Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Ο μπελάς του καθαρίσματος

Κανείς δέν παραπονέθηκε ποτέ, γιατί:
τά κάστανα, ἐξωτερικά, ἔχουν βελόνες πού τρυπᾶνε τά χέρια·
τά φραγκόσυκα ἔχουν ἀγκάθια, πού μπαίνουν στό δέρμα·
τά καρύδια ἔχουν πράσινη, χονδρή σάρκα, πού μαυρίζει τά χέρια·
τά ἀμύγδαλα ἔχουν σκληρό περίβλημα, πού θέλει σπάσιμο.

Κανείς! Ποτέ! Καί κανείς δέν σταμάτησε νά τά τρώει, ἐπειδή τοῦ δη­μιουργοῦν μπελάδες στό καθάρισμα. Ἤρεμα καί ἁπλᾶ, παραμερίζουμε τά ἐξωτερικά ἀγκάθια, ἀφαιροῦμε τήν ἐνοχλητική φλούδα καί ἀπολαμβάνουμε τόν νόστιμο καρπό!

Γιατί ἆραγε νά μή συμβαίνει τό ἴδιο καί στίς σχέσεις μας μέ τούς συναν­θρώ­πους μας; Γιατί νά μετρᾶμε τόσο:

τήν κάποια ὀξύτητα στά λόγια τους·
τήν κάποια περιφρόνηση στό βλέμμα τους·
τήν κάποια παραξενιά στήν συμπεριφορά τους;

Γιατί νά μήν φροντίζουμε, μέ τήν ἴδια γαλήνη καί ὑπομονή, μέ τήν ἴδια ἠρεμία καί ἁπλότητα, νά παραμερίζουμε τήν ὅποια ἐξωτερική τους στριφνάδα καί ἰδιοτροπία, γιά νά βροῦμε καί νά ἀπολαύσουμε τήν κρυμμένη ὀμορφιά τῆς ψυχῆς τους, πού ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ; Ὑπάρχει ἄνθρωπος, πού νά μήν κρύβει μέσα του ἕνα διαμάντι;
Καί νά σκεφτοῦμε, ὅτι ὁ ἅγιος Ἀντώνιος λέει:
Ἀπό τόν πλησίον μας, δέν ἐξαρτᾶται ἁπλῶς, τό ἄν θά κερδίσουμε κά­ποια διαμαντάκια ἤ ἄν θά γευθοῦμε κάποιους γλυκεῖς καρπούς. Ἀπό τόν πλησίον μας δέν ἐξαρτᾶται ἁπλῶς μιά νοστιμιά τῆς ζωῆς μας. Ἀπό τόν πλησίον μας ἐξαρτᾶται αὐτή ἡ ἴδια ἡ ζωή μας ἤ ὁ θάνατός μας! Γιατί, ἄν κερδίσουμε τόν ἀδελφό μας, κερδίζουμε τόν Θεό. Καί ἄν σκανδαλίσουμε τόν ἀδελφό μας, ἁμαρτάνουμε στόν Χριστό.

Εἶπε ὁ Χριστός: Ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή εἶναι: «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου». Καί πρόσθεσε: Δεύτερη, ἐξ ἴσου μεγάλη: Καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν (Ματθ. 22, 37). Καί ἐπεξηγεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος: «Ἄν δέν ἀγαπᾶς τόν πλησίον σου, πού τόν βλέπεις, εἶναι ποτέ δυνατό νά ἀγαπᾶς τόν Θεό, πού δέν Τόν βλέπεις;» (Α’ Ἰω. 4, 20).
Τά ἴδια, μέ διαφορετικά λόγια, λέει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κολοβός:
Ἡ σχέση μας μέ τόν πλησίον μας, δέν εἶναι ἡ στέγη στό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς μας. Εἶναι ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ. Δέν χτίζομε σπίτι ἀρχίζοντας ἀπό πάνω πρός τά κάτω. Ἀντίθετα. Πρῶτα βάζουμε γερά θεμέλια. Καί μετά, πολύ μετά, φτάνουμε στή στέγη. Καί τό θεμέλιο εἶναι ἡ ἀγάπη.

Ἕνα ἁπλό παράδειγμα: Σοῦ λέει κάποιος μιά κουβέντα, πού σέ πικραίνει. Τί πιό εὔκολο, νά τοῦ ἀπαντήσεις καί σύ καί μέ τόν ἴδιο τρόπο. Νά τόν «πατήσεις στόν κάλο» του. Καί τί θά βγῆ; Ὄχι μόνο θά τρυπήσης χειρότερα τά χέρια σου ἀπό τά ἀγκάθια τοῦ ἀδελφοῦ σου, ἀλλά καί θά κάνεις μιά «ὡραία ἐπίδειξη» καί τῶν δικῶν σου ἀγκαθιῶν! Καί συνήθως συμβαίνει τά ἀγκάθια τοῦ ἀδελφοῦ σου νά εἶναι ἀγκαθάκια κάστανου, ἐνῶ τά δικά σου εἶναι … γαϊδουράγκαθα!

Ἄν ὅμως ἀγωνιστῆς νά μή τοῦ πεῖς τίποτε, πού νά τόν πονέσει, τότε «κέρδισες» τόν ἀδελφό σου.
του Ἀρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου
Πηγή:http://istologio.org

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Το φως της αγάπης

Όταν ήμουνα μικρό παιδάκι, λάτρευα τον ουρανό. Λάτρευα και τ΄ αστέρια.. "Εκεί- είχα ακούσει απ’ την μαμά μου - πάνε όσοι αγαπάνε. Εκεί είναι ο παπούς, εκεί και η γιαγιά σου.." είπε.
"Που; Δε τους βλέπω.." είπα με αφέλεια.
"Να, εκεί... σε εκείνα τ΄ άστρα.. φανερώνονται τη νύχτα, να μη φοβάσαι το σκοτάδι. Την ώρα που κοιμάσαι, οι άγγελοι τα χαμηλώνουν τόσο που σχεδόν αγγίζουν το μέτωπό σου.."
"Γι αυτό βλέπω όμορφα όνειρα;"
"Γι΄ αυτό καρδιά μου όμορφη.. γι αυτό!"
Εκείνο το βράδυ φύσαγε παγωμένος βοριάς και ξύπνησα από τη βοή. Σηκώθηκα, πήγα στο παράθυρο και έστρεψα τα μάτια του στον ουρανό. Δάκρυσα φοβισμένος. Ο ουρανός μαύρος, ούτε ο παππούς ούτε η γιαγιά μου ήταν εκεί.. Ξάπλωσα πάλι στο κρεβάτι μου, κι όσο κι αν τυλίχτηκα στις κουβέρτες, το σωματάκι μου δεν έλεγε να ζεσταθεί. Ο ύπνος με βρήκε μες τα αναφιλητά..
Το πρωί σηκώθηκα κακόκεφος, αμίλητος.. Και όλη την εβδομάδα, αρνήθηκα πεισματικά να κοιτάξω πάλι έξω από το παράθυρο μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω αυτή την προδοσία.. Πως μια τέτοια φοβερή νύχτα, με ξέχασαν, εκείνοι που τόσο πολύ μ’ αγαπούνε... Σκεφτόμουν , πως η αγάπη δε βαστά για πάντα. Πως ίσως ακόμη και οι γονείς μου, να με πρόδιδαν κάποτε.
Η μάνα μου, είχε προσέξει αυτή την αλλαγή, με πλησίασε και με ρώτησε τι είναι αυτό που με βασανίζει. Τα παιδιά δεν αντέχουν τα μυστικά.. Της τα είπα όλα.. και έπεσα στη αγκαλιά της κλαίγοντας..
"Δε θέλω να σταματήσετε να μ΄ αγαπάτε.. δε θέλω.. "
Τότε η μάνα μου μ’ έσφιξε στην αγκαλιά της.. "Πάντα θα σ’ αγαπώ... Να θυμάσαι πως το αληθινό φως δεν έρχεται από τ΄ αστέρια καρδούλα μου.. Το αληθινό φως, αυτό που κάνει τα αστέρια φωτεινά, είναι το φως της αγάπης που έχεις στην καρδιά σου. Μπορεί τα αστέρια να τα σκεπάσουνε τα σύννεφα, μα η αγάπη μέσα σου σβήνει όταν συννεφιάζει;"
"Έτσι δε σβήνει και το φως.. Το βράδυ οι άγγελοι, φέρνουν τ΄ αστέρια κοντά στο μέτωπακι σου, όχι για να σε φωτίσουνε. Μα για να τα φωτίσουνε από σένανε."
"Και όσοι πήγαν στον ουρανό, παίρνουν φως από μένα;"
"Ο ουρανός έχει ανάγκη το φως σου ψυχούλα μου. Το φως της αγάπης.. όλοι, όσοι ζούμε στη γη, πρέπει να δίνουμε στον ουρανό φως.. Να νιώθουμε πόσο δυνατή είναι η αγάπη.. Και τότε, όσα σύννεφα, κι όσες καταιγίδες αν έρθουν, όλες θα είναι περαστικές. Να εμπιστεύεσαι το φως μέσα σου. Κι όταν ακόμη είναι σκοτάδι, και φυσά, κάνει κρύο.. Άκου προσεχτικά την καρδιά σου και θα το νιώσεις.. Πως μόνος δεν είσαι. Ούτε ήσουν ποτέ.. "
Εκείνο το βράδυ ξάπλωσα στο κρεβατάκι μου ευτυχισμένος, έκλεισα τα ματάκια και ψιθύρισα..
"Ελάτε αστέρια μου να πάρετε το φως μου.. Σας αγαπώ! Πολύ πολύ!"
Ήξερα, πως κι όταν ακόμη δε βλέπω αστέρια στον ουρανό, εκείνα υπάρχουν. Πως τις πιο σίγουρες απαντήσεις τις δίνει η καρδιά μου...

Πηγή: http://enaspaliatsos.blogspot.com/

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Ποια είναι η μεγαλύτερη αμαρτία;

Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η έλλειψη φιλανθρωπίας για τον πλησίον. Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι να βλέπεις τον άλλον να εγκληματεί κι εσύ άσπλαχνα να τον κρίνεις και να τον καταδικάζεις, χωρίς να μπαίνεις μέσα στα κατάβαθα της καρδιάς του ψάχνοντας να βρεις τους λόγους που τον έκαναν να εγκληματήσει!

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).