από αυτό που δεν υπάρχει πια.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε “περισσότερο”
Δεν είναι να αγαπάμε "λιγότερο"
Αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας
Να μη μένουμε κολλημένοι σ΄αυτό που δεν υπάρχει πια.
Να χαιρόμαστε τη στιγμή, όσο διαρκεί
Και να προσπαθούμε να την κάνουμε όσο γίνεται καλύτερη.
Να ζούμε ρισκάροντας κάθε λεπτό της ζωής μας.
Τέλος, να μη ζήσουμε αύριο με τη σκέψη στη σημερινή μέρα που ήταν τόσο ωραία
Γιατί αύριο θα έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε ότι φέρει το αύριο.
Και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε κι αυτό εξίσου ωραίο….

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ
"Ο Δρόμος των Δακρύων Φύλλα Πορείας ΙΙΙ"

Πηγή: http://apostagmatakardias.blogspot.com/ 

Οι γυναίκες να υποτάσσεσθε στους άνδρες σας...

Είπε ο Απόστολος Παύλος:
Οι γυναίκες να υποτάσσεσθε στους άνδρες σας
Όπως στον Κύριο
Διότι ο άντρας είναι η κεφαλή της γυναίκας
Όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή της εκκλησίας. 
Ούτε ο άνδρας που τα ακούει αυτά, επειδή έχει εξουσία
Να βρίζει και να χτυπάει
Αλλά να παρακινεί στο καλό, να συμβουλεύει
Και επειδή η γυναίκα είναι περισσότερο από αυτόν ατελής
Να προσπαθεί να την πείσει με συλλογισμούς.
Χέρια ποτέ να μην απλώνει.
Μακριά όλα αυτά από έναν άνθρωπο, που είναι ψυχικά ελεύθερος.
Να μην χρησιμοποιεί επίσης ούτε ύβρεις, ούτε προσβολές, ούτε χλευασμούς
Αλλά, επειδή είναι περισσότερο επιπόλαιο, να την κατευθύνει.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Σε σένα που είσαι άρχοντας...

Θέλω να σου πω ότι ο άρχοντας
Δεν ξεχωρίζει από τη χλαμύδα και τη ζώνη
Ούτε από τη φωνή του κήρυκα
Που αναγγέλλει την άφιξή του
Αλλά από το ότι αναζωογονεί αυτούς
Που έχουν καταπονηθεί
Και διορθώνει τα κακώς έχοντα
Τιμωρεί την αδικία
Δεν επιτρέπει όμως να διώκεται το δίκαιο από την εξουσία.
Άλλωστε γνωρίζω το θάρρος σου
Την παρρησία με την οποία ομιλείς
Την υψηλή σου νοημοσύνη
Την περιφρόνηση των βιοτικών
Το μίσος σου κατά της πονηριάς
Την ηπιότητα και τη φιλανθρωπία που κατεξοχήν αρμόζει στον άρχοντα.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Το όνομα του παιδιού μου

Κατά την αρχαία τάξη της Εκκλησίας μας
Το όνομα δίδεται στο παιδί
Την όγδοη ημέρα από τη γέννησή του.
Στο Ευχολόγιο υπάρχει ειδική ακολουθία.
Στις μέρες μας η ονοματοδοσία
Έχει συνδεθεί εθιμικά με το βάπτισμα.
Πρέπει απαραίτητα να είναι όνομα χριστιανικό
Για να έχει το παιδί προστάτη του τον Άγιο
Του οποίου φέρει το όνομα.
Για λόγους ιστορικής συνέχειας η Ιερά Σύνοδος
Δέχτηκε να δίνονται και ονόματα από την αρχαιότητα.
Άλλα όμως ονόματα δεν πρέπει να δίνονται.
Το όνομα είναι δηλωτικό του προσώπου
Και ένα πρόσωπο έχει... Ε Ν Α  όνομα!
Η επιμονή κάποιων γονέων
Να θέλουν να δώσουν στο παιδί τους δύο και τρία ονόματα είναι αυθαίρετη.
Ξεκινά από μικροσυναισθηματισμούς
Για να ικανοποιήσουν τους παππούδες  και τις γιαγιάδες.
Άλλοι, ενώ έταξαν το παιδί τους κατά την κύηση σε έναν Άγιο
Την ώρα της βάπτισης θέλουν να δώσουν και δεύτερο όνομα
Πράγμα που αθετεί το τάξιμό τους.
Έτσι, καταλήγουμε να φωνάζουμε το παιδί, όχι με το ονομά του
Αλλά με ένα υποκοριστικό που προέρχεται
Από την κακοποιημένη σύντμηση του ενός ή τη σύνθεση των περισσοτέρων ονομάτων.
Το όνομα του παιδιού σας είναι προορισμένο για την αιωνιότητα
Και αυτή η προοπτική του προσδίδει ιερότητα.
Ως χριστιανοί οφείλουμε να σεβόμαστε την παράδοση της Εκκλησίας μας
Και να μην κάνουμε του κεφαλιού μας.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Συγχωρώ!

Συγχωρώ θα πει στ' αλήθεια να θυμάμαι
Πως κανένας δεν είναι τέλειος.
Πως ο καθένας μας μπορεί να γλιστρήσει
Ενώ θέλει πολύ να παραμείνει όρθιος.
Πως ο καθένας μας λέει πράγματα
Που ευχόμασταν να μην τα έχει πει.
Πως όλοι μπορεί να ξεχάσουμε
Ότι πιο μεγάλη σημασία έχει να αγαπάς
Παρά να διεκδικείς το δίκιο σου.
Συγχωρώ θα πει
Πως είμαστε πιο σημαντικοί από τα λάθη μας.
Πως είμαστε συχνά γεμάτοι συμπόνοια για τα σφάλματα των άλλων
Για να είμαστε πονετικοί στα λάθη τα δικά μας.
Συγχωρώ θα πει
Πως έχω στην καρδιά μου χώρο
Για να ξεκινήσω ξανά
Και ξανά..
Και ξανά...
Και ξανά....

Πηγή: http://h-agaph-panta-elpizei.blogspot.com/ 

Ο Ανάδοχος

Ο ρόλος του δεν είναι απλά να φροντίσει
Για τα πρακτικά ζητήματα ή να κάνει δώρα στο παιδί
Ή για να δημιουργήσει κοινωνικές σχέσεις.
H παρουσία του είναι ουσιαστική και απαραίτητη.
Εγγυάται στην Εκκλησία για τον νεοφώτιστο
Και την πρόοδό του στην πίστη.
Στις περιπτώσεις του νηπιοβαπτισμού
Αναπληρώνει την έλλειψη βούλησης του νηπίου
Ομολογεί πίστη εξ ονόματός του
Αλείφει με το καθαγιασμένο λάδι
Που ο λειτουργός θα ρίξει στις παλάμες του
Το κεφάλι του παιδιού και όλο του το σώμα.
Αναλαμβάνει την υποχρέωση να συμπράξει μαζί με τους γονείς
Στη χριστιανική ανατροφή του παιδιού.
Έτσι, ανάδοχος δεν μπορεί να είναι αλλόθρησκος
Ή άλλου δόγματος (Ρωμαιοκαθολικός, Προτεστάντης κ.α.)
Ή άνθρωπος που αρνείται την ορθόδοξη πίστη και ομολογεί αθεΐα.
Εάν είναι έγγαμος, οφείλει οπωσδήποτε να έχει τελέσει θρησκευτικό γάμο.
Επίσης, να έχει και την κατάλληλη ηλικία.
Με άλλα λόγια, ο ανάδοχος πρέπει να είναι συνειδητό μέλος της Εκκλησίας
Άνθρωπος με ζωντανή πίστη και συνεπή χριστιανική ζωή.
Ο ανάδοχος πολύ νωρίς θεωρήθηκε ως πνευματικός πατέρας του αναδεκτού ή της αναδεκτής.
Για αυτό λόγω της πνευματικής αυτής συγγένειας  δεν μπορούν να συνάψουν γάμο. 
Γάμος επίσης δεν μπορεί να γίνει μεταξύ παιδιών που έχουν τον ίδιο ανάδοχο
Επειδή θεωρούνται πνευματικά αδέλφια.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Οι καλύτερες μαμάδες είναι οι... μπαμπάδες

Ιδανικοί για τη φροντίδα βρεφών
Από τη φύση τους φαίνεται πως είναι οι άντρες
Καθώς όπως ανακάλυψαν αμερικανοί επιστήμονες
Τα επίπεδα της ορμόνης «τεστοστερόνη»
Που πυροδοτεί τις εξάρσεις της ανδρικής… παρόρμησης
Φθίνουν άμεσα όταν κάποιος γίνεται πατέρας.
Αποτέλεσμα της διαδικασίας είναι ο πατέρας να είναι
Περισσότερο αφοσιωμένος στην οικογένεια
Αφού δεν θα έχει ορμονική ώθηση για σεξουαλικές επαφές.
Το έναυσμα για τη μελέτη ήταν όχι κάποια παρατήρηση
Στη συμπεριφορά του νέου πατέρα
Αλλά η ομοιότητα του ανθρώπου με είδη ζώων
Των οποίων τα αρσενικά αναλαμβάνουν τη φροντίδα των νεογνών τους.
Στο πλαίσιο της μελέτης, ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν στο Ιλινόι των ΗΠΑ
Έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 624 νεαρούς άνδρες έως 26 ετών
Πριν και μετά την απόκτηση απογόνων.
Αυτό που ανακάλυψαν, μέσα από εργαστηριακούς ελέγχους
Και σε συνδυασμό με την ενασχόληση που είχαν με τα βρέφη τους
Ήταν ότι μόλις κάποιος γινόταν πατέρας, τα επίπεδα της τεστοστερόνης έπεφταν δραματικά. Μάλιστα, όσοι είχαν νεογέννητα μικρότερα των 30 ημερών
Είχαν εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης.
Επιπλέον, όλοι όσοι ασχολούνταν ιδιαίτερα με τη φροντίδα των βρεφών τους
Είχαν ακόμη πιο λίγη τεστοστερόνη στο αίμα τους.
Οι ειδικοί το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό
Καθώς η φύση έχει προβλέψει ότι η τεστοστερόνη είναι υπεύθυνη για την ώθηση
Σε ερωτική πράξη, με απόλυτο στόχο την τεκνοποίηση.
Έτσι, από τη στιγμή που έρχεται το παιδί στη ζωή
Δεν έχει και αιτιολογία ύπαρξης η ορμόνη στον οργανισμό και μάλιστα σε υψηλά επίπεδα.
Τα νεογνά δηλαδή προκαλούν στους μπαμπάδες τους ένα τύπο «βιοχημικού ευνουχισμού».
Όσο και εάν υπάρχει ως εντύπωση πως η μητέρα είναι αυτή που συνδέεται με το μωρό
Επειδή κυοφορεί και θηλάζει και ότι ο πατέρας είναι εκτός αυτής της βιολογικής σχέσεις
Και οι άνδρες είναι τελικά βιολογικά προγραμματισμένοι γι’ αυτή τη σοβαρή ευθύνη
Εξηγεί ο Κρίστοφερ Κουζάβα, ένας εκ των υπευθύνων της μελέτης.
Ο ίδιος λέει πως «η πατρότητα και οι απαιτήσεις που έχει ένα βρέφος
Προϋποθέτουν πολλές συναισθηματικές μεταβολές και σωματικές αλλαγές.
Η έρευνα αποδεικνύει ότι η βιολογία του άνδρα μπορεί να αλλάξει σημαντικά
Ώστε να μπορέσει να εκπληρώσει τις απαιτήσεις που του επιβάλει η κατάσταση της πατρότητας.
Επιπλέον, οι ειδικοί εκτιμούν πως τα μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης μπορεί να παρέχουν Προστασία στον οργανισμό έναντι αρκετών χρόνιων νοσημάτων
Γεγονός που εξηγεί γιατί οι παντρεμένοι και οι πατεράδες γενικά χαίρουν καλύτερης υγείας
Από τους συνομήλικούς τους διαζευγμένους ή εργένηδες.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας ο Δρ Άσλεϊ Γκρόσμαν
Από τη Βρετανική Ενδοκρινολογική Εταιρείας τα χαρακτηρίζει ως «εξελικτικά
Αν αποδεχθούμε την άποψη ότι οι άνδρες με χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης
Είναι πιθανότερο να είναι μονογαμικοί και να εμπλέκονται πιο ενεργά
Στην φροντίδα των παιδιών τους.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να ελέγξουμε σε βάθος
Τη σχέση των επιπέδων της τεστοστερόνης με την συμπεριφορά του άνδρα
Πριν καταλήξουμε σε οριστικά συμπεράσματα.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση
Proceedings of the National Academy of Sciences

Πηγή: http://santoriniosgamos.blogspot.com/ 

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Την προσευχή 'Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με" να τη λέτε ολόκληρη

Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με
Αλλά παιδιά μου, προσέξτε αυτό που θα σας ειπώ:
Την προσευχή αυτή, να τη λέτε ολόκληρη
Και όχι όπως συνηθίζουν μερικοί και την κόβουν
Δήθεν για συντομία, και λένε τη μισή
Αυτό είναι πλάνη και απαράδεκτο από τους αγίους Πατέρες
Διότι με το να παραλείπουμε το «Υιέ του Θεού»
Αφαιρούμε τη θεολογική έννοια της προσευχής αυτής
Η οποία είναι μεν απλή, αλλά είναι θεολογική
Και συμπεριλαμβάνει ολόκληρο το Μυστήριο
Της ενσάρκου οικονομίας του Υιού και Λόγου του Θεού
Όπως λέγει κι ο Άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης.
Πρέπει να ξέρετε πως η πλάνη του διαβόλου
Από το σημείο αυτό αρχίζει
Στους αγωνιζόμενους να αποκτήσουν τη θεία και ουράνια αυτή προσευχή
Η οποία πρέπει να γίνει ένα με την αναπνοή μας
Κι όταν συνηθίσουμε να την λέμε σωστά από την αρχή
Τότε ο νους μας θα καθαρίσει από κάθε γήινη έννοια
Εύκολα τότε θα μπαίνει ο νους μας στην καρδιά
Η οποία στην αρχή θα αρχίζει να πιέζεται
Να πονεί, θα μας φέρνει δύσπνοια, στενοχώρια
Αν επιμείνουμε να λέμε έντονα την ευχή
Επιμένω ολόκληρη και όχι τη μισή
Τότε θα αρχίζουν να υποχωρούν τα πάθη και οι ανθρώπινες αδυναμίες
Που μόνιμα φωλιάζουν στην καρδιά μας
Η οποία άμα καθαρίσει τότε θα ανάψει το λυχνάρι του θείου φωτός
Δηλαδή θα αρχίσουν οι ουράνιες ελλάμψεις
Θα στηθεί ο θρόνος του Θεού.

Γέροντας Φιλάρετος

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Το σημείο του Σταυρού και η σημασία του

Βλέπετε, αδελφοί μου, ο Τίμιος και Άγιος, Σταυρός
Πόσο βοηθά τον άνθρωπο.
Και όποιος τον κάμνει τον Σταυρό
Ποτέ δεν έχει ζημία
Αλλά τον φυλάγει από κάθε λογής φαρμακερό πράγμα
Και από κάθε δαιμονική πείραξη.
Και ο άνθρωπος τον έχει σημαδεμένο απάνω του.
Να ανταμώσει τα τρία δάκτυλα της δεξιάς χειρός του
Και να τα βάλει πρώτον στο μέτωπο
Ύστερα στον ομφαλό
Έπειτα στο δεξιό βυζί
Ύστερα στο ζερβί βυζί
Και να σκύπτει έως χαμηλά και πάλι να σηκώνεται...
Και ο Σταυρός, αδελφοί μου, πως είναι, μάθετε:
Όταν βάνομε το χέρι μας στο κεφάλι
Φανερώνει ο Θεός, οπού ήταν στον ουρανό
Και όταν το βάλομε στον ομφαλό
Φανερώνει πως εκατέβη στην γη καί εσαρκώθη
Και όταν το βάνομε στο δεξιό μέρος άνωθεν του βυζιού
Φανερώνει πως είναι δίκαιος και αθάνατος
Και πως θέλει βάλει τους δικαίους στα δεξιά του μέρη
Και όταν το βάλομε στο ζερβό μέρος
Φανερώνει πως θέλει κρίνει όλα τα έθνη
Και θέλουν στέκονται στο ζερβό του μέρος
Και να τους βάλει στην κόλαση.

Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Η ύψωση του Τιμίου Σταυρού



Σώσον Κύριε τον λαόν σου
Και ευλόγησον την κληρονομίαν σου
Νίκας τοις Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος
Και το σον φυλάττων δια του Σταυρού σου πολίτευμα.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Α, αυτός που μ' επαινεί, αυτός είναι καλός

Με τον έπαινο από μικρά τα παιδιά μας
Τα οδηγούμε στον εγωισμό.
Και τον εγωιστή μπορεί και να τον κοροϊδεύεις
Αρκεί να του λέεις ότι είναι καλός
Να του φουσκώνεις το εγώ του.
Κι έτσι σου λέει:
«Α, αυτός που μ' επαινεί, αυτός είναι καλός».
Αυτά δεν είναι σωστά πράγματα.
Επειδή ο άνθρωπος μεγαλώνει με τον εγωισμό
Αρχίζουν τα μπερδέματα μέσα του
Υποφέρει, δεν ξέρει τι κάνει.
Αιτία της ψυχικής ακαταστασίας είναι ο εγωισμός.
Αυτό το πράγμα και οι ίδιοι οι ψυχίατροι
Άμα το μελετήσουν, θα το βρουν
Ότι ο εγωιστής είναι άρρωστος.
Έτσι να οδηγείτε και τα παιδιά του σχολείου.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Αλλιώς γίνονται απροσάρμοστα.
Δεν ξέρουνε τι κάνουν και που βαδίζουν
Και αιτία είμαστε εμείς, που τα κάναμε έτσι.
Δεν τα οδηγήσαμε στην αλήθεια, στην ταπείνωση, στην αγάπη του Θεού.
Τα κάναμε εγωιστές και να το αποτέλεσμα τώρα!

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Τι είναι ζωή;

Η ζωή είναι μια ευκαιρία. Επωφεληθείτε.
Η ζωή είναι ομορφιά. Θαυμάστε την.
Η ζωή είναι ευδαιμονία. Δοκιμάστε την.
Η ζωή είναι όνειρο. Πραγματοποιήστε το.
Η ζωή είναι πρόκληση. Αντιμετωπίστε την.
Η ζωή είναι καθήκον. Εκπληρώστε το.
Η ζωή είναι παιχνίδι. Παίξτε το.
Η ζωή είναι ακριβή. Προσέξτε την.
Η ζωή είναι πλούτος. Διατηρήστε τον.
Η ζωή είναι αγάπη. Απολαύστε την.
Η ζωή είναι μυστήριο. Γνωρίστε το.
Η ζωή είναι υπόσχεση. Κρατήστε την.
Η ζωή είναι λύπη. Ξεπεράστε την.
Η ζωή είναι τραγούδι. Τραγουδήστε το.
Η ζωή είναι αγώνας. Δεχτείτε τον.
Η ζωή είναι τραγωδία. Κάντε κουράγιο.
Η ζωή είναι περιπέτεια. Τολμήστε.
Η ζωή είναι ζωή. Σώστε την!
Η ζωή είναι τύχη. Εκμεταλλευτείτε την.
Η ζωή είναι πολύ πολύτιμη. Μην την καταστρέφετε.

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Σε συκοφάντησαν... προσευχήσου και ο Θεός θα σε ανταμείψει

Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής
Από τη συκοφαντία
Είτε στην πίστη συκοφαντείται κάποιος
Είτε στη διαγωγή.
Και κανείς δεν μπορεί να μένει αδιάφορος
Όταν συκοφαντείται
Παρά μόνο εκείνος που στρέφει τα μάτια του στο Θεό
Τον μόνο που μπορεί να μας λυτρώσει από τον κίνδυνο
Να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια
Και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα.
Όσο εσύ προσεύχεσαι μ' όλη σου την ψυχή
Για εκείνον που σε συκοφάντησε
Τόσο και ο Θεός πληροφορεί για την αθωότητά σου
Όσους σκανδαλίστηκαν εξαιτίας της συκοφαντίας.

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Πολλές φορές οι γονείς πληγώνουν το παιδί

Πολλές φορές οι γονείς
Και κυρίως η μητέρα
Πληγώνουν το παιδί γι' αταξία που έκανε
Και το μαλώνουν υπερβολικά.
Τότε αυτό πληγώνεται.
Ακόμη κι αν δεν το μαλώσεις εξωτερικά
Και μέσα σου το μαλώσεις κι αγανακτήσεις 
Ή το κοιτάξεις άγρια, το παιδί το καταλαβαίνει.
Νομίζει ότι η μητέρα δεν το αγαπάει.
Ρωτάει την μάνα:
Μ' αγαπάεις, μαμά;
Ναι, παιδί μου.
Αλλά αυτό δεν πείθεται.
Έχει πληγωθεί.
Η μητέρα το αγαπάει, θα το χαϊδέψει μετά
Αλλά αυτό θα κάνει το κεφάλι πίσω.
Δεν δέχεται το χάδι
Το νομίζει υποκρισία
Γιατί έχει πληγωθεί.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Γνωρίσματα της λογικής και ενάρετης ψυχής

Γνωρίσματα της λογικής και ενάρετης ψυχής
Είναι το βλέμμα
Το βάδισμα
Η φωνή
Το γέλιο
Ο τόπος που συχνάζει
Οι άνθρωποι που συναναστρέφεται.
Όλα αυτά έχουν αλλάξει εντελώς
Στην ενάρετη ψυχή
Κι έχουν προσαρμοσθεί προς το ευπρεπέστερο.
Γιατί ο θεοφιλής νους των ψυχών αυτών
Σαν ανύσταχτος θυρωρός, αποκλείει
Να μπαίνουν τα κακά και αισχρά υπονοούμενα
Σε κάθε τέτοιο γνώρισμα

Άγιος Αντώνιος.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Ο πατέρας μου

4  ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα!
7  ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόσα πολλά!
8  ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά.
12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται.
14 ετών: Ο πατέρας μου; Ασε καλύτερα!
21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου!
25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα.
30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα.
35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά.
50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό;
60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία!
65+ετών: Α, ρε πατέρα!
Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας!

Οφείλουμε να φανερώνουμε ότι είμαστε στ' αλήθεια άνθρωποι

Όπως κάθε τέχνη διαμορφώνει διακοσμητικά
Την ύλη που χρησιμοποιεί
Κι' επιδεικνύει έτσι την αρετή της
Όπως π.χ. αυτός που επεξεργάζεται το ξύλο 
Ή ο άλλος το χαλκό και άλλος το χρυσό και τον άργυρο
Έτσι κι εμείς, όταν ακούμε για την καλή ζωή
Και την ενάρετη και αρεστή στο Θεό συμπεριφορά
Οφείλουμε να φανερώνουμε ότι είμαστε στ' αλήθεια άνθρωποι
Δηλαδή όντα λογικής ψυχής (στη διάθεση και στις αντιδράσεις μας)
Και όχι μονάχα ως προς τη διάπλαση του σώματος.
Η αληθινά λογική και θεοφιλής ψυχή
Γνωρίζει αμέσως ποια θέση να πάρει σ' όλα τα ζητήματα της ζωής.
Και παρακαλεί τρυφερά για επιείκεια το Θεό
Και Τον ευχαριστεί ειλικρινά γιατί όλη της η ορμή
Και η διάνοια είναι προς το Θεό.

Άγιος Αντώνιος

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Αγάπη!!!

Αν το να δίνεις σήμερα είναι Ζωή
Τότε αξίζει να πεθάνεις.
Μα και αν ο θάνατος αυτός δε θα'ναι μια ζωή
Τότε αξίζει να ζεις για να δίνεις.
Και αν είναι αγάπη αυτό που θα δώσεις
Τότε πως λέγεται αυτό που θα πάρεις;
Μα κι'αν πάλι δεν πάρεις
Τότε μείνε και δώσε περισσότερη αξία στην αγάπη
Είναι το μόνο που αξίζει να κάνεις.

Δώσε του το άκρο της ράβδου σου, και τα άλλα παρόμοια...

Σε κάθε περίσταση να θυμάσαι
Ότι καλύτερη είναι η βοήθεια που προέρχεται
Από την προφύλαξη, παρά από τα έργα. 
Μη γίνεσαι φίλος με εκείνον που αγαπά τα γέλια
Ή αγαπά να κοροϊδεύει τους ανθρώπους
Επειδή σε οδηγεί σε συνήθειες
Που έχουν νωθρότητα και αμέλεια.
Μην δείχνεις ποτέ ευχάριστο πρόσωπο σε εκείνον
Ο οποίος ζει ακόλαστη ζωή
Αλλά να προσέχεις να μην τον μισήσεις
Και αν θέλεις να σωθεί από την αμαρτία του
Βοήθησε τον
Και έως  θανάτου  να φροντίσεις να τον σώσεις
Εάν όμως υπάρχεις και εσύ ακόμα ασθενής και γεμάτος πάθη
Να αποστραφείς την γιατρειά του άλλου
Διότι όπως λέγουν οι πατέρες
Δώσε του το άκρο της ράβδου σου, και τα  άλλα παρόμοια...

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Μαθαίνεις...

Μετά από λίγο μαθαίνεις
Την ανεπαίσθητη διαφορά
Ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
Και να αλυσοδένεις μια ψυχή.
Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια
Και αρχίζεις να μαθαίνεις
Πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις
Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου
Με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας
Και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού
Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
Όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα
Γιατί το έδαφος του Αύριο
Είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια
Και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο
Να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.
Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου
Μπορεί να σου κάνει κακό.
Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
Αντί να περιμένεις κάποιον
Να σου φέρει λουλούδια
Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις
Και μαθαίνεις… μαθαίνεις
Με κάθε αντίο μαθαίνεις

Χόρχε Λούις Μπόρχες

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

ταπείνωση και Ταπείνωση

Άλλη είναι η ταπείνωση
Που προέρχεται από τον φόβο του  Θεού
Και άλλη η ταπείνωση
Που προέρχεται από την αγάπη του Θεού.
Άλλος ταπεινοφρονεί για τον φόβο του Θεού
Και άλλος για την αγάπη του Θεού
Και στον πρώτο που ταπεινώνεται  για την φόβο του Θεού
Ακολουθεί ειρήνη των μελών του σώματος
Και καλή τάξη των αισθήσεων
Και καρδιά συντριμμένη σε κάθε καιρό
Στον δεύτερο που ταπεινώνεται για την αγάπη του Θεού
Ακολουθεί πολλή απλότητα
Και καρδιά που αυξάνει και δεν περιορίζεται.

Γιορτή ή γενέθλια;

Όλοι μας πρέπει να εορτάζουμε
Τη μνήμη του Αγίου μας
Και όχι τα γενέθλια μας.
Ή Άγία μας Εκκλησία καθόρισε να τελούνται
Τρία μόνον γενέθλια:
Του Χριστού, της Παναγίας
Και του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Εμείς οι Όρθόδοξοι τιμούμε τον Αγιο μας
Τον έχουμε προστάτη, μεσίτη και βοηθό
Και αγωνιζόμαστε να Τον μιμηθούμε
Ζώντας με κέντρο πάντοτε τον Θεάνθρωπο Χριστό
Δηλαδή ζούμε θεανθρωποκεντρικά.
Οι Παπικοί ζουν με κέντρο τον άνθρωπο
Δηλαδή ανθρωποκεντρικά (εξ και ό εορτασμός των γενεθλίων)
Ενώ οι Προτεστάντες (Ευαγγελικοί, Πεντηκοστιανοί κ.λπ.)
Εορτάζουν τα γενέθλια επειδή δεν έχουν Άγιους.
Η συνήθεια λοιπόν εορτασμού των γενεθλίων
Ήλθε από τη Δύση και είναι άντορθόδοξη.
Τουλάχιστον να γνωρίζουμε!

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Κριτήρια αρετής

Αυτοί που λένε
Πως θέλουν να ζήσουν την ενάρετη
Και ευλαβή και ένδοξη ζωή
Δεν πρέπει να κρίνονται από το πλαστό ήθος
Εξωτερική συμπεριφορά
Ούτε από την ψεύτικη πολιτεία
Αλλά να κρίνονται από τα ίδια τα έργα τους
Όπως οι τεχνίτες, ζωγράφοι και ανδριαντοπλάστες
Διότι αυτά δείχνουν θετικά την ενάρετη
Και θεοφιλή πολιτεία τους
Και από το εάν αποστρέφονται σαν παγίδες
Όλες τις πονηρές ηδονές
Πράγμα που δείχνει αρνητικά την ενάρετη πολιτεία τους.

Άγιος Αντώνιος

Η αμέλεια και οι βιοτικές ελπίδες

Όσοι εξαπατώνται και παρασύρονται
Από ελπίδες βιοτικών απολαύσεων
Αν και γνωρίζουν σε όλο το βάθος
Όσα πρέπει να γίνουν για τη θεάρεστη ζωή
Και δεν τα εφαρμόζουν
Αυτοί παθαίνουν κάτι παρόμοιο
Μ' εκείνους, που αγόρασαν μεν τα φάρμακα
Και τα όργανα της ιατρικής
Αλλά ούτε γνωρίζουν
Ούτε φροντίζουν να τα χρησιμοποιήσουν.

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Τον ταπεινό τον προστατεύει ο Κύριος...

Όποιος θέλει να ασκεί την προσευχή
Χωρίς χειραγωγό
Και μέσα στην υπερηφάνεια του φαντάζεται
Ότι μπορεί να τη διδαχθεί από τα βιβλία
Αυτός βρίσκεται κιόλας στην πλάνη.
Τον ταπεινό όμως τον προστατεύει ο Κύριος
Έτσι, αν πράγματι δεν υπάρχει έμπειρος οδηγός
Αυτός καταφεύγει στον υπάρχοντα πνευματικό
Και ο Κύριος θα τον σκεπάσει χάρη στην ταπείνωσή του.
Σκέψου ότι στον πνευματικό ζει το Άγιο Πνεύμα
Και αυτός θα σου πει το ωφέλιμο.
Αν όμως σκεφτείς πως ο πνευματικός ζει με αμέλεια και διερωτηθείς
«Πώς είναι δυνατό να έχει το Άγιο Πνεύμα;»
Θα υποστείς εξαιτίας αυτής της σκέψης σου μεγάλο πειρασμό
Και ο Κύριος θα σε ταπεινώσει
Και θα επιτρέψει να πέσεις σε κάποια πλάνη.
Η προσευχή δίνεται στον προσευχόμενο.
Η προσευχή που γίνεται μόνο από συνήθεια
Χωρίς καρδιά συντριμμένη για τις αμαρτίες της
Δεν είναι αρεστή στο Θεό.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Κάνε Θεέ μου

Κάνε Θεέ μου
Πριν βγάλεις για μένα την κρίση
Να Σ΄ έχω στη ζωή μου συναντήσει
Να Σ' έχω αγαπήσει
Να έχω ελεήσει
Να μην έχω μισήσει.
Για όσα μου χάρισες
Να Σ' έχω ευχαριστήσει.
Όσο γίνεται πιο λίγο
Να' χω αμαρτήσει.
Κι αν έχω αδικηθεί
Να μην έχω αδικήσει.
Κάνε Θεέ μου
Για τα τόσα μου λάθη
Να' χω μετανοήσει
Κι η ατέλειωτή Σου αγάπη
Να μ' έχει συγχωρήσει.    

Πενθείτε αλλά μη λυπάσθε

Αναλογίσου, αγαπητέ μου
Για ποιο λόγο έφυγε ο άνθρωπός σου
Από αυτή εδώ τη ζωή και παρηγορήσου.
Αυτός τώρα βρίσκεται μαζί με τον Απόστολο Παύλο
Με τον Απόστολο Πέτρο, με το χορό όλων των Αγίων.
Αναλογίσου πως αυτός θα αναστηθεί
Με μεγάλη δόξα και λαμπρότητα.
Με τα κλάματα και τους οδυρμούς
Δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτε απ' όσα έχουν ήδη γίνει.
Αντίθετα, θα κάνεις μεγάλο κακό στον εαυτό σου.
Σκέψου, σε ποιους μοιάζεις με τα κλάματα και τα μοιρολόγια σου.
Μη γίνεσαι κοινωνός της αμαρτίας των απίστων.
Ποιούς μιμείσαι με τους οδυρμούς σου;
Ποιούς άραγε ζηλεύεις;
Ασφαλώς τους άπιστους.
Αυτούς που δεν έχουν ελπίδα, καθώς είπε και ο Απόστολος Παύλος:
«Για να μη λυπάστε, όπως εκείνοι που δεν έχουν ελπίδα».
Πρόσεξε, τι ακριβώς θέλει να πει ο Απόστολος.
Δεν είπε εκείνοι που δεν έχουν ελπίδα για ανάσταση
Αλλά «αυτοί που δεν έχουν ελπίδα».
Γιατί αυτός που δεν ελπίζει στη μέλλουσα Κρίση
Δεν έχει καμιά ελπίδα.
Αυτός δεν γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός
Ούτε συνειδητοποιεί τη ματαιότητα αυτού εδώ του κόσμου.
Αυτός δεν πιστεύει στην Θεία Πρόνοια η Οποία επιβλέπει
Και φροντίζει πάντοτε και διαρκώς για όλους και όλα.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).